Δεν το ξέρουν οι αυτόκλητοι σωτήρες μας τηλεστάρ. Νερό, πολύ νερό! Γιατί σε συνθήκες μεγάλου ψύχους ο εισπνεόμενος αέρας είναι "ξηρός", δηλαδή δεν έχει υγρασία, νερό. Κάλυψη με σταθερή κάμερα και μετάδοση τμήματος της διαδικασίας

Συμπέρασμα:

Οινόπνευμα και ξηροί καρποί (οδηγίαι προς εγκλωβισμένους)

Για να μη γίνει σόου η δίκη

Το πηλίκο του φορτίου του πυκνωτή και της αντίστοιχης τάσης του είναι σταθερό και δεν εξαρτάται ούτε από το φορτίο του πυκνωτή ούτε από την τάση του.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΑΜΒΑΛΗ*

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΛΦΕΛΗΣ

Αυτό το χαρακτηριστικό πηλίκο ονομάζεται χωρητικότητα C του πυκνωτή.

Στην πρόσφατη ψυχοψύχωση οι πανταδαείς τηλεστάρ συνιστούν για εγκλωβισμένους στο ψύχος κάποιο αλκοολούχο ποτό (δεν θα γράψω ποιο, γιατί: α) το όνομά του είναι κατατεθειμένο για μια περιοχή της Ευρώπης και β) για να μη θεωρηθεί διαφήμιση ή δυσφήμιση του ποτού) και ξηρούς καρπούς.

Πριν από λίγες ημέρες ο Ρ. Krugman παρατηρούσε ειρωνικά ότι τα αμερικανικά Media περιέγραφαν έναν άλλο «πλανήτη», αφού «εξαφάνισαν» εντελώς τα ογκώδη αντιπολεμικά συλλαλητήρια που έγιναν σε όλο τον κόσμο («Ν.Υ. Times», 25/2/2003).

Εικ. 43

Με τη σειρά, λοιπόν:

Τα Media, λοιπόν, έχουν την εκπληκτική δυνατότητα να «κατασκευάζουν» μια εικονική πραγματικότητα.

Χωρητικότητα C ενός πυκνωτή ονομάζεται το σταθερό πηλίκο του φορτίου του πυκνωτή προς την διαφορά δυναμικού μεταξύ των οπλισμών του V.

Αλκοολούχο ποτό.

Κάτω από αυτό το πρίσμα θα εξετάσω σύντομα ένα επίκαιρο κοινωνικοπολιτικό ζήτημα.

C=Q/V (2.13)

Φαίνεται ότι οι σοφοί ("σοφοί";) των παραθύρων θυμούνται τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου -ομολογουμένως ωραίος μύθος- ή και κάποια παλιά γιατροσόφια που μας τυραννούν ακόμη.

Το ζήτημα τούτο αφορά την τηλεοπτική κάλυψη της μεγάλης ποινικής δίκης των κατηγορουμένων της 17 Νοέμβρη.

Θα εξετάσουμε τώρα τους παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η χωρητικότητα ενός πυκνωτή. Αλλά, ακούμε για μεθυσμένους που πεθαίνουν στο κρύο.

Έχω υποστηρίξει και παλαιότερα ότι είναι ασύμβατη με τη λογική μιας ανοιχτής κοινωνίας (Κ. Popper) η σημερινή ρύθμιση, που απαγορεύει ολοκληρωτικά την τηλεοπτική κάλυψη.

Αυτοί κι αν είχαν πάρει οινόπνευμα.

Υπενθυμίζω απλώς - γιατί πολλοί το λησμονούν - ότι η δημοσιότητα των δικών είναι δομικό στοιχείο του κράτους δικαίου (αφού έτσι η Δικαιοσύνη απονέμεται με διαφάνεια).

Γιατί;

Υπενθυμίζω, επιπλέον, ότι η καθιέρωση της προκείμενης αρχής ήταν μια αγωνιστική κατάκτηση των ευρωπαϊκών λαών (για να ελέγχονται οι αυθαιρεσίες των δικαστών).

