ΣΦΟΔΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΡΑ

Ο δεκάλογος του καλoύ Έλληνα αντι-τρομοκράτη

Δ. Προσφυγικά ρεύματα κατά την περίοδο 1914-1922

"Δικτάκτορ" Πανόπουλος

ΓΝΩΜΗ

1. Στην αρχή της β΄ 10/ετίας του 20ου αιώνα (1910-1920), είχε διαμορφωθεί μία ιστορική συγκυρία, εξαιρετικά δυσμενής για τη συνέχιση της διαβίωσης των Ελλήνων στα ασιατικά εδάφη της Τουρκίας.

Επιμέλεια ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

Ο Λαός «αντι-τρομοκράτης»

Τη συνέθεταν 3 παράγοντες: α) η οικονομική, πνευματική και δημογραφική ανάπτυξη του Ελληνικού στοιχείου που εκδηλωνόταν με ζωηρή παρέμβαση στη τουρκική δημόσια ζωή (σχολεία, σύλλογοι, κοινωφελή ιδρύματα, κ.λ.π) β) η αφύπνιση του εθνικού συναισθήματος των Τούρκων, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την έμπρακτη εκδήλωση εχθρότητας απέναντι στις μειονότητες, κυρίως των Ελλήνων και των Αρμενίων και γ) η οξύτητα των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, μετά τη νικηφόρο για τη πρώτη έκβαση των βαλκανικών πολέμων και λόγω της εκκρεμότητας οριστικής κατακύρωσης των νησιών του Αν. Αιγαίου σ’ αυτήν, οξύτητα η οποία επιδεινώθηκε με την είσοδο της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των, παραδοσιακά εχθρικών προς τα Ελληνικά συμφέροντα, Κεντρικών Αυτοκρατοριών.

Ευθεία επίθεση εναντίον του Χρήστου Πανόπουλου εξαπέλυσε ο Γιάννης Καρράς (φωτογραφία).

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Υπό την καθοδήγηση Γερμανών στρατιωτικών συμβούλων και ενόψει της εμπλοκής της στις επιχειρήσεις του Βαλκανικού Μετώπου η Τουρκία, έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο συστηματικού αφελληνισμού των Μικρασιατικών περιοχών με το πρόσχημα της χρησιμοποίησής τους για στρατιωτικούς σκοπούς.

Ο β' αντιπρόεδρος της ΕΠΑΕ και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Προοδευτική, χαρακτήρισε -εμμέσως- "δικτάτορα" τον ισχυρό άνδρα της Ξάνθης, ενώ αναφερόμενος στη δημιουργία της "Σούπερ λίγκας", εκτίμησε ότι "…πιθανόν η επιθυμία του να γίνει πραγματικότητα, όταν ο κ. Πανόπουλος γίνει πρωθυπουργός ή υφυπουργός Αθλητισμού.

Ητρομοκρατία της 17Ν είχε ενώσει όλους τους Έλληνες εναντίον της όσο ήσαν άγνωστοι οι φορείς/δράστες και φέρνει σε αντιπαράθεση τους νομικούς (και όχι μόνο) τώρα που άρχισε η δίκη.

Η τακτική αυτή που πήρε τις μορφές εποικισμού με μουσουλμανικούς πληθυσμούς εκεί όπου προηγουμένως κατοικούσαν Έλληνες, εκτόπιση των δεύτερων στο εσωτερικό της Ανατολίας, λήψη επώδυνων οικονομικών μέτρων για την ανθηρή εμπορική τάξη των Ελλήνων εμπόρων και επάνδρωση των «ταγμάτων εργασίας» με χριστιανούς άντρες, άνω των 45 ετών κ.α, είχε ως αποτέλεσμα, μέχρι το 1918,να εγκαταλείψουν οριστικά τη Μ. Ασία πάρα πολλοί Έλληνες.

