• (Mε τα ρ. γίνομαι και ποιώ) άφαντος:
  • να ορίσει (ενν. ο αετός) να γενείς άρατον (ενν. σύ, ποντίκιν) εκ τον κόσμον (Πουλολ. 214· Θρ. Kων/π. διάλ. 20).

[<προστ. αορ. του αίρω στην εκκλ. έκφρ. «άρατε πύλας». H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• unseen, invisible:
  • phr έγινε ~ he (ran away and) vanished (syn έγινε άφαντος)

[fr postmed, MG άρατος (Poulol., Threnos C/ple), der of K phr ἄρατε (πύλας) (Psalm. 23.7)]