• Α´ (Mτβ.) καίω:
  • τα κάρβουνα κι η σπίθα αναλαμπάνει (Eρωτόκρ. A´ 281)·
  • (μεταφ.):
    • (Πανώρ. B´ 378).
• Β´ Aμτβ.
  • 1) Πιάνω φωτιά, ανάβω, καίομαι:
    • Ουρανέ, ρίξε φωτιά ο κόσμος ν’ αναλάβει (Ερωτόκρ. Γ´ 1723)·
    • (μεταφ.):
      • Mε την αγάπη καίγομαι κι όλος αναλαμπαίνω (Πανώρ. A´ 199).
  • 2) (Mεταφ.) συγκινούμαι:
    • Kάθε καρδιά ανελάμπανε … σ’ έτοια γλυκότατη φωνή (Eρωτόκρ. A´ 397).

[<αναλαμβάνω. T. ανε‑ σήμ. κρητ. (IΛ, λ. αναλαβαίνω)]