Για την ώρα ας αφήσει στην άκρη το καλάμι και ας αρκεστεί στα κεκτημένα που η ομάδα του αφειδώς απολαμβάνει", είπε ο κ. Καρράς, που στη συνέχεια προσπάθησε να στοιχειοθετήσει την άποψή του:

Και οι διατυπούμενες διαφωνίες/διχογνωμίες δεν περιορίζονται στην ερμηνεία/εφαρμογή νομικών εννοιών και διατάξεων αλλά επεκτείνονται σ' έναν (απαράδεκτο από κάθε άποψη) πόλεμο προθέσεων. 2. Μεταξύ 1916 και 1920 ήρθαν και άλλοι πρόσφυγες στην Ελλάδα, συνολικά περί τους 800000. Ένα μεγάλο μέρος προερχόταν από τη βουλγαροκρατούμενη ,κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του Βαλκανικού Μετώπου, και πάλι Μακεδονία ,κατόπιν σχετικής συμφωνίας ανταλλαγής μεταξύ των 2 χωρών (Νοεμ. 1919).

"Διαδικασίες που καταργούν τον βαθμολογικό πίνακα και στέλνουν στη Β' εθνική ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής, το Αιγάλεω, ο Ιωνικός, η Καλλιθέα και ο Ακράτητος, δεν θα αποτολμούσε ούτε ο πλανητάρχης Μπους.

Εμφανίστηκαν και πάλι οι εθνικοί κριτές, οι έχοντες το τεκμήριο της υγιούς εθνικοφροσύνης πολιτικοί και εξαρτώμενοι επιστήμονες, και είτε εκδίδουν πιστοποιητικά νομιμότητας είτε χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε μη αρεστή άποψη ως στήριξη, ενθάρρυνση, συνοδοιπορία της τρομοκρατίας. Πρόσφυγες επίσης ήρθαν και από περιοχές όπου επικρατούσε επαναστατικός ή πολεμικός αναβρασμός, όπως από τη Ρωσία (1919-1921),από τη Ρουμανία και από τα ιταλοκρατούμενα Ν.Α. παράλια της Μ. Ασίας και τα Δωδεκάνησα (1912-1919).

Αυτά δεν έγιναν ούτε επί Πινοσέτ στη Χιλή και είναι πρόκληση για θεσμούς, κυβέρνηση και υφυπουργό Αθλητισμού, πέραν του ότι προσβάλουν βάναυσα το περί δικαίου αίσθημα" και καταλήγει λέγοντας ότι ο εμπνευστής της "Σούπερ λίγκας" έχει φανερώσει το πραγματικό του πρόσωπο:

Οι εργολάβοι της Raison d' Etat ή του Law and Order, σε αγαστή σύμπνοια «πολιτικά ύποπτοι», έχουν διατυπώσει τον παρακάτω δεκάλογο του καλoύ Έλληνα αντι-τρομοκράτη. Με τη παρουσία τους οι πρόσφυγες αυτοί κάλυψαν ολόκληρο σχεδόν τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας αλλά και τα νησιά του Αν. Αιγαίου και τη Κρήτη, ενώ για τη μεταφορά τους διατέθηκε ο κρατικός μηχανισμός.

"Ο εμπνευστής(;) της Σούπερ λίγκας, όταν εκνευρίζεται και έχει εκνευριστεί αρκετές φορές το τελευταίο πεντάμηνο, φανερώνει το πραγματικό του πρόσωπο. 1. Η υποχρεωτική αποδοχή του δόγματος «ή είσαι μαζί μας ή είσαι με τους τρομοκράτες» (τι μου θυμίζει;) αποτελεί τη βάση της συζήτησης. 3. Το νέο προσφυγικό κύμα βρήκε απροετοίμαστες τις Αρχές και αρχικά λειτούργησε μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία. Πρόσωπο, το οποίο όταν διατυπώνει τέτοιες προτάσεις, είναι λογικό να αντιμετωπίζεται με απέχθεια από τους φιλάθλους όλων των ομάδων".

