• ① without producing a voice, without speaking, in silence, voicelessly (syn άλαλα, αλάλητα, αμίλητα, βουβά, σιωπηλά):
  • κοιτάζει, σαρκάζει ~ |
  • κουνάει το κεφάλι της ~ |
  • χαιρόμασταν ~ για τούτη την αναπάντεχη ευδαιμονία να γίνουμε ξαφνικά πρωτόγονοι (Zappas) |
  • την έβλεπε μόνον ατενώς στα μάτια, .. λέγοντάς της ~ πως ήθελε πρώτα την αμοιβή του (Karkavitsas) |
  • την έσφιξε στην αγκαλιά του ~ (Drosinis) |
  • έσμιξε ~ τα λευκά της χέρια και βγήκε (Karvounis) |
  • ανοίγει το στόμα, μα φωνή δεν ακούεται· το ανοιγοκλείνει ~ (Tsirkas)

• ② inaudibly, faintly (syn ανάκουστα 1, σιγά, χαμηλόφωνα, ant φωναχτά):
  • 'παντού σπέρνω τη δυστυχία' έκανε τέλος ~ (Terzakis) |
  • μιλούσε τόσο ~ που η γριά έσκυψε το κορμί της μπρος, για να τον ακούσει (Tsirkas)

[fr AG ἄφωνα, der of ἄφωνος; cf (Koumanoudis: 1888) adv αφωνητί]

• ① producing no voice or sound, voiceless, speechless, silent (syn άφωνος2 2):
  • έκαμε το σταυρό του κι έμεινε ~ (Karkavitsas) |
  • αφωνάλαλα τα πάντα· ούτε σκυλιού γάβγισμα ούτε προβάτου βέλασμα .. πουθενά (id.)

• ② marked by silence, silent (syn άφωνος2 3b):
  • την αφωνάλαλη ώρα .. αφήστε τ' άχαρα λημέρια σας (Vlachogiannis) [fr phr άφωνος

[και] άλαλος]

• without shouting (ant φωναχτά)

[der of αφώναχτος]

• ① not having shouted

• ② not asked for, uncalled for, uninvited (near-syn απροσκάλεστος)

[cpd w. φωνακτός φωναχτός (: φωνάζω)]