• 1) Εγκαταλείπω:
  • έφυγον καταλείψαντες ημίπνουν τον Δαρείον (Βίος Αλ. 3874).
• 2) Παραλείπω:
  • Ει δ’ ίσως έχει τίποτ’ ουν αχρήσιμον το γράμμα, τούτο συ κατάλειπε ως νουνεχής (Σπαν. (Λάμπρ.) Va 55).
• 3) Παύω, σταματώ:
  • κατάλιπε τον πόλεμον και ποίησον αγάπην (Διγ. Gr. 2610).
• 4) Αφήνω ως κληρονομιά, κληροδοτώ:
  • Ετελεύτησε δε και ο κυρ Μανουήλ ο Παλαιολόγος καταλείψας την βασιλείαν προς τον υιόν αυτού (Έκθ. χρον. 4¹).
• 5)
  • α) Αφήνω κάπ. αντικαταστάτη μου:
    • διέβη ο βασιλεύς κυρ Ιωάννης εις την Ιταλίαν … καταλείψας αυτόν (ενν. τον αδελφόν αυτού) εις την Πόλιν αντ’ αυτού (Σφρ., Χρον. 24¹⁵)·
  • β) επιτρέπω σε κάπ. να …:
    • τους άλλους δε κατέλιπον … μένειν … εις τας αυτών πόλεις (Βίος Αλ. 2511).
• 6) Εμπιστεύομαι:
  • πάσας … καταλείψασα εις την υποταγήν της μητρός μου αδελφής (Σφρ., Χρον. 52¹⁷).
• 7) (Με αντικ. λ. που δηλώνει κ. δυσάρεστο) προξενώ:
  • ετελεύτησε και η βασιλίς Άννα μέγα πένθος καταλιπούσα τοις Πολίταις (Δούκ. 135³).

[αρχ. καταλείπω]