• Ούρα:
  • (Ιατροσόφ. 47¹⁴).

[<αρχ. ουσ. ούρον με αλλαγή γένους]

• Oύρα:
  • να την ποτίζεις (ενν. τη μηλία) με ανθρώπου ούρος (Αγαπ., Γεωπον. 152· Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 437)·
  • φρ. κινώ το ούρος = προκαλώ διούρηση (πβ. και ούρον το φρ.):
    • (Αγαπ., Γεωπον. 184, 189)·
  • (ως μαγικό μέσο):
    • κάμνουσιν (ενν. οι γυναίκες) των ανδρών αυτών μάγια … από το ούρος αυτών (Νομοκ. 386¹²· Μαλαξός, Νομοκ. 422).

[αρχ. ουσ. ούρον με μεταπλ. Η λ. σε κείμ. του 10.-12. αι., σε Γλωσσάρ. και σήμ. ιδιωμ. (Κόμης)]