• indecent, improper, unbecoming behavior:
  • δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το ~ απ' αυτό που της άρεσε (Karkavitsas) |
  • δεν υπάρχει λογικός συγκρατημός, φόβος, συνείδηση του πρεπούμενου και του άπρεπου (Karagatsis) |
  • poem και συ κόρη .. | ~, στου πατέρα σου ν' αντιμιλάς τη γνώμη (Agras)

[substantiv. n of άπρεπος]

• Aκοσμία στην ομιλία:
  • να μη μανθάνουν … τίποτε από την … απρεπολογίαν των βαρβάρων (Σοφιαν., Παιδαγ. 100).

[<επίθ. απρεπής + ουσ. λόγος]

• 1) Aταίριαστος, ανάρμοστος:
  • πράμ’ άπρεπο (Eρωτόκρ. B´ 2018)·
  • με τρόπον … άπρεπον (Σουμμ., Pεμπελ. 164).
• 2) Aντικανονικός:
  • εξόδους … απρέπους (Mαχ. 140¹²).

[<αρχ. επίθ. απρεπής. H λ. και σήμ.]

• ① = απρεπής:
  • ~ θεσμός, λόγος, τρόπος, υπότιτλος |
  • άπρεπη γνώμη, δημοσίευση, ερώτηση, λαιμαργία, συμπεριφορά, τόλμη |
  • άπρεπο αστείο, όνομα, φέρσιμο |
  • άπρεπες δαπάνες, διαβολιές, επιδείξεις, κουβέντες |
  • άπρεπα καμώματα, στολίδια |
  • η τελευταία της χειρονομία προς εμέ ήταν ένα κίνημα απότομο, σκληρό, αρνητικό, άπρεπο (Palam) |
  • το να γράφουν κωμωδίες τους φαινόταν κάτι τόσο άπρεπο και τόσο χυδαίο, που ένας νόμος το απαγόρευε στους αρεοπαγίτες (Moustoxydis) |
  • δεν είναι αλήθεια άπρεπο για έναν ήρωα να δείχνει τόσην αγάπη στο φαγοπότι; (Kakridis) |
  • δεν ήταν από κείνους που αγαπούσαν τα ξαδιάντροπα πειράγματα, τ' άπρεπα λόγια (Panagiotop) poem δούλε, τα χείλια σφάλντα τ' άπρεπα και ξόρκισε το γέλιο! (Kazantz Od 17.560)

• ② substantiv. m ο ~ unsightly or ugly person (syn ο άσχημος):
  • prov δεν πρέπει τ' άπρεπου στολή και του γαϊδάρου σέλλα, | μα ούτε και του γέροντα να παίζει με κοπέλλα (Kephall)

[fr postmed ← MG άπρεπος, der of απρεπής]