2. Η επιστημονική άποψη, η διεθνής βιβλιογραφία, τα συγγράμματα των ειδικών πανεπιστημιακών (βλ. μεταξύ άλλων Ανδρέα Λοβέρδου: «δεν αλληλοαναιρούνται η πολιτική με την εγκληματικότητα») πρέπει ή να υπαχθούν στη λογική της πολιτικής (εθνικής;) συγκυρίας ή να καούν στην πυρά των έγκριτων δημοσιογράφων.

Στη συνέχεια όμως οι Ελληνικές κυβερνήσεις του Φιλελευθέρων (1914-1916 και 1917-1920) και του Λαϊκού Κόμματος (1920-1921),μέσω της σύστασης ειδικών υπηρεσιών ( «Ανωτάτη Διεύθυνσις Περιθάλψεως» και «Υπουργείον Περιθάλψεως»),εφάρμοσαν πολιτική συστηματικής αποκατάστασης η οποία περιλάμβανε οικονομικές επιχορηγήσεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προσωρινή στέγαση, παροχή ιματισμού, δωρεάν μετακινήσεις και διευκολύνσεις στην εύρεση εργασίας.

3. Στην Ελλάδα καταργήθηκε - διά μιάς δηλώσεως ή διά μαγικής εικόνας - η έννοια και το πεδίο εφαρμογής του πολιτικού εγκλήματος.

4. Η παλιννόστηση των Ελλήνων της Μ. Ασίας έγινε τμηματικά, μετά την Ανακωχή του Μούδρου με την οποία συνθηκολόγησε η ηττημένη Τουρκία (Οκτ. 1918) και ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1920 για να αρχίσει και πάλι η αντίστροφη πορεία τον Αύγουστο του 1922.

Δεν πάει να γράφουν βιβλία (ακόμα και) οι Αμερικανοί εγκληματολόγοι (βλ. αντί άλλων Jeffrey Jan Ross «The Dynamics of political crime, 2003») και να εντάσσουν την τρομοκρατία στα βίαια αντι-πολιτευτκά πολιτικά εγκλήματα, δεν πάει να αναφέρεται το Σύνταγμα του 2001 (άρθρο 97 παρ. 2) σε πολιτικά εγκλήματα που είχαν προβλεφθεί πριν από την ισχύ του Συντάγματος και σε σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας (άρθρο 120 παρ. 3) που δεν συνδέεται με το πολιτικό έγκλημα, «οι εργολάβοι» επιμένουν:

Η διαδικασία της επιστροφής των Ελλήνων προσφύγων στη Μ. Ασία και η βραχύβια επανεγκατάστασή τους εκεί αναλήφθηκε βέβαια από την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά υποβοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό και από το Πατριαρχείο της Κων/πολης.

Μόνον οι «συμπαθούντες» την τρομοκρατία βλέπουν πίσω από τη 17Ν ψήγματα πολιτικού εγκλήματος.

Παρά την ίδρυση «της Υπηρεσίας Παλιννόστησης και Περιθάλψεως» από την «Ύπατη Αρμοστεία» της Σμύρνης, η υποδομή για την εκ νέου διαβίωση των Ελλήνων στη Μ. Ασία είχε καταστεί πλέον τελείως ανεπαρκής

4. Αν και οι χουντικοί δικάστηκαν από Πενταμελές Εφετείο και αν και η διάταξη για τα πολιτικά εγκλήματα υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1952, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η διάταξη του άρθρου 97 παρ. 1 του σημερινού Συντάγματος αφορά αποκλειστικά την εσχάτη προδοσία (δηλαδή ο συνταγματικός νομοθέτης του 2001, έχοντας και την εμπειρία της επταετίας, αποφάσισε η εσχάτη προδοσία των επιόρκων να δικάζεται από Μεικτό Ορκωτό με ενόρκους, διότι αυτοί οι σφετεριστές της λαϊκής κυριαρχίας και όλων των εξουσιών είναι λιγότερο επικίνδυνοι από τους τρομοκράτες).

