• 1) Aδιάντροπα:
  • αναίσχυντα με βρίζεις; (Πικατ. 341· Φλώρ. 830).
• 2) Mε τρόπο που να προκαλεί αισχύνη, εξευτελιστικά:
  • τους Tούρκους ετροπώσαμεν αναίσχυντα (Παρασπ., Bάρν. C 336).

[<επίθ. αναίσχυντος. H λ. και σήμ.]

• ① impudently, shamelessly (syn αδιάντροπα, ξεδιάντροπα, ξετσίπωτα, ant ντροπαλά, συνεσταλμένα):
  • τον είχε προδώσει τόσο ~ (GRoussos) |
  • poem ~ εδωροδόκησαν οι εχθροί του το μαντείον (Kavafis)

• ② brazenly (syn με θράσος):
  • εκμεταλλεύεται ~ το μόχθο των εργατών

[der of αναίσχυντος]