• ① intoxicated by opium, high (near-syn μαστουρωμένος, ναρκωμένος)

• ② fig having had one's judgement or understanding deadened or distorted, stupefied, doped:
  • του ρίχνονται αμέσως οι αρχαϊστές .. και το νωθρό πλήθος, το ανίδεο κι αφιονισμένο από τους ηγέτες του (Fteris) |
  • έθνος .. αφιονισμένο από πατριδοκαπηλικές χίμαιρες (Chourmouzios) αφιονισμένοι απ' το παιχνίδι, μήτε είχαν δει μήτε καταλάβει (Plaskovitis)

• ⓐ hysterically excited or angered (syn μανιασμένος, φρενιασμένος)

[ppp of αφιόνισμα; cf οπιοπότης (Ouranis)]