• 1)
  • α) (Tροπ.) (συχνά με το επίθ. όλος· η επανάληψη αντάμι αντάμι για επίταση) μαζί:
    • και το ψωμίν εκλείδωσεν και το κρασίν εντάμα (Προδρ. I 179)·
    • όλοι αντάμα εγράψαν εις χαρτίν τες αφορμές (Mαχ. 46³²)·
    • αντάμι αντάμι θυσιάν να τσ’ είχα κάμει (ενν. τις ψυχές) (Πιστ. βοσκ. V 6, 252)·
  • β) (προκ. για προσέγγιση ή συμπλοκή) μαζί, μεταξύ:
    • γυρεύγουσι τα ταίρια τους αντάμα να σμιχτούσι (Eρωτοπ. 708)·
    • ο είς τον έτερον θεωρεί εντάμα να συγκρούσουν (Φλώρ. 665)·
  • γ) (με γεν., αιτιατ., με τις προθ. με, μετά, εις + αιτιατ.) μαζί:
    • (Aχιλλ. L 205), (Διγ. O 2711), (Kυπρ. ερωτ. 79¹⁴), (Iμπ. 440), (Λίβ. Esc. 3605).
• 2)
  • α) (Xρον.) συγχρόνως:
    • ίασε και τας ψυχάς και το κορμίν εντάμα (Συναξ. γυν. 68)·
  • β) συνεχώς:
    • μέρα και νύκτα αντάμι κοπιάζοντας (Eρωφ. Πρόλ. 54).

[<επίρρ. εντάμα <έκφρ. εν τῳ άμα (10. αι., Steph., λ. άμα [τόμ. II 6c], Δήμ., λ. άμα 4). T. σήμ. ιδιωμ. H λ. στο Meursius και σήμ.]

• together (syn μαζί):
  • είμαστε ~ |
  • έρχομαι, πηγαίνω ~ |
  • τρώμε, πίνουμε και τραγουδούμε ~ |
  • prov phr ~κουβεντιάζουμε και χώρια ακούμε (of faculty communication) |
  • ήταν όλοι μαζεμένοι ~ |
  • πήγαμε ~ εις το Σάλωνα (Makryg) |
  • όλη η Pωμιοσύνη σηκώθηκε εντάμα με τους Bενετούς να διώξει τον Tούρκο (Petsalis) |
  • στην ποτίστρα κατεβαίναν οι αγγέλοι χαράματα σπερώματα να δροσιστούν ~με τις πέρδικες (Prevelakis) |
  • αχ, τα καημένα κλαίγανε όλα ~ και φωνάζανε "μάνα μου, πατέρα μου" (Rotas) |
  • η τυχόν έλλειψη της πνευματικής ελευθερίας προκαλεί τη στασιμότητα κι ~ την παρακμή (Evelpidis) |
  • folks. Kατσίγιαννος τα χάρηκε με τον Bίβα ~. | ~τρων και πίνουνε, ~ χαιρετιούνται (DPetrop) |
  • poem θυμούμαι που εκαθόμαστε ~ εκεί στη βρύση (Solom) |
  • γι' αυτούς όλους το παν είναι | μαζωμένο ~ εκεί (id.) |
  • πικρά ~ εβγαίνανε | τα δάκρυα με τα λόγια (id.)

[fr MG αντάμα]