• 1) Δυνατός άνεμος, θύελλα, καταιγίδα:
  • σα ρόδο … απού … ανεμική μαδεί το (Πανώρ. Γ´ 84)·
  • (σε μεταφ.):
    • ανεμικές … του πόνου (Σουμμ., Παστ. φίδ. A´ [675]).
• 2) (Mεταφ.) δύσκολη περίσταση (της ζωής):
  • (Θυσ. 68).

[θηλ. του επιθ. ανεμικός ως ουσ. H λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① windstorm, tempest (syn ανεμοζάλη 1, ανεμοθύελλα, καταιγίδα):
  • η Δάφνη πέρασε σαν την ~ τις κάμαρες (Panagiotop) |
  • το ανάγλυφο μέρος ήταν μισολιωμένο από τα χρόνια και τις ανεμικές (Myrivilis) |
  • νους και καρδιά πρέπει να μην τραντάζουνται από ανεμικές (ZLorentzatos) |
  • poem κι ολούθε η ~, φυσώντας τη, κλωθογυρνάει τη φλόγα (Homer Il 20.492 Kaz-Kakr) |
  • κ' οι ανεμικές με σπρώξανε σε μαύρους ωκεανούς (Palam) |
  • να κατατάξει η γαύρα ~ κ' η θάλασσα να στρώσει (Kazantz Od 15.1145)

• ② myth. pl ανεμικές οι, evil spirits, ghosts (syn in ανεμικό):
  • poem την ώρα αυτή τις κόρες άρπαξαν οι ανεμικές (Homer Od 20.77 Kaz-Kakr) |
  • τώρα ποιος ξέρει πώς τον άρπαξαν οι ανεμικές κι εχάθη! (ib 1.241)

[fr MG ανεμική, substantiv. f of MG adj ανεμικός]