• Που δε δίνει, που δε χαρίζει· άσπλαχνος, σκληρός:
  • γίνουνται αμετάδοτοι, πτωχόν ουκ ελεούσι (Nτελλαπ., Eρωτήμ. 2638· Aποκ. Θεοτ. 252).

[μτγν. επίθ. αμετάδοτος (DGE). H λ. και σήμ.]

• ① not capable of being transmitted or shared (ant μεταδόσιμος) or untransmitted, unshared:
  • αμετάδοτο κάτι |
  • αμετάδοτη είδηση, αμετάδοτη γνώση, αμετάδοτη σοφία, αμετάδοτη πείρα |
  • αμετάδοτο πάθος |
  • η ουσία είναι αμετάδοτη |
  • αμετάδοτη παρουσία, αμετάδοτη υποκειμενικότητα |
  • αισθήσεις αμετάδοτες |
  • ο νους είναι πάντοτε ατομικός και ~ (Theodorakop) |
  • οι ακίνητες έννοιες ενός λαού, αμετάδοτες σ' άλλον λαό (id.) |
  • το αμετάδοτο όραμα των ματιών της ψυχής (id.) |
  • συνείδηση και συναίσθηση αμετάδοτη στους άλλους (id.) |
  • οι αμετάδοτες διαθέσεις του νοούντος (Tatakis) |
  • το μυστικό καταντά να είναι εντελώς αμετάδοτο (Thrylos) |
  • η βαθύτερη εξομολόγηση είναι αμετάδοτη (id.) |
  • poem σα να 'χε ανακαλύψει | κάτι μεγάλο κι αμετάδοτο (Ritsos)

• ⓐ act. incapable of transmitting ideas, knowledge etc to others, uncommunicative (ant μεταδοτικός):
  • διδάσκαλος ~ |
  • ο άνθρωπος είναι ~ (Thrylos)

• ② med not catching, non-infectious, non-contagious (ant κολλητικός, λοιμώδης, μεταδοτικός, μολυσματικός):
  • αμετάδοτη ασθένεια (νόσος, αρρώστια) (ant μεταδοτική νόσος)

• ③ eccl, region. not having taken holy communion (syn in ακοινώνητος 2a):
  • είμαι δέκα χρόνια ~ |
  • πέθανε ο καημένος ~

[fr MG, ByzG αμετάδοτος ← LK (pap), PatrG ἀμετάδοτος, cpd w. K μεταδοτός (cf also ευ-μετάδοτος)]