Παράλληλη αναζήτηση
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- έμπυο το [émbjo] & όμπυο το [ómbjo] Ο39 (χωρίς πληθ.) : (λαϊκότρ.) πύον.
[μσν. έμπυο < ελνστ. ἔμπυον ουσιαστικοπ. ουδ. του αρχ. επιθ. ἔμπυ ος `που έχει πύον΄· [e > o] από συμπροφ. με το άρθρο [to-e > to > t-o] ή από επίδρ. του χειλ. [m] ]
[Λεξικό Κριαρά]
- έμπυο το.
-
- α) Πυώδες εξάνθημα, πυώδης φλεγμονή:
- να σε δείρει ο κύριος με έμπυο κακό ιπί τα γόνατα (Πεντ. Δευτ. ΧΧVΙΙΙ 35)·
- β) πληγή ή σπυρί που πυορροεί:
- κριάς ότι να είναι εις αυτό εις την τσίπα του έμπυο και εγιατρεύτην (αυτ. Λευιτ. XIII 18).
[μτγν.(;) ουσ. έμπυον (L‑S, λ. πύον· βλ. και Steph., λ. έμπυος)· πβ. Θαβώρης 1969: 66. Τ. όμπυο και η λ. και σήμ. λαϊκ.]
- α) Πυώδες εξάνθημα, πυώδης φλεγμονή:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- έμπυος -α -ο [émbios] Ε6 : (ιατρ.) που έχει πύον: Έμπυο έλκος. ~ δοθιήνας.
[λόγ. < αρχ. ἔμπυος]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- εμπυούμαι [embiúme] Ρ10.9β : (λόγ., για πληγές κτλ.) σχηματίζω πύον.
[λόγ. μέσο < αρχ. ενεργ. ἐμπυῶ]
