• I. (Ενεργ.) σχεδιάζω κακό εναντίον κάπ., επιβουλεύομαι κάπ.:
  • Εάν επιβουλεύσει η γυναίκα της ζωής του ανδρός … (Ελλην. νόμ. 538¹).
• II. Μέσ.
  • α) σκέπτομαι να κάνω κ. κακό:
    • επιβουλεύτηκες άλλον άνδρα να πάρεις (Ερωτοπ. 639)·
  • β) σχεδιάζω κακό εναντίον κάπ., επιβουλεύομαι κάπ.:
    • όσοι ’ναι που ’πιβουλεύοντ’ άλλους, λανθάνονται (Αιτωλ., Μύθ. 31¹¹)·
  • γ) φθονώ:
    • ο Έρωτας επιβουλεύτηκέ με, επήρε μου τήν ηγαπώ (Ch. pop. 551).

[αρχ. επιβουλεύω. Ο τ. επιβουλεύγω στο Βλάχ. Ο τ. ’πιβουλεύω στο Somav. Το μέσ. και σήμ.]