5. Η ταύτιση των ενόρκων με φόβο ή επιείκεια, και του πολιτικού εγκλήματος με αναγνώριση ελαφρυντικών συνιστά αυταπόδεικτον (!) γεγονός. Στην Ελλάδα φαίνεται σύμπας ο ελληνικός λαός έχει πρόβλημα θάρρους ή κρυφοσυμπάθειας. Θυμίζω ότι ακόμα και αν τα εγκλήματα της 17Ν θεωρηθούν πολιτικά, αυτός ο χαρακτηρισμός δεν συνιστά ελαφρυντική περίσταση (βλ. σχετική απόφαση Πενταμελούς Εφετείου 477/75 που δίκασε τους χουντικούς όπου ρητά αναγράφεται ότι «το πολιτικό αίτιο δεν συνιστά ελαφρυντικό στοιχείο»). Επίσης υπογραμμίζω ότι και η προβλεπόμενη αμνηστία προς τα πολιτικά εγκλήματα προϋποθέτει ψήφιση από την Ολομέλεια της Βουλής σχετικού νόμου με 18Ο ψήφους (άρθρο 47 παρ. 3 του Συντάγματος). Τι φοβούνται δηλαδή οι «εργολάβοι»; Ότι οι ένορκοι θα αθωώσουν τους τρομοκράτες; Ή ότι κάποια Βουλή του μέλλοντος θα αμνηστεύσει τα εγκλήματα;

6. Όποιος δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση των κατηγορουμένων τρομοκρατών ενδεχομένως να φοράει μάσκα ή μπούρκα (ενώ όποιος αναλαμβάνει την πολιτική αγωγή είναι βέβαιο ότι έχει αλλεργία με τις κουκούλες).

7. Η κριτική των θεσμών καλύπτει ιδεολογικά την τρομοκρατία (ενώ οι αντιπολιτευτικές κορόνες για το ποιος υπέθαλπε ή δυσχέραινε τις έρευνες στερούνται ενδιαφέροντος, διότι εντάσσονται στο ανεύθυνο της πολιτικής ρητορικής).

8. Οι κάθε απόχρωσης αμφισβητίες να θυμηθούν ή και να αρνηθούν τις φιλίες του παρελθόντος και να προσέχουν τα ταξίδια του μέλλοντος (διότι ο προστάτης-σύμμαχος «δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά»).

9. Με την απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου κλείνει για πάντα η πληγή της τρομοκρατίας. (Τώρα το ποιος την άνοιξε, ποιος σπεκουλάρισε, τι επιπτώσεις είχε δεν ενδιαφέρει κανέναν, ούτε καν την ιστορία της χώρας. Τρομοκρατία ίσον 19 καταδίκες και ουδέν έτερον).

10. Πολιτικό έγκλημα είναι αυτό που δεν υπάρχει. Τρομοκρατία είναι ό,τι ορίζουμε ως τέτοια. Δημοκρατία είναι το σύστημα που σας κυβερνάμε. (Όποιος έχει αντίρρηση, να δούμε το πρόσωπό του, διότι το δικό μας για λόγους εθνικής ασφαλείας το έχουμε κρύψει).

Αυτός είναι ο δεκάλογος. Και αυτό είναι το πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης ελευθερίας του αντι-λόγου και της αντι-θέσης. Α-λα γκρεκ. Τα υπόλοιπα θα τα κρίνει ο χρόνος. Όχι ο τηλεοπτικός ή ο πολιτικός, αλλά ο χρόνος της ανθρώπινης γνώσης και συνείδησης (όπου η αλήθεια και το δίκαιο δεν υποχωρούν μπροστά σε συγκυριακές σκοπιμότητες).