ΡΟΜΑΝΟ ΠΡΟΝΤΙ

ΑΛΚΗΣ ΠΙΕΡΡΑΚΟΣ

Το φωτόμετρο

Ο καθηγητής Οικονομικών Ρομάνο Πρόντι, άγνωστος στο ευρύ κοινό μέχρι πριν από λίγα χρόνια, είναι πλέον ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της ιταλικής πολιτικής ζωής.

"Ιμπρεσιονισμός είναι η ευτυχία που δεν ζούμε"

Είναι μια διάταξη μέσω της οποίας καθορίζεται αυτόματα ο χρόνος έκθεσης του φιλμ στο φως. Η επιτυχημένη, κατά γενική ομολογία, πρωθυπουργία του, από το Μάιο του 1996 μέχρι την ανατροπή του από τους κομμουνιστές, τον Οκτώβριο του 1998, έκανε τον Ρομάνο Πρόντι στα μάτια των συμπατριωτών του συνώνυμο της σταθερότητας και της σοβαρότητας.

Περί τέχνης, καθημερινότητας, χάους, Αμερικανών και αισθηματισμού μιλάει ο 83χρονος ζωγράφος Άλκης Πιερράκος, μόνιμος κάτοικος Παρισιού, που εκθέτει από χθες στη Θεσσαλονίκη

Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες φωτόμετρων: τα φωτόμετρα που μετρούν το φως μέσω του φακού (τα πιο διαδεδομένα) και τα φωτόμετρα εκτός φακού, που μετρούν το μέσο φωτισμό.

Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, εντείνονται οι φήμες για διαταραχή των -ουδέποτε θερμών άλλωστε- σχέσεών του με τον ηγέτη της Δημοκρατικής Αριστεράς, πρωθυπουργό Μάσιμο ντ' Αλέμα.

ΒΙΚΥ ΧΑΡΙΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ο αισθητήρας του φωτόμετρου είναι φωτοστοιχείο, φωτοαντίσταση ή φωτοδίοδος. Οι φήμες εντάθηκαν ύστερα από την απόφαση του Ρομάνο Πρόντι να πάρει μέρος στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ως επικεφαλής δικού του συνδυασμού.

"Γίναμε όλοι Αμερικανοί. Ντρεπόμαστε για τον αισθηματισμό μας. Το μεγάλο ατού σ' εμάς τους Ευρωπαίους είναι ο αισθηματισμός", λέει ο 83χρονος ζωγράφος Άλκης Πιερράκος, που ζει και εργάζεται στο Παρίσι

Η έκθεση του φιλμ στο φως ονομάζεται φωτογραφική έκθεση (ε) και ορίζεται ως το γινόμενο του μέσου φωτισμού (Β) του φιλμ επί το χρόνο (t) έκθεσης στο φως. Χθες, ο πρώην πρωθυπουργός πήρε μια πρώτη θετική ένδειξη της απήχησης του εγχειρήματός του.

"Ο ιμπρεσιονισμός είναι η ευτυχία που δεν ζούμε.

Δηλαδή: φωτογραφική εκθεση=(μέσος φωτισμός)x(χρόνος έκθεσης) ή ε=Bt. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Στάμπα", ο συνδυασμός του Ρομάνο Πρόντι, που φέρει την ονομασία "Οι Δημοκράτες", συγκεντρώνει τις προθέσεις ψήφου του 12% του εκλογικού σώματος.

Ο εξπρεσιονισμός είναι η καταγραφή του προβληματισμού που επιβάλλει η καθημερινότητα.

Ο χρόνος έκθεσης για κάθε φιλμ καθορίζεται από την ευαισθησία του φιλμ και είναι σταθερός. Ποσοστό μάλλον ικανοποιητικό, το οποίο λογικά, όμως, θα αφαιρεθεί από τα άλλα κόμματα του κεντροαριστερού συνασπισμού της Ελιάς.

Η πρωτοπορία επιτυγχάνεται στη μοναξιά, στην εσωστρέφεια που επιβάλλει η παρατήρηση του κόσμου, όχι στις επιβαλλόμενες δημόσιες σχέσεις, είναι τελικά θέμα εσωτερικής ωρίμανσης".

Άλλωστε, η ίδια δημοσκόπηση δείχνει ότι η δημοτικότητα του Μάσιμο ντ' Αλέμα βρίσκεται σε πτωτική πορεία.

Ο Άλκης Πιερράκος βάζει το προσωπικό του "χρώμα" στους "πατροπαράδοτους" ορισμούς των εικαστικών μορφών.

Ικανοποιημένοι από τον πρωθυπουργό είναι οι Ιταλοί σε ποσοστό 56%, έναντι 62% τον Ιανουάριο.

"Ελεγχόμενο χάος". Στα ατού του Ρομάνο Πρόντι είναι η εκλογική σύμπραξή του με τον δημοφιλή πρώην υπουργό και δικαστή Αντόνιο ντι Πιέτρο, ο οποίος έχει ιδρύσει δική του πολιτική κίνηση υπό την επωνυμία "η Ιταλία των Αξιών". Με τις δύο αντιφατικές, προσδιοριστικές της εσωτερικής "δομής" των έργων του, λέξεις ορίζει το έργο του 83χρονου, σήμερα, Άλκη Πιερρράκου ο Γάλλος φιλέλληνας θεωρητικός Ζακ Λακαριέρ. Ο τεχνοκράτης οικονομολόγος και ο διώκτης της διαφθοράς τονίζουν ωστόσο ότι παραμένουν στο χώρο της κεντροαριστεράς, και δε θέτουν εν αμφιβόλω την παραμονή τους στον συνασπισμό της Ελιάς. Ο ζωγράφος κραυγάζει σχεδόν με τα έργα του "κάτω η ψεύτικη ευτυχία", αλλά… "ζωγράφιζα κι εγώ γοργόνες, μπουκέτα και κοσμικές κυρίες.

