Παράλληλη Αναζήτηση
Με όχημα διαφυγής το σύνταγμα
Ο Χάρι Μούλις γράφει για τον Αδόλφο Χίτλερ
4.4-3 Η σημασία του συντονισμού στην Τεχνολογία και στην Έρευνα
Η σαγήνη του κακού
Ο συντονισμός εμφανίζεται σχεδόν παντού στη φύση και συμμετέχει σε διαδικασίες ανταλλαγής ή απορρόφησης ενέργειας.
ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ, ΔΙΧΩΣ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΣΤΕΙΣ; Ο ΟΛΛΑΝΔΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΧΑΡΙ ΜΟΥΛΙΣ ΠΑΓΙΔΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΓΙΔΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ.
Με τέτοιες διαδικασίες επιλεκτικής απορρόφησης ενέργειας συγκεκριμένης συχνότητας εξηγείται η δημιουργία των χρωμάτων γύρω μας ή της παρουσίας των διαφανών υλικών.
Λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 22 Δεκεμβρίου 2005, ο πρωθυπουργός, κλείνοντας την πενθήμερη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, προανήγγειλε την ανάληψη κυβερνητικής πρωτοβουλίας για την αναθεώρηση του συντάγματος.
Με ανάλογες μεθόδους οι επιστήμονες , μιμούμενοι τη φύση, χρησιμοποιούν τις εξαναγκασμένες ταλαντώσεις που προκαλούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, προκειμένου να μελετήσουν τη δομή της ύλης ή τις κινήσεις των μακρινών ουράνιων σωμάτων, μελετώντας τα γραμμικά τους ή τα συνεχή φάσματα απορρόφησης. Ήξερε τι έκανε ο Κώστας Καραμανλής. Προς το τέλος του εικοστού αιώνα αναζωπυρώθηκε η φιλολογία γύρω από τον Αδόλφο Χίτλερ. Επί μήνες αναζητούσε σανίδα σωτηρίας, ευρισκόμενος στο μέσο μιας δύσκολης άμα και ζοφερής πραγματικότητας. Ως φόρος μνήμης προς το τέκνο που σημάδεψε τον αιώνα περισσότερο από κάθε άλλο. Από τη μία τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, η φτώχεια που ταλανίζει το 20% των Ελλήνων, τα απανωτά "χαστούκια" από την Κομισιόν (απογραφή, βασικός μέτοχος, δημόσια ελλείμματα, πληθωρισμός) και από την άλλη τα εσωκομματικά και ενδοκυβερνητικά προβλήματα με τη "βροχή" των παραιτήσεων (καρατομήσεων, αποπομπών κτλ.) κυβερνητικών στελεχών και αξιωματούχων, λόγω εμπλοκής τους σε θέματα διαπλοκής ή μη χρηστής (σεμνής και ταπεινής) διοίκησης. Ως ζοφερός οιωνός για τα δεινά που επιφυλάσσει ο εικοστός πρώτος και των οποίων - κατά μία «θεολογική» εκδοχή - ο αιμοσταγής Αυστριακός ήταν μόνον ο προάγγελος.
Τα γνώριζε όλα αυτά ο πρωθυπουργός, έβλεπε και τη δυσαρέσκεια των πολιτών να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και να αποτυπώνεται σ' όλες τις εντός του 2005 δημοσκοπήσεις και, τελικώς, κατέφυγε σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα.
Σοβαροί μελετητές - όπως ο Ίαν Κέρσοου - και επίμονοι δημοσιογράφοι - όπως ο Ρον Ρόζενμπαουμ - κατέθεσαν τον οβολό τους στη χιτλερολογία, αλλά δεν έδωσαν σαφή απάντηση στο αρχετυπικό δίλημμα: ανήκε ο Αδόλφος στη χορεία των εγκληματιών πολέμου, των τυράννων που θεμελίωσαν την εξουσία τους με μαζικές δολοφονίες ή στο - ελαφρώς γελοίο, με τη σημερινή μας αισθητική - πρόσωπό του ενσαρκώθηκε το ίδιο το Κακό, εν είδει αντίστροφου Ναζωραίου;
Στην αναθεώρηση του συντάγματος.
