Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: αντίφωνο

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

αντίφωνο το [andífono] Ο40 : (εκκλ.) ανάγνωσμα ή ψαλμός που ψάλλεται διαδοχικά από δύο ψάλτες ή από δύο χορούς ψαλτών.
[λόγ. εν. < ελνστ. πληθ. τά ἀντίφωνα ουσιαστικοπ. ουδ. του αρχ. επιθ. ἀντίφωνος `που ηχεί σε απάντηση΄]

[Λεξικό Γεωργακά]

αντίφωνο [andífono] το, dial

① eccl, mus hymn sung alternately by divisions of a choir, antiphon:
- ψάλλουν τα αντίφωνα |
- τρία αντίφωνα προς την Παρθένο |
- τα αντίφωνα προσδίδουν μεγαλοπρέπεια στη θεία λειτουργία

② reverberating or resounding sound, echo dial (Karp, Paros, Laconia) & poet:
- poem είπε η Aθηνά ..|..| και στης θεϊκιάς λαλιάς το ~ στο χώμα πέφταν όλα (sc τ' άρματα) (Homer Od 24.535 Kaz-Kakr) |
- και το κοπάδι .. | εβύθιζε το ~ των κουδουνιών στα θάμνα (Sikel) |
- .. απ' όχθη σ' όχθη .. θα πάρει και θα φέρει | πένθιμο θρήνου ~ τ' απάγναντο ακρογιάλι (Gryparis)

ⓐ fig echo, reverberation (of an idea etc) (syn απήχηση):
- ο Eπιτάφιος (sc του Περικλή) είναι το ~ από την επίσημη κοσμοθεωρία του πέμπτου αιώνα (IMelas)

[fr LMG (Du Cange) αντίφωνον ← MG αντίφωνον (Prodr., 12th c.) ← PatrG; cf AG (Aristot.) αντίφωνον 'concord in the octave']

[Λεξικό Κριαρά]

αντίφωνον το.

(Eκκλ.) στίχοι ψαλμών που ψάλλονται πριν από την αρχή της θείας λειτουργίας:
- (Προδρ. IV 305).

[αρχ. ουσ. αντίφωνον (DGE, λ. ‑ος). H λ. και σήμ. (‑ο)]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα