Η προσαρμογή στις απαιτήσεις της παραγωγής και των αγορών ΤΑΫΓΕΤΗ

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

Οι οικονομολόγοι αντιλαμβάνονται πρώτοι τις διαφοροποιήσεις που σημειώνονται στο χώρο της εργασίας.

Το ελληνικό σινεμά έχασε τη συμπαθή "γεροντοκόρη" του

- Από τα άρθρα ………………… Ήδη ο κλάδος τους μαστίζεται από την ανεργία, η οποία σταδιακώς διογκώνεται.

Η Ταϋγέτη, μία αξέχαστη φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου

Χρησιμοποιείται: α. συγκεκριμένα, π.χ. ………….. β. γενικευτικά, π.χ. …………….. Πολλοί από τους επιστήμονες της κατηγορίας αυτής έχουν επιδοθεί σε μεταπτυχιακές σπουδές.

Σε ηλικία 89 ετών πέθανε χθες η Ταϋγέτη, η συμπαθής " γεροντοκόρη" του ελληνικού σινεμά - και της τηλεόρασης και του θεάτρου - που έκανε καριέρα με τη φυσιογνωμία και την κωμική της φλέβα.

Το χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε γενικά κι αόριστα σε κάτι, π.χ. ………………… Αρκετοί έχουν αποκτήσει διδακτορικά διπλώματα.

Η κηδεία της θα γίνει από το Νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων στις 4 το απόγευμα. - Εκτός από ένα χώρο, μπορούμε να περιγράφουμε και ………………………………………………………………………………………………..

Η επαφή τους με συναδέλφους τους, που διαμένουν σε αναπτυγμένες χώρες, είναι συχνή.

Η Ταϋγέτη (χρησιμοποιούσε πάντα μόνο το μικρό όνομά της) έγινε δημοφιλής στο πλατύ κοινό που θα τη θυμάται μέσα από ταινίες όπως το "Γραφείο Συνοικεσίων" του Φρίξου Ηλιάδη, τον "Θησαυρό του μακαρίτη" του Ν. Τσιφόρου, "Ένας ήρωας με παντούφλες" του Αλ. Σακελλάριου, αλλά και τις κωμωδίες του Θανάση Βέγγου.

Οι ίδιοι επισκέπτονται τακτικά τις χώρες αυτές.

Η Ταϋγέτη Μπασούρη - που βρέθηκε και στην εξορία για τις αριστερές της πεποιθήσεις - διακρίθηκε κατά κύριο λόγο σε κωμικούς ρόλους και σε όλα τα είδη θεάτρου, από την τραγωδία μέχρι την επιθεώρηση.

Και ορισμένοι έχουν απασχοληθεί σε μεγάλους οργανισμούς, για να επιτρέψουν κατόπιν στην Ελλάδα, όπου τους ανέμενε μια θέση εργασίας που την έκριναν ικανοποιητική.

Από το 1973 μάλιστα κάνει την εμφάνισή της στην τηλεόραση, με τη σειρά "Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή", για να συνεχίσει με αρκετές συμμετοχές μέχρις ότου εγκαταλείψει τη δράση.

Τον τελευταίο καιρό, όμως, όλα γκρεμίζονται γύρω τους.

Μοναχικό άτομο, έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ξεχασμένη από τον κόσμο του θεάματος.

Διαβάζοντας κανείς το περιοδικό του επιμελητηρίου τους, διαπιστώνει τις εξελίξεις που σημειώνονται στον τομέα εργασίας και τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν όχι μόνο οι νέοι οικονομολόγοι, αλλά και πολλοί από εκείνους που μέχρι πρότινος είχαν αναπτύξει μια αξιόλογη δραστηριότητα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Ωδείου και του Εθνικού Θεάτρου.

Ο επιστημονικός συνεργάτης στο Τ. Ε. Ι. Καβάλας, οικονομολόγος Θεόδωρος Κουτρούκης, σε ένα ενδιαφέρον κείμενό του, με τίτλο "Η εργασία στο σύγχρονο μεταβαλλόμενο κόσμο". γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:

Το 1944 εμφανίστηκε με τον θίασο Γ. Κουκούλη, συμμετείχε στο Θέατρου του Λαού και έδωσε το "παρών" και σε άλλες παραστάσεις.

"Το παραδοσιακό πρότυπο της θέσης εργασίας, το οκτάωρο ή το 40ωρο, έχει φθάσει στο τέλος του και το νέο εργασιακό τοπίο θα απαιτεί μια μεγάλη ικανότητα προσαρμογής του εργαζομένου στις απαιτήσεις της παραγωγής και των αγορών.

Έπαιξε σε πολλά έργα με διαφόρους θιάσους (Αριστοφάνη "Λυσιστράτη", Άγγελου Σικελιανού "Ο θάνατος του Διγενή", Θεοδωράκη-Μποστ "Όμορφη πόλη", Γιαλαμά-Πρετεντέρη "Φτωχοδιάβολοι" κ.ά.

Η αυστηρά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εργάσιμο και τον ελεύθερο χρόνο τείνει να εξαφανιστεί, η μείωση της συνολικής διάρκειας της εργασίας φαίνεται πως θα συνοδευτεί με τη μεγάλη διεύρυνση των ωρών λειτουργίας των επιχειρήσεων, αλλά και με την επιλογή του ατομικού ωραρίου εργασίας από τον κάθε μεμονωμένο εργαζόμενο".

Από το 1984 είχε προσληφθεί από το Εθνικό Θέατρο, όπου παρέμεινε έως το τέλος του 1992. Το πρόβλημα της μείωσης του εργάσιμου χρόνου εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πιο νευραλγικά ζητήματα στις εργασιακές σχέσεις, μια και αναμένεται να μην περιοριστεί στη συρρίκνωση του εβδομαδιαίου ωραρίου, αλλά να συνοδευτεί από τη διάδοση των εύκαμπτων μορφών απασχόλησης και την ανακατανομή του συνολικού χρόνου εργασίας.

Εκείνο όμως που προκαλεί κάποια ανησυχία και πρέπει να προβληματίσει σοβαρώς τους νέους επιστήμονες είναι το γεγονός ότι πρέπει να γίνει κοινά αποδεκτό πως το ανθρώπινο δυναμικό δεν αρκεί να εξαντλεί την ευεργετικότητά του στην παραμονή του στον εργασιακό χώρο και την παθητική ανταπόκρισή του στις νόρμες παραγωγής, αλλά θα πρέπει να συμμετέχει με προθυμία, ειλικρίνεια και προπάντων με νέα νοοτροπία στις προσπάθειες των επιχειρήσεων να αυξήσουν την παραγωγικότητα και τα οικονομικά αποτελέσματα. Διαπιστώνεται ακόμη ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη η ένταξη ή η επανένταξη στην αγορά εργασίας εκείνων που διαθέτουν χαμηλό βαθμό γνώσεων.

Στο ίδιο έντυπο του οικονομικού επιμελητηρίου γίνεται παρουσίαση του βιβλίου πέντε επιστημόνων, με το γενικό τίτλο "Ανεργία: Μύθοι και πραγματικότητα". Αναφέρεται χαρακτηριστικά, από τον οικονομολόγο Χάρη Ναξάκη, ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της κατάρρευσης ενός θεμελιώδους μύθου της οικονομικής θεωρίας, που παρέχει τη δυνατότητα να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Κύρια θέση του συγγραφέα είναι ότι η ανεργία, η σύγχρονη φτώχεια και η ανισοκατανομή του πλούτου, είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης και όχι της έλλειψής της. Ειδικότερα, η ανεργία δεν είναι μόνο πρόβλημα οικονομικού κύκλου και τεχνολογικών μεταβολών, αλλά γενικότερο δομικό στοιχείο, σύμφυτο με την ίδια τη δομή του παραγωγικού συστήματος.

Τα περισσότερα από όσα προαναφέρθηκαν άρχισαν ήδη να εφαρμόζονται, κατά στάδια, στους χρηματοδοτικούς οργανισμούς. Βασικά στελέχη απομακρύνονται γιατί θεωρούνται ότι διαθέτουν ξεπερασμένη νοοτροπία, νέοι επιστήμονες, ίσως ικανοί αλλά και θρασείς, καταλαμβάνουν καίρια πόστα, γιατί θεωρούνται δυναμικοί και δυνάμενοι να βελτιώσουν τις αγοραπωλησίες στον τομέα τους και άλλοι εργαζόμενοι κατέχονται από το άγχος της αβεβαιότητας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ακόμη πείραμα. Ο χρόνος θα δείξει αν το πείραμα αυτό θα επιτύχει.