Είναι φανερό πως το έδαφος αρχίζει να τρίζει κάτω από τα πόδια μας, έτσι και απορρίψουμε την εκδοχή του κακοποιού - του ξεχωριστού έστω κακοποιού, προικισμένου με ασυνήθιστη αποτελεσματικότητα - κι ενστερνισθούμε την εκδοχή του Εωσφόρου.
Και αν τότε το τοπίο, σε σχέση με τις πραγματικές προθέσεις του κ. Καραμανλή, ήταν ασαφές και αδιευκρίνιστο, παρέμεινε θολό και μετά τις προχθεσινές εξαγγελίες του προς τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του.
Δύσκολα οδηγείς στο δικαστήριο τον Διάβολο.
Ομοίως θολό είναι και το τι ακριβώς επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατά την έναρξη μίας κορυφαίας πολιτικής διαδικασίας, όπως είναι η αναθεώρηση του συντάγματος, εμφανίστηκε με τη γνωστή πολυγλωσσία των στελεχών του, δημιουργώντας σύγχυση στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και στους πολίτες.
Ακόμη και αν τα καταφέρεις, οφείλεις να τον αθωώσεις.
Βεβαίως και είναι σοβαρή υπόθεση, θεσμική και πολιτική, η αναθεώρηση του συντάγματος.
«Πώς να εναντιωθώ στη φύση μου;», θα σε ρωτήσει σκερτσόζικα και θα σε αποστομώσει.
Το ερώτημα, όμως, είναι προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί.
Ο Χάρι Μούλις παίζει επικίνδυνα με τον «προκαθορισμό» του Χίτλερ
Θα υπάρξει ριζική μεταρρύθμιση του πολιτικού μας συστήματος και διεύρυνση της λειτουργίας του με νέους θεσμούς για την ενίσχυση της δημοκρατίας; Ο Χάρι Μούλις έλκεται και από τις δύο εκδοχές. Θα προωθηθούν μεταρρυθμίσεις υπέρ της αποκέντρωσης, της περιφερειακής συγκρότησης και της ανάπτυξης σε νέα πεδία κοινωνικής δραστηριότητας; Υποκύπτει στη σαγήνη, τόσο του ιστορικού Χίτλερ όσο και του μεταφυσικού. Θα τολμήσουν τον πλήρη διαχωρισμό πολιτείας και εκκλησίας; Η καταγωγή και οι αναμνήσεις τού Μούλις - εβδομήντα έξι χρόνων σήμερα με Εβραία μητέρα - τον οδηγούν εγγύτερα προς τον ιστορικό Χίτλερ. Θα διευρύνουν το κοινωνικό κράτος; Το ένστικτο όμως του παραμυθά πριμοδοτεί τον μεταφυσικό. Θα εγγυηθούν ένα ελάχιστο εισόδημα και πέραν αυτού το δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική ασφάλιση; Εάν ο Αδόλφος είναι ένας ακόμη «παλιανθρωπάκος», ανεξάρτητα από την κακουργηματική του εμβέλεια, δεν παρουσιάζει παρά περιορισμένο φιλοσοφικό - κατ' επέκτασιν και μυθοπλαστικό - ενδιαφέρον. Θα διασφαλίσουν την προστασία της ιδιωτικής ζωής του ατόμου από τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων; Εάν είναι από γεννησιμιού του καταδικασμένος στο Κακό - όπως καταδικασμένος στο Καλό, αντιστοίχως, είναι ο Ιησούς Χριστός - προάγεται σε τραγικό ήρωα, ίσου τουλάχιστον διαμετρήματος με τους ήρωες του Βάγκνερ. Θα διευρύνουν τα ατομικά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες; Στον αντισημίτη Βάγκνερ - είδωλο του Χίτλερ διά βίου - ο Μούλις προσφεύγει και όταν αναζητά νονό για τον «γιο του κτήνους».
Οι νεφελώδεις προτάσεις του κ. Καραμανλή δεν προβλέπουν τίποτα από τα ως άνω.
Ποιητική αδεία, στο μυθιστόρημα του Μούλις, ο Χίτλερ αποκτά γιο με την Εύα Μπράουν και τον βαφτίζει Ζίγκφριντ.
