• Α´ (Aμτβ.) χάνω την ομορφιά μου, γίνομαι δύσμορφος:
  • ασκημίσεις θες κι εσύ, γενείς θέλεις και γραία (Πανώρ. Γ´ 134).
• Β´ Mτβ.
  • 1) Kάνω κάπ. να χάσει την ομορφιά του:
    • τα χείλη σου … μεγάλα σ’ ασχημίζουν (Bέλθ. 563).
  • 2) Aτιμάζω, ντροπιάζω· κακοποιώ:
    • σκλάβα να τηνε πιάσουσι και να την ασκημίσου (Eρωτόκρ. E´ 327).
  • 3) Προσβάλλω, βρίζω:
    • (Aιτωλ., Bοηβ. 291).

[<επίθ. άσχημος + κατάλ. ‑ίζω. H λ. (LBG, Βλάχ.) και ο τ. και σήμ.]

• ① lose one's beauty, become ugly (syn ασχημαίνω 1):
  • δεν ασχημίζουν όλες οι παντρεμένες· πολλές κάνουν μια τσούρμα παιδιά και μένουν πάλι σαν κοριτσάκια (Xenop) |
  • μικρά συμπαθητικά αντικείμενα .. ασκημίζουνε μόλις οι άνθρωποι τα πάρουνε αποκεί που βρίσκουνται (LAkritas) |
  • η ζωή δεν έχει ασχημίσει, γιατί δεν έγινε πεζή, ωφελιμιστική (Ouranis) |
  • poem θ' ασχήμισαν, αν ζει, τα γκρίζα μάτια· | θα χάλασε τ' ωραίο πρόσωπο (Kavafis)

• ② make ugly, or unsightly, disfigure (syn ασχημαίνω 2):
  • το γλυπτό βαναυσούργημα .. ασχημίζει ολόκληρο το οικοδόμημα (Papanoutsos) |
  • όμορφος είναι τούτος ο κόσμος και τον ασχημίζουν οι άνθρωποι (Panagiotop) |
  • οι μορφασμοί της, .. χωρίς να την κάνουν δραματικότερη, την ασχημίζουν (Athanasiadis-N) |
  • μια μύτη .. σαν όρθιο καρότο της ασχήμιζε το πρόσωπο (Tsirkas) |
  • folks. μπαρμπέρ' από τη Mπαρμπαριά, ξυράφ' από την Πόλη, | να μπαρμπερίσεις το γαμπρό, να μην τον ασχημίσεις (DPetrop)

[fr postmed, MG ασχημίζω (bes ασκημίζω), der of άσχημος2]