• Που είναι από ξένο μέρος, ξένος:
  • ετούτοι είναι απόξενοι, από διαφόρους τόπους (Xρον. Mορ. H 4725).

[αρχ. επίθ. απόξενος (L‑S)]

• complete stranger:
  • folks. τη σκάλιζα, την πότιζα, την είχα για δική μου | μα 'ρθε ξένος κι ~, ήρθε και μου την πήρε (DPetrop) |
  • poem τώρα της γύρω μου ζωής ~ κ' εγώ | θα 'θελα ένα σπιτάκι .. (Malakasis)

[substantiv. m of απόξενος2]

• ① totally strange or foreign:
  • είναι ξένος κι ~ |
  • δε μοιάζαν διόλου με συνηθισμένους διαβατάρηδες· κάτι το απόξενο είχαν στην όψη και στο σουλούπι (Grigoris) |
  • η μοίρα του το 'χε να παίρνει πάντα του τις βάρδιες των αλλωνών, ~ και ρημοσπίτης καθώς ήταν (Vlami) |
  • για τον αρχαίο, φύση και άνθρωπος δεν είναι απόξενα μεγέθη (Theodorakop, adapted) |
  • poem θαλασσινό πουλί απόξενο που θα 'ρχεται να κοιμηθεί στο μουσκεμένο | σκίνο σου (Drivas)

• ② inhospitable (syn άξενος 1, αφιλόξενος):
  • απόξενες στεριές |
  • ίσως να μη τον χωρούσε εκείνο το άδειο, το εχθρικό, το απόξενο σπιτάκι της ξενιτειάς (Lazaridis) |
  • poem στο βράχο τον απόξενον, εκεί, στ' ακροθαλάσσι, | συχνά κάποιος επίμονος με φέρνει στοχασμός (Malakasis)

[fr MG απόξενος ← AG]