Είναι γνωστό και πλήρως αποδεδειγμένο, ότι το οινόπνευμα προκαλεί περιφερική αγγειοδιαστολή. Βεβαίως, κατανοώ τον επιστημονικό αντίλογο που υπάρχει. Αυτό συνεπάγεται μεγάλη απώλεια θερμότητας, δηλαδή ενέργειας, όταν το άτομο εκτίθεται σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Δηλαδή, ότι μια τέτοια «κάλυψη» μπορεί να μετατρέψει ολόκληρη τη διαδικασία σε ένα φθηνό σόου. Με κάποια δόση χιούμορ: θαυμάσιος, ευχάριστος, τρόπος ευθανασίας, μια πολύ καλή δόση οινοπνεύματος και ανάπαυση σε χώρο ευάερο! Όμως, εγώ θέτω το εξής ερώτημα: Μία μικρή απορία: Αναρωτιούνται, άραγε, μερικοί τι θα γίνεται μετά την 3η Μαρτίου με τη ρύθμιση που ισχύει σήμερα; Γιατί οι τηλεστάρ συνιστούν (διαφημίζουν;) ένα ορισμένο τύπο αλκοολούχου ποτού και όχι κάποιον άλλο με ίδια αναλογία οινοπνεύματος. Κάθε βράδυ τα ασύδοτα ιδιωτικά κανάλια θα αναπαραγάγουν στα τηλεπαράθυρα μια «εικονική πραγματικότητα». Π.χ. ούζο, τσίπουρο, βότκα, τζιν, ρούμι κτλ. ή ένα μείγμα νερού με καθαρό οινόπνευμα, στις ίδιες αναλογίες. Με άλλα λόγια, «θα κατασκευάζουν» μια παράλληλη (ή πλασματική) δίκη. Δεν χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβουμε πόσο "ωφέλιμη" είναι η χρήση οινοπνεύματος για την αντιμετώπιση του ψύχους! Δικαστές θα είναι ασήμαντοι τηλεοπτικοί (μικρο)αστέρες, που θα μεταλλάσσουν αυτή την αυστηρή δικονομική διεργασία σε ένα χυδαίο και εκφυλισμένο «κουτσομπολιό».

Ξηροί καρποί: Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες θα είναι δυνατόν, ειλικρινά, να ανιχνεύσει η κοινωνία των πολιτών το κοινωνικό φαινόμενο της τρομοκρατίας, που ταλάνισε αφόρητα τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας; Πηγαίνουν ωραία με τα σκληρά ποτά σε φιλικές συντροφιές ή και στα ποικιλώνυμα κέντρα διασκεδάσεως. Επιπλέον, μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα είναι δυνατό να περιμένει κανείς ότι θα διαφωτιστούν οι προσωπικότητες των κατηγορουμένων, όταν οι «τηλεοπτικοί εισαγγελείς» θα συμπυκνώνουν τις προσεγγίσεις τους σε διεγερτικές (ή σκανδαλιστικές) λεπτομέρειες της ιδιωτικής τους ζωής; Στις ακραίες όμως συνθήκες -μεγάλες απώλειες ενέργειας- απαιτούνται "καύσιμα" άμεσης επέμβασης. Όχι προφανώς. Και τέτοιο είναι η γλυκόζη, που μπαίνει "αναλλοίωτη" στο μηχανισμό της έκλυσης ενέργειας.

Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να ξεχνούμε αυτό που έλεγε ο Μποντριγιάρ.

(Σημείωση: η γλυκόζη είναι το πρώτο στοιχείο που μπαίνει στον ορό κάποιου αρρώστου και επειδή δεν είναι πρακτικό να κουβαλάμε γλυκόζη, σε πρώτη ζήτηση θα ήταν η ζάχαρη, οι καραμέλες, οι σταφίδες).

Δηλαδή, ότι η τηλεόραση δεν αναπαριστά απλώς τον κόσμο σ' εμάς.

Οι ξηροί καρποί είναι μια θαυμάσια, πλήρης τροφή, αλλά δεν είναι οι "πρώτες βοήθειες" σε επείγουσες καταστάσεις.