Ένα επί πλέον ατού του Ρομάνο Πρόντι είναι ότι εμφανίζεται με τον αέρα του εν δυνάμει νέου προέδρου της Κομισιόν.

Μετά τον πόλεμο αναγκάστηκα να ενταχθώ και εικαστικά στον κόσμο της τραγωδίας.

Χθες μάλιστα στο Μιλάνο, όπου συναντώνται οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, άκουσε τον Τόνι Μπλερ να δηλώνει ότι "θα είναι πολύ ευτυχής αν ο Ρομάνο Πρόντι προταθεί για τη θέση αυτή".

Σήμερα, έχω την υπεροψία να νομίζω ότι είμαι ένας νέος Καντίσκι", δηλώνει με την… ανερυθρίαστη "έπαρση" της πεντηκονταετούς παραγωγικής εικαστικής δραστηριότητας και την άκρως ευνοϊκή αντιμετώπισή της ανά την Ευρώπη. Γεννημένος στην - πολυεθνική - Θεσσαλονίκη του 1920, ο Άλκης Πιερράκος πέρασε τα πρώτα του εφηβικά χρόνια στη Γιουγκοσλαβία και το 1954, ύστερα από μια επταετία σπουδών και αναζήτησης στην Ιταλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και την Αγγλία, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ζει και εργάζεται. Εξέθεσε έργα του από το 1951 (Λονδίνο) σε ομαδικές, αρχικά, και στη συνέχεια σε ατομικές εκθέσεις ανά την υφήλιο (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο, Φλωρεντία, Μόσχα, Ρίο ντε Τζιανέιρο, Βρυξέλλες κ.ά). "Υπήρξα ένας κακομαθημένος αστός. Με τα χρόνια, με τις εμπειρίες, με τις εικόνες που κατέγραψα τα χρόνια του Εμφυλίου, και αργότερα στη μεταπολεμική Ελλάδα, η καρδιά μου πήγε αριστερά", δηλώνει εκείνος. "Όταν έκανα τις πρώτες μου ακουαρέλες ήξερα ήδη καλά τη σημασία της ρωσικής πρωτοπορίας.

Ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια για τη Σοβιετική Ένωση αλλά είναι η επανάσταση που έφερε τα νέα μυαλά. Ο Στάλιν ήταν ένας σκληρός άνθρωπος που δεν βοήθησε την καλλιτεχνική δημιουργία - τους επέβαλε να ζωγραφίζουν εργάτες με κόκκινες σημαίες - αλλά αυτή η "στέρηση" της έκφρασης είναι που έφερε την έκρηξη της πρωτοπορίας. Μέχρι τότε οι Ρώσοι ζωγράφιζαν κι εκείνοι κοσμικές κυρίες σε σαλόνια, μπουκέτα και τοπία".

Θυμάται τον Έλληνα συλλέκτη Γεώργιο Κωστάκη και το πάθος του για τα απαγορευμένα επί του σταλινικού καθεστώτος έργα της λεγόμενης ρωσικής πρωτοπορίας. Κρατά ακόμη - "κοσμούν το σπίτι μας", λέει - τις ρώσικες κούκλες, αντίδωρα του συλλέκτη μαζί με το μαύρο χαβιάρι που του είχε στείλει ο Γ. Κωστάκης, αδυνατώντας να πληρώσει από τη Μόσχα σε χρήμα για την αγορά ενός πίνακα του νεαρού τότε Άλκη Πιερράκου.

"Ντρεπόμαστε για τον αισθηματισμό μας"

Εξπρεσιονιστής, αφηρημένος, πειραματιστής αλλά και "παραδοσιακός", πιστός στην "καθαρή ζωγραφική", ο Άλκης Πιερράκος αρνείται τις σύγχρονες, λεγόμενες πρωτοποριακές, μεθόδους εικαστικής δημιουργίας. "Δεν υπάρχει ζωγραφική χωρίς το πινέλο", δηλώνει. "Μπορεί κανείς με τα γλυκύτερα μέσα να πει τα σκληρότερα πράγματα. Μπορεί το μολύβι, η ακουαρέλα, η σινική μελάνη να προκύψουν πολύ πιο βίαια από κάποια κολάζ".

Αρνείται τις "παραδοξολογίες" των σύγχρονων καλλιτεχνών. "Ο Πικάσο, ο Φράνσις Μπέικον δεν χρειάστηκε να κάνουν παραδοξολογίες για να καταγραφούν ως πρωτοπόροι. Η ζωγραφική πρέπει να παραμείνει ζωγραφική. Άλλο οι δημόσιες σχέσεις, άλλο ο κινηματογράφος…". Και η αρετή του καλλιτέχνη; "Μη νομίζετε πως είναι αυτό που λένε ταλέντο. Η πίστη στη συνέχεια είναι η αρετή. Γίναμε όλοι Αμερικανοί. Ντρεπόμαστε για τον αισθηματισμό μας. Εγώ τους μισώ βαθιά τους Αμερικανούς. Το μεγάλο ατού σ' εμάς τους Ευρωπαίους είναι ο αισθηματισμός".

INFO

Αναδρομική έκθεση του Άλκη Πιερράκου έως 28 Φεβρουαρίου στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, 10 π.μ. - 8 μ.μ. καθημερινά.