Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

Κυκλοφορεί το 15ο τεύχος (Φεβρουαρίου) της Athens Review of Books

Το 15ο τεύχος (Φεβρουαρίου) της Athens Review of Books είναι αφιερωμένο στον Πολωνό στοχαστή Λέσεκ Κολακόφσκι και ειδικότερα στο έργο του «Τα κύρια ρεύματα του μαρξισμού». Το έργο αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους μελετητές της μαρξιστικής θεωρίας και της «ενθουσιώδους πορείας προς τον ολοκληρωτισμό». Πρόσφατα ο Κρίστοφερ Χίτσενς εδήλωσε για τον Κολακόφσκι: «Έγραψε την αυθεντική ιστορία όχι μόνο της κομμουνιστικής πράξης, αλλά και της μαρξιστικής θεωρίας. Αυτή είναι πάντα η καλύτερη, η πιο εξαντλητική κριτική της μαρξιστικής θεωρίας που έχει γραφτεί ποτέ». Γράφει ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης.
Πλάι σ’ αυτό ένα δοκίμιο του Βίκτωρα Ιβάνοβιτς για το Χαμένο Πρωινό που κράτησε για άλλους μισό αιώνα και για άλλους 72 χρόνια, όπου ζητούμενο ολόκληρης της ζωής των ανθρώπων ήταν η έξοδος από την εφιαλτική «εξώπολη». Τη ζοφερή εικόνα συμπληρώνει ένα ποίημα του Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ για τις ευγενείς ιδέες που καθοδηγούσαν την «επαναστατική πρωτοπορία» («ήθελα να δώσω ένα και μόνο σχήμα στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα…»). Αλλά ένα κείμενο του Άνταμ Μίχνικ για τον Αντρέι Ζαχάροφ καταλήγει με μερικές αισιόδοξες λέξεις του Κολακόφσκι: «Καμιά νίκη δεν είναι αμετάκλητη, καμιά ήττα δεν είναι οριστική. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις».

— Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος γράφει για την αλληλογραφία Καραγάτση - Καββαδία· και το δοκίμιό του είναι, όπως πάντα, υπόδειγμα κριτικού λόγου.

— Ο Παναγής Βουρλούμης γράφει για τις ΔΕΚΟ, οι οποίες είναι αρένα μιας γενικότερης και μεγαλύτερης πάλης που δίνεται στη χώρα μας εδώ και καιρό.
— Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης γράφει για τον «Ελληνικό Εξαιρετισμό», ο οποίος καθιστά πολύ δυσκολότερη την αντιμετώπιση της Κρίσης.

— Ο Ανδρέας Παππάς γράφει για το φαινόμενο του σύγχρονου Αγαθάγγελου (σερ Μαρκεζίνης) ο οποίος σερ-βίρει (επικίνδυνες) κοινοτοπίες.
— Ο Σάιμον Χεντ γράφει για την αδυσώπητη απειλή για τα Βρετανικά Πανεπιστήμια.
— Ο Μάρκος Δραγούμης αναρωτιέται μήπως αυτοχειριάζεται η Δημοκρατία;
— Η Πηνελόπη Παπαηλία γράφει για τη «λεύκανση» των Ελλήνων μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
— Ο Δημήτρης Φύσσας γράφει για τον Μακαβέττα: ένα Μάκβεθ ως «Παιδί του Λαού».
— Η Μαίρη Λεοντσίνη γράφει για τη Μαντάμ ντε Σταλ.
— Ο Τάσος Αβραντίνης γράφει για τον Μεγαλέξανδρο και τους Έλληνες ανάμεσα σε Μακεδόνες.
— Ο Σπύρος Σφενδουράκης γράφει ένα απρόσμενο κείμενο, για τη Φύση στα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
— Οι Θάνος Βερέμης και Νικόλας Νικολαΐδης γράφουν για τον αμερικανικό φονταμενταλιστικό προτεσταντισμό.
— Ο Γιάννης Στεφανίδης γράφει για την κρατούσα εθνικιστική μισαλλοδοξία.
— Ο Πίτερ Μάκριτζ απαντά στον Περικλή Βαλλιάνο.
— Ποιήματα των Χάρη Βλαβιανού, Δημήτρη Ελευθεράκη, Αθηνάς Παπαδάκη.

Σχέδιο εξωφύλλου: ο Λέσεκ Κολακόφσκι από τον Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο.