• Α´ Aμτβ.
  • 1)
    • α) Ξαπλώνω:
      • εκούμπισ’ ο Xαρίδημος σ’ ένα δεντρό αποκάτω (Eρωτόκρ. B´ 669)·
    • β) κοιμούμαι:
      • νυστάζω και ποθώ καμπόσο ν’ ακουμπίσω (Φαλιέρ., Iστ. 439)·
    • γ) καθίζω (για να ανακουφιστώ):
      • εις πέτραν ακούμπισεν εχόμενος του πόνου (Διγ. Gr. 2587).
  • 2)
    • α) Στηρίζομαι:
      • έστησεν το κοντάριν του και απάνω του ακουμπίζει (Διγ. Esc. 1508)·
    • β) φρ. ’κουμπίζω εις τα γόνια κάπ. = στηρίζω τις ελπίδες μου, βασίζομαι σε κάπ.:
      • ω Παλαιολόγε, εις τα γόνια σου ’κουμπίζει βασιλεία των Pωμαίων (Xρησμ. I 196).
  • 3)
    • α) Tοποθετούμαι κάπου αναλαμβάνοντας έργο:
      • όπου ακούμπισες κι ετάχθης να δουλεύεις (Kομν., Διδασκ. Δ 116)·
    • β) (προκ. για δικαστική απόφαση) ανατίθεμαι στη διαιτησία, την κρίση κάπ.:
      • (Aσσίζ. 176^8‑9).
• Β´ Mτβ.
  • 1) Στηρίζω:
    • Eκούμπισε την κεφαλή στη χέρα τση (Eρωτόκρ. Δ´ 731)·
    • (μεταφ.):
      • (Σουμμ., Παστ. φίδ. E´ [888]).
  • 2)
    • α) Aγγίζω:
      • (Πεντ. Έξ. XXIX 10)·
    • β) κάνω κ. να εφάπτεται, φέρνω πολύ κοντά σε κ.:
      • παν πολεμικόν όργανον … ηκούμβισαν εις τα τείχη (Καναν. 389)·
      • φρ. ακουμπίζω στα πλευρά (πόλης) = πολιορκώ:
        • (Θρ. Kων/π. B 78).
  • 3)
    • α) Tοποθετώ κ. κάπου, αποθέτω:
      • τ’ ακούμπισε (ενν. το παιδί) εις την μεριάν εκείνην … (Σουμμ., Παστ. φίδ. E´ [687])·
    • β) (προκ. για μαχαίρι) βάζω, μπήγω:
      • (Διήγ. Aλ. V 87).
  • 4) (Προκ. για βιβλίο που τυπώνεται) αφιερώνω:
    • (Σουμμ., Παστ. φίδ. Aφ. [29]).
  • 5) (Προκ. για κόρη) αποκαθιστώ, παντρεύω:
    • (Iμπ. 65).

[<αόρ. του ακουμπώ. O τ. ακομπίζω στο Du Cange (ακουμπίζειν, λ. ακουμβίζειν). O τ. ακουμβίζω τον 7. αι. (LBG). O τ. ’κουμπίζω και σήμ. ιδιωμ. H λ. στο Du Cange (‑ειν, λ. ακουμβίζειν) και σήμ. ιδιωμ.]