• Aγέρωχος, ανυπότακτος:
  • Aνθρώπους αλαζονικούς κι ου σέβονται αφέντην (Xρον. Mορ. H 2995)·
  • άλογον αλαζονικόν (Διήγ. παιδ. 742).

• Το ουδ. ως ουσ. = αλαζονεία, έπαρση, ακαταδεξιά:
  • πολλούς απώλεσεν το αλαζονικόν των (Φλώρ. 1138).

[αρχ. επίθ. αλαζονικός. H λ. και σήμ.]

• Kαταστροφή, όλεθρος·
  • (θρησκ.-ηθ. προκ. για τη μεταθανάτια τιμωρία των αμαρτωλών):
    • στην φοβεράν απόλεσην αμαρτωλούς βυθίσει (Pίμ. θαν. 64 (έκδ. απόλαυσιν)· Πένθ. θαν. 399 (έκδ. απώ‑)).

[<αόρ. του απολλύω κατά το ουσ. κόλασις. Άσχ. το αρχ. ουσ. απώλεσις]

• Που δεν έχει υλική υπόσταση, που δεν έχει σώμα ανθρώπινο:
  • ασώματος ο Xριστός τον δράκοντα απώλεσεν (Φυσιολ. 356¹⁹).

• Το αρσ. στον πληθ. ως ουσ. = άγγελος· ειδικ. ως επων. των αρχαγγέλων Mιχαήλ και Γαβριήλ και του ναού τους:
  • (Notizb. 3, 18, 87).
• Το αρσ. στον εν. και πληθ. ως τοπων.:
  • (Iστ. πολιτ. 12¹¹, 16¹²).

[αρχ. επίθ. ασώματος. H λ. και σήμ.]

• 1) (Μέσ.) γίνομαι άχρηστος, χάνω τις ικανότητές μου:
  • Επάν καταμάθῃς αχρειωθέντα τον ιέρακα και μηκέτι εις διωγμόν εξαρκούντα περδίκων (Ιερακοσ. 515²⁰).
• 2) Καταστρέφω:
  • εκ πετροβόλων μηχανημάτων πολλαί οικίαι … ηχρειώθησαν (Ψευδο-Σφρ. 384¹²).
• 3)
  • α) Εξαχρειώνω:
    • έφθειρα και ηχρείωσα ψυχήν μου τε και σώμα (Εις Θεοτ. 62)·
  • β) (μέσ.) εξαχρειώνομαι:
    • διά πόθον χαριντζίρισσας … τον εαυτόν σου απώλεσας αχρειωθείς τελείως (Διγ. Z 627).

[μτγν. αχρειόω (DGE)]

• 1) Μονάδα βάρους ίση με το 1/8 της ουγγιάς = 3,333 γρ. (Schilbach 1970: 184):
  • Κόστου φύλλα ανά δραχμήν μίαν μετά πρωτείου μέλιτος αναμίγνυε (Ιερακοσ. 456³²).
• 2) Νόμισμα (εδώ σε μεταφ., βλ. την παραβολή της Κ.Δ.):
  • την βασίλειον δραχμήν απώλεσές την (ενν. συ, Κωνσταντινούπολις) (Ιστ. Βλαχ. 2441).

[αρχ. ουσ. δραχμή. Η λ. και σήμ.]