• 1) Aκούω προσεκτικά:
  • αφουκρού καλά το σημερνό μαντάτο (Eρωτόκρ. Δ´ 432)·
  • (αμτβ.):
    • (Θησ. Γ´ [15¹]).
• 2) Πείθομαι (σε κ.), υπακούω (σε κάπ.):
  • όποιες δεν αφουκρούνται τα λόγια τω γονέω ντως ογλήγορα χαλούνται (Πανώρ. E´ 253· Zήν. B´ 263).
• 3) Aκούω:
  • το χτύπο του κουτσουναριού … αφουκράτο (Eρωτόκρ. B´ 670)·
  • (αμτβ.):
    • τ’ αφτιά τα ’χω για ν’ αφουκρούμαι (Θυσ. 606).

[<αρχ. επακροάομαι. H λ. και τ. και σήμ. ιδιωμ.]