• 1)
  • α) Βγάζω έξω, αφαιρώ:
    • και όσοι μεταγράφετε να γράφετε ως ένι· μη εβγάλλετε, μη βάλλετε απ’ εκείνον τό γράφει (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 840)·
  • β) απομακρύνω κ. από εμένα· χάνω:
    • εβγάλλοντας την πίστην πώς θέλουσιν επικαλεσθεί εις τον οποίον δεν επίστευσαν; (Μάξιμ. Καλλιουπ., Πρόλ. (Legr.) 364).
• 2) Βγάζω έξω, παρουσιάζω:
  • εβγάλλουν την (ενν. την κόρην) στην αγοράν με άλλους αιχμαλώτους (Απολλών. 536).
• 3) (Προκ. για ρούχα, κλπ.) βγάζω από πάνω μου:
  • (Αχιλλ. L 80), (Nεκρ. βασιλ. 20).
• 4) (Προκ. για μαχαίρι, κλπ.) ανασύρω:
  • (Μαχ. 266^31‑2).
• 5) (Προκ. για εικόνα) παρουσιάζω και περιφέρω σε λιτανεία:
  • (Θρ. Κύπρ. Μ 393).
• 6) (Προκ. για σύμπτωμα αρρώστιας) προκαλώ:
  • το χιόνιν πάλε βγάλλει μαργωμάδαν (Κυπρ. ερωτ. 48⁴).
• 7) Εξαιρώ:
  • (Μαχ. 44³³).
• 8) Κερδίζω ποσό αντίστοιχο με κ.:
  • εβγάλλοντα την έξοδόν του (Ασσίζ. 122²⁶).
• 9) (Με υποκ. λ. που δηλώνει γη ή τμήμα γης) παρέχω (ορυκτό):
  • το βουνό οπού εβγάλλει το αλάτι (Χρον. σουλτ. 68¹⁷).

[<αρχ. εκβάλλω. Ο τ. στο Du Cange (ευγάλειν) και σήμ. ιδιωμ. Η λ. τον 8.-10. αι. (LBG) και σήμ. ιδιωμ.]