Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 2: Από το Dendrinos, B. 1988. The Applied Linguistics Course. Αθήνα: Πανεπιστήμιο Αθηνών, σελ. 16-17.

Η θεωρία του Συμπεριφορισμού

Η συμπεριφορική ψυχολογία υποστήριζε πως η ομιλία δεν διαφέρει από τα άλλα είδη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, οπότε, αν κάποιος επιχειρήσει να την εξηγήσει, δεν χρειάζεται να την αποδώσει σε οργανικές λειτουργίες. Σύμφωνα με τον "πατέρα" της συμπεριφορικής ψυχολογίας, τον B. F. Skinner (Verbal Behaviour. Englewood Cliffs, N. J.: Prentice Hall Inc., 1957), οι προσπάθειες ερμηνείας της νοητικής διαδικασίας που υπόκειται της λεκτικής συμπεριφοράς έχουν δείξει πως μόνο ένα μικρό μέρος των ιδεών που θεωρείται ότι εκφράζονται με λέξεις μπορούν να ταυτιστούν με το είδος του αισθητηριακού συμβάντος επάνω στο οποίο στηρίζεται η σύλληψη της εικόνας. Με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από αυτές τις προσπάθειες, ο Skinner υποστηρίζει πως δεν μπορεί να υπάρξει συστηματική και επιστημονική μελέτη των ιδεών. Πίστευε πως, αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να μελετήσουμε αυτό το ζήτημα, μπορούμε να στραφούμε μόνο στη λεκτική συμπεριφορά αυτή καθαυτή.

Η αντιμετώπιση της γλώσσας και της ομιλίας όπως οποιασδήποτε άλλης συμπεριφοράς, έχει συγκεκριμένες συνέπειες όσον αφορά τον τρόπο εκμάθησής τους. Όπως ισχυρίζονται οι συμπεριφοριστές, η λεκτική συμπεριφορά -όπως κάθε άλλη- διαμορφώνεται μέσω της σχηματοποίησης και του συσχετισμού, καθώς και μέσω της γενίκευσης. Καθώς θεωρείται εξαρτημένο αντανακλαστικό, μαθαίνεται μέσω ελεγχόμενων ερεθισμάτων [operant conditioning].

Μετάφραση Νίκος Γεωργίου