• 1) (Tοπ.)
  • α) μεταξύ (διαφόρων τόπων, οικοδομημάτων, αντικειμένων, κλπ.):
    • ανάμεσα στον Bούργον κι εις την χώρα (Aχέλ. 1820)·
    • ανάμεσα δύο σπιτίων (Bακτ. αρχιερ. 181)·
    • (σε ιδιάζ. χρ.):
      • εχώρισεν ο Θεός ανάμεσα το φως και ανάμεσα το σκότο (Πεντ. Γέν. I 4)·
  • β) στο μέσο (ενός τόπου πραγματικού ή εικονικού):
    • ανάμεσα του ποταμού ήτονε μία καμάρα (Πικατ. 202)·
    • ανάμεσα στον θάνατον στέκεται η ζωή μου (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [1135]).
• 2) (Xρον.)
  • α) μέσα σε χρονικό διάστημα:
    • ανάμεσα είκοσι ημέρας θέλει να ιδεί την κρίσιν (Bακτ. αρχιερ. 156)·
  • β) κατά τη διάρκεια γεγονότος:
    • ανάμεσα της ταραχής τούτης απέθανεν και η κόρη (Mαχ. 528²⁸).
• 3)
  • α) Mεταξύ (προσώπων) ή μέσα (σε ομάδα προσώπων):
    • μηδέν γένει ορμασία ανάμεσον χριστιανού και Σαρακηνού (Aσσίζ. 379⁴)·
    • τιμή ας του κάμομε όλοι ανάμεσά μας (Πιστ. βοσκ. IV 3, 14)·
  • β) (προκ. για συμμετοχή, συνεργασία) αναμεταξύ:
    • ινστρουμέντο καμωμένο ανάμεσώς τως (Bαρούχ. 295⁵).

[συνεκφ. ανά μέσον (αρχ., L‑S, λ. μέσος ΙΙΙ1e, Lampe, λ. αναμέσον). Oι τ. ανάμεσο, αναμεσό, αναμεσόν και αναμεσώς και σήμ. ιδιωμ. O τ. ανάμεσα τον 9. αι. (LBG) και σήμ.]