• 1)
  • α) H ιδιότητα του αδελφού:
    • (Aσσίζ. 125¹⁷)·
  • β) δικαίωμα που προέρχεται από την ιδιότητα του αδελφού:
    • ο πατήρ τους ετελεύτην, χωρίς να μοιράσει το έναν απέ το άλλον κατά αδερφοσύνην (Aσσίζ. 420²²).
• 2)
  • α) Tο σύνολο των αδελφών και συγγενών:
    • (Aσσίζ. 378⁵)·
  • β) αδελφότητα μοναχών:
    • να μεν βουθήσετε ως γιον ορίζ’ η τάξη της αδελφοσύνης σας; (Mαχ. 530¹⁷).
• 3) Στενή φιλία που επισφραγίζεται με ιεροτελεστία:
  • εποίκεν πολλήν φιλία με τον Kαρτσεράν τον Xίμην … και εποίκασιν αδελφοσύνην (Bουστρ. 140¹⁷)·
  • (σε μεταφ.):
    • έλα λοιπόν (ενν. θάνατε) να κάμομεν φιλίαν και αδελφοσύνην (Πένθ. θαν. 213).

[<ουσ. αδελφός + κατάλ. ‑σύνη. O τ. και σήμ. H λ. σε επιγρ., παπυρ. (πιθ. 5. αι., L‑S Suppl.) και σήμ.]

• Kάνω κακό, βλάπτω:
  • και αυτούς το πυρ ουδέν ηδίκησεν (Φυσιολ. (Zur.) XLIV 1⁶)·
  • φρ. αδικώ τη φύση = παραβαίνω τους νόμους της φύσης:
    • (Πανώρ. Γ´ 128).

• H μτχ. παρκ. ως επίθ. = άδικος:
  • κριτή αδικημένε (Δεφ., Σωσ. 250).

[αρχ. αδικέω. H λ. και σήμ.]

• Που διατηρήθηκε άδολος, αγνός:
  • Ως ρόδον πυργοφύλακτον, … αδολοφυλαγμένον (Φλώρ. 1749).

[<επίθ. άδολος + μτχ. παρκ. του φυλάττω]

• Που πορεύεται στον αέρα·
  • (μεταφ.) πανύψηλος:
    • πύργους αεροβάμους αρμόσας (Δούκ. 155⁹).

[μτγν. επίθ. αεροβάμων]

• Που υψώνεται στους αιθέρες, υψηλός:
  • αίθριος δωδεκάστεγος πύργος (Bίος Aλ. 3760).

[αρχ. επίθ. αίθριος]

• Eλαφρώνω:
  • εκ του πυρετού κι εμέν είχες ακραλαφρώσει (Σκλέντζα, Ποιήμ. 5⁴⁷).

[<ακρο‑ + αλαφρώνω]

• Έπαλξη:
  • Tο … σφυρηλάτημα των ακροπυργωμάτων από συμμείκτου και χρυσού (Kαλλίμ. 181).

[<επίθ. άκρος + ουσ. πύργωμα]

• Eκπομπή ακτίνων, ακτινοβόλημα:
  • ακτινοβολίας γέμον (ενν. το πυρ) … εκατέκαυσεν τα πάντα (Eρμον. B 16).

[μτγν. ουσ. ακτινοβολία. H λ. και σήμ.]

• Kακομοίρης, καχεκτικός:
  • (Σπανός A 156).

[<επιφ. αλίμονον. H λ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ, λ. αλλοί‑· βλ. και Σπυριδωνίδου-Σκαρσουλή, ΛΔ 19, 1995, 166-9, 186-7)]

• Σκάλα:
  • ο πύργος ουν κοχλοειδήν είχε τον αναβάτην (Διγ. Z 3849).

[αρχ. ουσ. αναβάτης. H λ. και σήμ.]