Εργο από τη δουλειά του καλλιτέχνη που παρουσιάζεται από σήμερα με τον γενικό τίτλο "Μέρες Θεσσαλονίκης Νο1".

Η παγκοσμιοποίηση πολιτικοποιήθηκε

Η εγκατάσταση γερμανικών λαών στη Δύση.

Μνήμες Θεσσαλονίκης "κεντημένες" στον καμβά

Συνηθίζουμε να αποκαλούμε ιστορικές τις στιγμές εκείνες που η ρουτίνα σπάει, η εξέλιξη γωνιάζει και το υπόστρωμα των γεγονότων φωτίζεται, καθόσον έννοιες, σχήματα και αξίες που ως τότε είχαμε χρησιμοποιήσει για να "καταλάβουμε" τον Κόσμο ενισχύονται ή αποδυναμώνονται

Οι μετακινήσεις των γερμανικών φύλων στη διάρκεια του 5ου αιώνα πήραν μεγάλη έκταση.

Ο Μάριος Σπηλιόπουλος εκθέτει στην γκαλερί "Καλφαγιάν"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ

Συνέπεια των μετακινήσεων ήταν η δημιουργία νέων κρατών στα εδάφη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

"Βλέπω από ψηλά την παραλία με το 'Αχίλλειο', το 'Μajestic', το 'Αιγαίο'.

Τέτοια στιγμή ήταν το διήμερο 14-15 Φεβρουαρίου 2003 με τη Σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την πρώτη κινητοποίηση παγκόσμιας κλίμακας.

Μετά τη δημιουργία του κράτους των Βησιγότθων στη Ν. Γαλατία, οι Βάνδαλοι, άλλο γερμανικό φύλο, μετακινήθηκαν από τις περιοχές της Α. Γερμανίας προς την Ισπανία και από εκεί πέρασαν στη Β. Αφρική.

Τον Τάκη Κανελόπουλο στον 'Τόττη'.

Μετά το διήμερο αυτό, ο Κόσμος έγινε περισσότερο κατανοητός και οικείος.

Κατά τη διάρκεια της τέταρτης δεκαετίας του 5ου αιώνα, κατέλαβαν τη Μαυριτανία, τη Νουμιδία (σημ.

Την γκαλερί 'Kοχλίας' και το καπέλο του Λαχά. Ζήσαμε την "άλλη όψη της παγκοσμιοποίησης" είπαν κατά κόρον οι σχολιαστές.

Αλγερία) και, τέλος, την Καρχηδόνα, την οποία έκαναν ορμητήριο για τις πειρατικές τους επιδρομές.

Την 'Πανσέληνο' με την έκθεση του Νίκου Χουλιαρά, που ακόμη έχω την αφίσα. Και σωστά.

Το κράτος τους επεκτάθηκε με την κατάληψη των μεγάλων νησιών της Δ. Μεσογείου.

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Φίλκεραμ Τζόνσον στο Φοίνικα. Ώς τώρα μιλούσαμε για την "παγκοσμιοποίηση της πολιτικής", εννοώντας ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν υπερεθνική διάσταση, μερικά από αυτά κυριολεκτικώς παγκόσμια, και ότι οι λύσεις έπρεπε να αναζητηθούν ομοίως σε υπερεθνικό / παγκόσμιο επίπεδο.

Αφού εδραίωσαν την κυριαρχία τους στη Β. Αφρική, έκαναν ληστρικές επιδρομές στην Ιταλία και την Ελλάδα.

Τις μεγαλοπρεπείς σκάλες της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών με τους σταρ του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου… "Φυσάει η Νέα Υόρκη και βήχει το Χονγκ Κονγκ" ήταν η συνήθης εικόνα που ήθελε να δείξει την παγκόσμια αλληλεξάρτηση των προβλημάτων, των αιτιών και των λύσεων.

Σε μια απ' αυτές στράφηκαν εναντίον της Ρώμης (455 μ.Χ.), την οποία λεηλάτησαν και κατέστρεψαν πολλά από τα έργα τέχνης που τη στόλιζαν.

Τα καλοκαίρια στη Χαλκιδική και τη ΘΥΡΑ 4 της Τούμπας… Τα σεμέν και τα κεντητά μαξιλάρια της μάνας μου, μία παραφωνία στο φοιτητικό μου δωμάτιο της Φλέμιγκ 7, κάτω από τα βλοσυρά βλέμματα του Μαρξ και του Έγκελς και το γλυκό βλέμμα του Τσε". Τώρα πλέον μπορούμε να μιλάμε κάλλιστα για την "πολιτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης".

Η ενέργεια τους αυτή έμεινε γνωστή στην ιστορία με τον όρο βανδαλισμός.

