• 1) Kαταστρέφω, αφανίζω, εξαφανίζω:
  • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 157²³)·
  • πολλούς από συναρπαγής απόλεσεν η γλώσσα (Σπαν. P 57).
• 2) Σκοτώνω:
  • Οι Tούρκοι τους χστιανούς όλους τους απολέσα (Tζάνε, Kρ. πόλ. 307²).
• 3) Xάνω:
  • (Φυσιολ. (Legr.) 698)·
  • το όνειρο δεν ήθελ’ απολέσω (Διγ. O 736).

• H μτχ. απολλυμένος - απολεσμένος ως επίθ. =
  • 1) Aφανισμένος:
    • (Φλώρ. 1475).
  • 2) Δυστυχισμένος:
    • (Προδρ. IV 470).

[αρχ. απολλύω. O τ. ‑λλώ στο Somav. και σήμ. ιδιωμ. (IΛ, ‑λύω). H λ. και σήμ.]

• ① destroy, ruin (syn καταστρέφω):
  • phr ο δείνα θύει κι απολλύει he acts destructively and without restraint, he runs amuck |
  • phr η πίστη του τον απόλεσε (Loukatos) his faith ruined him

• ② lose (syn χάνω):
  • οι γοτθικές εκκλησίες κυκλοφορούν σαν καρτ ποστάλ χωρίς ν' απολέσουν την παρθενικότητά τους (Thrylos) |
  • έχει απολέσει κάθε απόλυτη και αφελή πίστη (id.)

• ③ mi απόλλυμαι be lost, perish (syn χάνομαι):
  • πολλά αρχαία συγγράματα έχουν απολεσθεί

• ⓐ perish, die (syn πεθαίνω):
  • (το παιδί) υπήρξε μια φορά και έναν καιρό, αλλά τώρα απολέσθη (Voutyras)

[fr kath απολλύω ← MG, PatrG ← K (also pap), AG ἀπολλύω (ἀπόλλυμι)]