Παράλληλη αναζήτηση

Βρες

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι

Αναζήτηση για: γυμνός
6 εγγραφές [1 - 6]
[Λεξικό Κριαρά]
γυμνός, επίθ.· γδυμνός· εγδυμνός· εγυμνός.
  • 1)
    • α) Που δε φορεί κ.:
      • (Ιστ. Βλαχ. 1059
      • έκφρ. γυμνό κοπέλι = ο Έρωτας:
        • (Ερωτόκρ. Α´ 1222
    • β) άοπλος:
      • (Ζήν. Πρόλ. 185).
  • 2)
    • α) (Συνεκδ.) άγονος, φτωχός:
      • Ω Αρκαδιά … γυμνή κι ακληρισμένη (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ´ [325]
    • β) (μεταφ.) στερημένος από κ.:
      • από τιμές πολλά γδυμνοί (Φορτουν. Πρόλ. 30
    • γ) απαλλαγμένος από κ.:
      • γυμνός απ’ αμαρτίαν (Πένθ. θαν. 370
    • δ) αβοήθητος, εγκαταλελειμμένος:
      • η ψυχή μένει γυμνή (Αλφ. (Μπουμπ.) III 15).
  • 3)
    • α) (Προκ. για σπαθί) που είναι έξω από την θήκη του ή το κάλυμμά του:
      • (Μαχ. 29038
    • β) ακάλυπτος:
      • κεφαλήν … γδυμνή (Ερωτόκρ. Β´ 2011).
  • 4) Φρ. αποσκευάζω κ. γυμνόν, βλ. αποσκευάζω I φρ.

[αρχ. επίθ. γυμνός. Οι τ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ). Η λ. και σήμ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
γυμνός -ή -ό [jimnós] Ε1 : 1α. που δε φορά απολύτως τίποτε: Έκαναν γυμνοί μπάνιο. Εργάζεται ως γυμνό μοντέλο. Γυμνή όπως τη γέννησε η μάνα της. || για μέρη του σώματος: Mην περπατάς με γυμνά πόδια. Φορούσε ένα φόρεμα που άφηνε γυμνούς τους ώμους. || (ως ουσ.) το γυμνό, το γυμνό ανθρώπινο σώμα· ιδιαίτερα στις εικαστικές τέχνες, η ζωγραφική, η γλυπτική παράσταση του γυμνού ανθρώπινου σώματος: H θέα του γυμνού δε σοκάρει πια. Σπουδή γυμνού. β. μισοντυμένος, ντυμένος ελαφρά ή μόνο με τα εσώρουχα: Mε τις πρώτες σεισμικές δονήσεις πετάχτηκαν γυμνοί στους δρόμους. || που είναι ντυμένος προκλητικά: Γυμνές βγαίνουν πια οι γυναίκες στους δρόμους. γ. που είναι φτωχικά ντυμένος, κακοντυμένος, κουρελής: Aυτός γυρνά στις ταβέρνες και τα παιδιά του γυμνά στους δρόμους. || Tην πήρε γυμνή, την παντρεύτηκε χωρίς προίκα. || που δεν έχει μοντέρνα ή κατάλληλα ρούχα για κάθε περίσταση: Είμαι γυμνή, δεν έχω τίποτε να φορέσω. 2. (μτφ.) που είναι ακάλυπτος: H γυμνή πλευρά του λόφου, που δεν έχει βλάστηση. Γυμνό σπαθί, έξω από τη θήκη του. Γυμνό ηλεκτροφόρο σύρμα / καλώδιο, που δεν έχει μόνωση. || που δεν έχει διακόσμηση ή επίπλωση, λιτός, απέριττος: Γυμνή πρόσοψη. Γυμνό σπίτι. Οι τοίχοι του χειρουργείου ήταν τελείως γυμνοί. || Mπήκαν διαρρήκτες και άφησαν το σπίτι γυμνό. ΦΡ γυμνή αλήθεια, ολόκληρη η αλήθεια χωρίς υπεκφυγές. με γυμνό μάτι / (λόγ.) διά γυμνού οφθαλμού: α. χωρίς μικροσκόπιο ή τηλεσκόπιο: Mε γυμνό μάτι δε θα μπορούσαμε να μετρήσουμε πάνω από έξι χιλιάδες άστρα. β. για κτ. που είναι οφθαλμοφανές: Tο βλέπεις και με γυμνό μάτι.

[αρχ. γυμνός]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
γυμνοσάλιαγκας ο [jimnosálaŋgas] Ο5 : είδος σαλιγκαριού χωρίς όστρα κο.

[γυμνο- + σάλιαγκας]

[Λεξικό Κριαρά]
γυμνοσόφιστος ο.
  • Ινδός ασκητής που ζούσε γυμνός:
    • (Διήγ. Αλ. G 2893).

[<αρχ. ουσ. γυμνοσοφιστής με μεταπλ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
γυμνόσπερμα τα [jimnósperma] Ο40 : (βοτ.) η μία από τις δύο ομάδες στις οποίες χωρίζονται τα φανερόγαμα φυτά. || (ως επίθ.).

[λόγ. < νλατ. gymnosperma ουδ. πληθ. του ελνστ. επιθ. γυμνόσπερμος `με σπόρο χωρίς περικάρπιο΄]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
γυμνόστηθος -η -ο [jimnóstiθos] Ε5 : που έχει ακάλυπτο το στήθος. || (ως ουσ.) η γυμνόστηθη: Οι πλαζ γέμισαν από γυμνόστηθες.

[γυμνο- + στή θ(ος) -ος]

< Προηγούμενο   [1]   Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα:Βρες