Όλες αυτές τις μνήμες του, όπως υπέροχα τις παραθέτει ο Μάριος Σπηλιόπουλος, τις μετέφερε στον καμβά.

Δεν είναι παιχνίδι με τις λέξεις.

Αργότερα, μια απόπειρα που έγινε από το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος για τη διάλυση του κράτους των Βανδάλων κατέληξε σε αποτυχία.

Αυτές πλαισιώνουν και τη νέα έκθεσή του "Μέρες Θεσσαλονίκης Νο1", που εγκαινιάζεται σήμερα στην γκαλερί "Καλφαγιάν".

Από το περασμένο Σάββατο, οι άνθρωποι στην Αθήνα και στη Ρώμη, στη Μαδρίτη και στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και στη Νέα Υόρκη, έδωσαν πρόσωπο στις αλληλεξαρτήσεις των εμπορευμάτων, των funds, των αιτιών και των στατιστικών.

Στη διάρκεια του πρώτου μισού του 5ου αιώνα συνεχίστηκαν οι εγκαταστάσεις των γερμανικών λαών σε εδάφη του Δυτικού κράτους.

Διαδικασία ενηλικίωσης

Κατέβηκαν στους δρόμους για έναν κοινό σκοπό.

Στη σημερινή κεντρική Γαλλία ιδρύθηκε το κράτος των Βουργουνδίων, ενώ στις βόρειες και δυτικές περιοχές της Γαλλίας δημιουργήθηκε το Φραγκικό κράτος.

Ζωγραφίζονται όμως οι μνήμες;

Την ειρήνη.

Τέλος, τα γερμανικά φύλα των Αγγλοσαξόνων ξεκίνησαν την κατάληψη της Βρετανίας.

Όχι, λέει ο ίδιος.

Λίγο βαθύτερα όμως, το "διακύβευμα" ήταν η δομή της πολιτικής εξουσίας στον Κόσμο: ποιος αποφασίζει (ένας ή περισσότεροι;) πού αποφασίζει (στον Λευκό Οίκο ή στον ΟΗΕ;), τι αποφασίζει (πόλεμο ή ειρήνη;).

Έτσι, στα μέσα του 5ου αιώνα το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος είχε περιοριστεί περίπου στην ιταλική χερσόνησο.

Απλώς "μεταποιούνται σαν τα μεταχειρισμένα ρούχα…

Η πολιτική δομή της παγκοσμιοποίησης έγινε αυτή καθαυτή αντικείμενο μαζικής κινητοποίησης.

Ζωγραφίζω και αισθάνομαι σαν να κεντώ.

Έτσι οι άνθρωποι έφεραν τον Κόσμο στα μέτρα τους.

Κεντώ ή ζωγραφίζω;

Πρώτα απ' όλα την Πολιτική που ξαναπήρε γνώριμη και πλούσια μορφή.

Αφιέρωμα στον Πεντζίκη, μου είπε ο Ρουπέν, όταν είδε τα έργα.

Στους δρόμους δεν κατέβηκαν οι "κοινές γνώμες", ούτε οι αέρινες "ατομικές απόψεις" των δημοσκόπων τις οποίες οι ηγέτες λαμβάνουν υπόψη μέχρι να έρθουν οι επόμενες.

Μάλλον στον Ακριθάκη, είπε ο Αρσέν.

Κατέβηκαν πολίτες που αυτοσυστήθηκαν ως παγκόσμια πολιτική δύναμη.

Αφιέρωμα στα κεντήματα της μάνας μου, είπα εγώ".

"We, the people…" όπως έλεγε το πρώτο δημοκρατικό Σύνταγμα.

Ουσιαστικά η έκθεση είναι για τον καλλιτέχνη μία "λυτρωτική χειροτεχνία, μία επώδυνη διαδικασία ενηλικίωσης.

Η σωματική παρουσία μετέτρεψε αυτομάτως την άποψη σε βούληση, τη γνώμη σε απαίτηση.

Γιατί κακά τα ψέματα 'η τέχνη δεν μας αλλάζει τη ζωή, κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη', λέει ο απών Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου".

Η τηλεοπτική εικόνα αποτέλεσε συστατικό και απαραίτητο στοιχείο του γεγονότος - χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε όπως υπήρξε.

Όπως υποστηρίζει, μόνο όταν κάποιος φύγει από τον τόπο του, μπορεί να τον καταλάβει πραγματικά.

Όμως η εικονική πραγματικότητα συνεργάστηκε με την "πραγματική" πραγματικότητα.

"Μόνο φεύγοντας μπορούμε να επιστρέψουμε δυνατοί για τον αναγκαίο απολογισμό απωλειών", λέει.

Τη συνδιαμόρφωσε.

