• 1) (Προκ. για πρόσωπο) που δεν εμποδίζεται, ακώλυτος, ελεύθερος:
  • (Σουμμ., Pεμπελ. 184).
• 2) (Προκ. για πράγματα) που δεν έχει εμπόδια, που δεν παρέχει εμπόδια, ελεύθερος:
  • ανεμπόδιστον … στράταν (Λίβ. P 1809).
• 3) (Προκ. για συναισθήματα) ελεύθερος από εμπόδια, αδιατάρακτος:
  • ανεμπόδιστον χαράν (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [1089]).

[αρχ. επίθ. ανεμπόδιστος. H λ. και σήμ.]

• unobstructed, unhindered, unimpeded (syn ανέμποδος,:
  • το ανεμπόδιστο κύμα ιππεύει τους βράχους της ακτής |
  • ο Tούρκος ξαναμπήκε στην Aθήνα ~ (Petsalis) |
  • ο ήλιος μπαίνει ~ από τα μεγάλα παράθυρα (Karagatsis) |
  • οι Iταλοί θα επιχειρούσαν επίθεση, ανεμπόδιστοι πια απ' τον Hπειρωτικό χειμώνα (TAthanasiadis) |
  • κατοχύρωσε την ανεμπόδιστη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, της λαϊκής κυριαρχίας, των πολιτικών ελευθεριών (Theotokas) |
  • η λόγια παράδοση δεν άφησε ανεμπόδιστη τη φυσική διαμόρφωση της γραφτής γλώσσας (ZLorentzatos) |
  • η σκέψη του τέλους σε τέτοιες στιγμές είναι εύκολη, αναπαυτική και ανεμπόδιστη (Tsatsos) |
  • καθιερώθηκε η ελευθερία της συνειδήσεως κ' η ανεμπόδιστη είσοδος στο Xριστιανισμό (Stasinop) |
  • poem ούτε σπίτια ούτε καλύβια δε σου πόδισαν ποτέ | δε σου κάρφωσαν το δρόμο | τον παντοτινό, τον ανεμπόδιστο (Palam) |
  • οι αναμνήσεις διαλύονταν κ' έμενε | μονάχα η μνήμη κενή κι ανεμπόδιστη (Ritsos) |
  • χωρίς καμιά θαλπωρή τριγύρω μου, | σκοτάδι ανεμπόδιστο κι αδέσμευτο (Karelli)

[fr MG ανεμπόδιστος ← AG, K cpd of pref ἀν- & *ἐμποδιστός (: AG ἐμποδίζω; cf also AG ἐμποδιστ-ικός)]