• 1) Ενδιαίτημα:
  • επήγεν εις το σπίτιν του οπού είχεν την κατούναν (Ιμπ. 442)·
  • της ηδονής κατούνα (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 1344).
• 2)
  • α) Δωμάτιο, (και προκ. για παλάτι) διαμέρισμα:
    • (Βέλθ. 1012), (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 1262)·
  • β) σκηνή:
    • (Χρον. Μορ. H 7101)·
  • γ) παράγκα:
    • (Βαρούχ. 308¹⁶).
• 3) Οικισμός, κώμη:
  • χωρία και κατούνες (Χρον. Τόκκων 2380).
• 4) Στρατόπεδο:
  • ήλθαν εις την κατούναν, το λεγόμενον σιέζιν (Μαχ. 488¹⁶).
• 5)
  • α) Εξοπλισμός:
    • την κατούνα του δουκός …, άρματα και λογάρι, … εδώκασιν του πρίγκιπος (Χρον. Μορ. H 7103)·
  • β) εφόδια:
    • επήραμεν κατούνας, σκεύη και πράγματα πολλά προς την αποδημίαν (Καλλίμ. 2511)·
  • γ) αποσκευές:
    • η πραγματεία χάθηκε και όλη η κατούνα (Αιτωλ., Μύθ. 48¹⁰)·
  • δ) οικοσκευή:
    • (Συναδ. φ. 132^r).

• Φρ.
• 1) Βάζω ή θέτω ή πιάνω κατούνα = στρατοπεδεύω:
  • (Μαχ. 524¹⁷), (Βέλθ. 692), (Χρον. Μορ. H 4674).
• 2) Ορθώνω (την) κατούναν = «σηκώνω», διαλύω το στρατόπεδο (με σκοπό να μετακινηθώ κάπου αλλού):
  • (Χρον. Μορ. H 5146).

[αβέβ. ετυμ.· πβ. ρουμ. cătun, αρομ. cătùnă, κ.ά. Η λ. τον 11. αι. (Μηνάς 1994: 279), στο Meursius (‑αι) και σήμ. ιδιωμ.]