Η τηλεόραση συνθέτει έναν καινούργιο κόσμο πλασματικά. Τελευταίο το νερό. Κατασκευάζει την τηλεοπτική «υπερπραγματικότητα». Δεν το ξέρουν οι αυτόκλητοι σωτήρες μας τηλεστάρ. Έτσι θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, προτιμότερο να «αφουγκράζεται» η κοινωνία των πολιτών την αληθινή πραγματικότητα της δίκης - με την απευθείας μετάδοση - και όχι με την κατασκευασμένη εικόνα που θα φιλτράρεται ιδεολογικά από τους διευθυντές των καναλιών. Νερό, πολύ νερό! Οι τελευταίοι έδωσαν, πρόσφατα, εξετάσεις και απέτυχαν. Γιατί σε συνθήκες μεγάλου ψύχους ο εισπνεόμενος αέρας είναι "ξηρός", δηλαδή δεν έχει υγρασία, νερό. Προτίμησαν να δείξουν ένα φάντασμα της ιστορίας (τον πρώην βασιλιά) και όχι τις παγκόσμιες μάζες που διαδήλωναν κατά του πολέμου. Ο αέρας αυτός εμπλουτίζεται με νερό, περνώντας από τους αναπνευστικούς δρόμους.

Επιπλέον, η επίκληση των ρυθμίσεων κάποιων άλλων ευρωπαϊκών χωρών - που απαγορεύουν την τηλεοπτική αναμετάδοση των ποινικών δικών - είναι και λίγο παραπλανητική.

Το νερό αυτό το παίρνει φεύγοντας ο εκπνεόμενος αέρας.

Γιατί;

Θα υπενθυμίσω το πώς συμπυκνώνεται ο υδρατμός, όταν εκπνέουμε σε μεγάλο ψύχος.

Γιατί η ιστορική διαμόρφωση του νομικού πολιτισμού μιας χώρας συσχετίζεται άρρηκτα με τη φύση και την ιδιαιτερότητα του αντίστοιχου κοινωνικού σχηματισμού αυτής της χώρας.

Έτσι "επιτυγχάνεται" αφυδάτωση χωρίς εμφανή απώλεια νερού (π.χ. από ιδρώτα) και αλίμονο αν υπολογίζουμε στο άλιωτο χιόνι για αναπλήρωση της απώλειας νερού.

Έτσι, είναι πανθομολογούμενο ότι οι δικαστές λ.χ. στη Γερμανία (ή τη Γαλλία) είχαν πάντοτε μια μεγαλύτερη αυτονομία απέναντι στην πολιτική εξουσία.

Η ενέργεια που χρειάζεται για να γίνει το χιόνι νερό πρέπει να αποτρέψει τέτοια σκέψη.

Στη χώρα μας αυτό δεν συνέβαινε (για διάφορους λόγους). Τέλος, τα παραπάνω δεν αποτελούν τις απόλυτα τεκμηριωμένες θέσεις ενός επιστήμονα της καρέκλας. Υπό αυτήν την έννοια θα αναρωτιέται αδιάλειπτα ο ιστορικός του μέλλοντος, αν θα είχε εκδοθεί απαλλακτική απόφαση στη δίκη του Α. Παπανδρέου, εφόσον η τελευταία δεν καλυπτόταν τηλεοπτικά. Έχουν εφαρμοσθεί στην πράξη από μακρά θήτευση του γράφοντος σε χειμερινές ορειβασίες υψηλού βουνού.

Εξάλλου, με τη «μετρημένη» τηλεοπτική αναμετάδοση δεν θα γίνει κάποια επιβολή απόψεων πάνω στον δικαστή από την κοινή γνώμη. Απλώς, ο δικαστής πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί να ζει μέσα στη δημοσιότητα και στο «κλίμα τριβών» που αυτή εκκολάπτει. Ζούμε, επιτέλους, στην κοινωνία της επικοινωνίας (και της γνώσης).

Επομένως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μεσαία λύση θα ήταν η καλύτερη προοπτική. Δηλαδή, η τηλεοπτική προβολή - με σταθερή κάμερα - ενός αντιπροσωπευτικού κομματιού από την αντίστοιχη ημερήσια διαδικασία. Η δίκη της 17 Νοέμβρη αφορά όλη την κοινωνία. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους διευθυντές των καναλιών να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Όπως λέει και ο Habermas, τα Media χειραγωγούν την κοινή γνώμη και καταστρέφουν τη δημόσια σφαίρα.