Επιπροσθέτως, η έλλειψη ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των κομμάτων δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για μια γενναία, τολμηρή αναθεώρηση, με στόχο τη διεύρυνση της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Έτσι ονομάζεται ο Τεύτωνας ήρωας που δεν γνωρίζει τι σημαίνει φόβος.
Το 2001, παρότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών και οι παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας απαιτούσαν τολμηρότερα βήματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέφυγαν ευρύτερες ριζοσπαστικές αλλαγές, που θα οδηγούσαν εκτός των άλλων στη δραστικότερη έκφραση των νέων κοινωνικών ρευμάτων μέσα στους πολιτικούς θεσμούς, στον αμεσότερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο της πολιτικής, οικονομικής και διοικητικής εξουσίας από τους πολίτες.
Έτσι βάφτισε και ο Βάγκνερ τον δικό του γιο.
Ο κ. Καραμανλής επιδιώκει τώρα, με άκομψο τρόπο, απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, χρησιμοποιώντας προς τούτο το ίδιο το σύνταγμα.
Ο Μούλις παίζει επικίνδυνα με τον «προκαθορισμό» τού Χίτλερ.
Το αν θα το καταφέρει, επαφίεται στον… πατριωτισμό των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και, κυρίως, στους πολίτες, ιδιαιτέρως σ' όλους εκείνους που θίγονται εδώ και χρόνια από τις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Επιστρατεύει τον Σοπενχάουερ, τον Κίρκεγκορ κι εν τέλει τον Νίτσε - που βυθίστηκε στην τρέλα την ίδια ακριβώς εποχή που η Κλάρα Χίτλερ κυοφορούσε τον Αδόλφο, λες και το έμβρυο τρεφόταν από την εγκεφαλική ουσία του Γερμανού φιλοσόφου και όχι από τον πλακούντα μιας χωριάτισσας - για να ενισχύσει την εικόνα ενός Χίτλερ «αναμενόμενου», ενός μηδενιστή άγγελου-τιμωρού, μιας ηθικής «μαύρης τρύπας», που θα ρουφήξει ανεξέλεγκτα όποιον τολμήσει να προσεγγίσει στο βαρυτικό της πεδίο: τους Εβραίους, τους ομοφυλόφιλους, τους Σλάβους, τους αντικαθεστωτικούς, τον στενό του κύκλο, τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτήν τη ρουφήχτρα δεν θα γλιτώσει ούτε ο Ρούντολφ Χέρτερ, ο πετυχημένος και αυτάρεσκος συγγραφέας - η μυθιστορηματική «περσόνα» του Μούλις - που θ' ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Η πρόθεση του Χάρι Μούλις παραμένει αδιευκρίνιστη μέχρις εσχάτων. Πώς πρέπει να ερμηνεύσει ο αναγνώστης την παραβολή του; Ως αποτροπή ή ως υποταγή στη χιτλερική σαγήνη;
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
Στο μυθιστόρημα του Μούλις, ο Χίτλερ αποκτά γιο με την Εύα Μπράουν και τον βαφτίζει Ζίγκφριντ. Έτσι ονομάζεται ο Τεύτωνας ήρωας που δεν γνωρίζει τι σημαίνει φόβος. Έτσι βάφτισε και ο Βάγκνερ τον δικό του γιο
«Ξέχασα να σου πω. Χτες ο Μάρνιξ ρώτησε ξαφνικά ποιος ήταν ο Χίτλερ. Κάτι είχε πιάσει το αυτί του σχετικά. Του εξήγησα μερικά πράγματα και τότε εκείνος είπε: "Ο Χίτλερ είναι στην κόλαση. Αλλά επειδή ο ίδιος αγαπάει τις αταξίες, γι' αυτόν είναι παράδεισος. Στον παράδεισο βρίσκονται όλοι οι Εβραίοι, άρα γι' αυτόν αυτός είναι η κόλαση. Για τιμωρία λοιπόν θα έπρεπε να βρίσκεται στον παράδεισο". Πώς σου φαίνεται; Εφτά χρόνων. Κάτι μπορείς να μάθεις απ' αυτόν» (σελ. 32).