Και έτσι επιστρέφει και ο ίδιος, ως ενήλικας πλέον, και χαρτογραφεί το μεταβαλλόμενο ψυχικό τοπίο του, "τότε που ζούσα στη Θεσσαλονίκη ΜΟΥ.

Το φιάσκο της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης και της ιταλικής μπερλουσκονικής (ωραία παρέα!) χρησιμεύει για να δείξει το όριο ενός "κοινού τόπου" που προβλέπει ότι η εικόνα θα καταβροχθίσει τη ζωή - και τη διαστροφή όσων ποντάρουν σε αυτόν τον κανιβαλισμό.

Γιατί νομίζω πως η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που επιτρέπει τα ΜΟΥ, τα ΣΟΥ και τα ΤΟΥ".

Οι ενεργοί πολίτες έφεραν στα μέτρα τους τον χώρο και τον χρόνο - τις αναγκαίες συντεταγμένες της πολιτικής δράσης.

Γκαλερί "Καλφαγιάν" (Πρ. Κορομηλά 43).

Συνένωσαν το εθνικό, το τοπικό και το παγκόσμιο στον ίδιο χώρο και στον ίδιο χρόνο.

Εγκαίνια έκθεσης Μάριου Σπηλιόπουλου στις 12 μ.

Το πέτυχαν με την πολιτική, όχι με την τεχνολογία.

Διάρκεια έως 22 Φεβρουαρίου.

Η τεχνολογία υπήρχε από καιρό.

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Την ενεργοποίησε η κρισιμότητα της κατάστασης, η σαφήνεια του διλήμματος, η δυνατότητα της εναλλακτικής επιλογής.

ΕΛΣΑ ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΥ

Με αυτόν τον τρόπο, διέψευσαν έναν άλλον "κοινό τόπο" που βλέπει αβυσσαλέο χάσμα να χωρίζει την παγκοσμιοποίηση της εξουσίας και του κεφαλαίου που κινείται με την ταχύτητα του Ίντερνετ, από την κίνηση των ανθρώπων που παραμένουν κλεισμένοι στον παραδοσιακό τόπο και χρόνο. Έτσι, υποστηρίζει αυτό το στερεότυπο, ο χώρος και ο χρόνος της παγκοσμιοποίησης επιβάλλει μια δομική ασυμμετρία ισχύος που ευνοεί την εξουσία και το κεφαλαίο ενώ αποδυναμώνει τους πολίτες και τους εργαζομένους. Η παγκόσμια κινητοποίηση δείχνει ότι το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί, ότι οι δύο διαφορετικοί χωροχρόνοι μπορεί να συνενωθούν μέσω της μαζικής πολιτικής.

Αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, η κινητοποίηση του περασμένου Σαββάτου ήταν παγκόσμια μόνο ως προς το πολιτικό της βάρος και τη συμβολική της εμβέλεια. Κατά τα λοιπά, υπήρξαν δύο μεγάλες τρύπες στην πολιτική γεωγραφία: ο αραβικός κόσμος και η ανατολική πρώην κομμουνιστική Ευρώπη. Το κόστος αυτής της απουσίας είναι τεράστιο, τόσο για την πρόοδο της δημοκρατίας όσο και για τους συσχετισμούς στον σημερινό κόσμο. Ας παρηγορηθούμε όμως με μια μικρότερης σημασίας θετική ωστόσο όψη του πράγματος. Η κινητοποίηση υπονόμευσε περαιτέρω το σχήμα της "σύγκρουσης των πολιτισμών" που θέλει τους πολιτισμούς να είναι η μήτρα των συγκρούσεων στον 21ο αιώνα, αντικαθιστώντας στον ρόλο αυτόν τις ιδεολογίες του 20ού αιώνα. Οι πολίτες της δημοκρατικής χριστιανικής Δύσης διαδήλωσαν για να υπερασπίσουν μια μουσουλμανική χώρα από την απειλή δύο δυτικών κρατών. Η πολιτική αντιπαράθεση και τα πολιτικά μέτωπα πέρασαν πάνω από τα σύνορα των πολιτισμών. Το σχήμα δεν φαίνεται να προλέγει το μέλλον και ασφαλώς παραποιεί το παρελθόν. Οι συγκρούσεις στον μεταδιπολικό κόσμο θα συνεχίσουν να έχουν πολλαπλά αίτια και κυρίως θα συνεχίσουν να είναι διευθετήσιμες μέσω της πολιτικής χωρίς ο πόλεμος να είναι αναπόφευκτος.

Ας θυμηθούμε εξάλλου ότι το σχήμα της "σύγκρουσης των πολιτισμών" εμφορείται από μια επιθετική και διχαστική λειτουργία της Δύσης έναντι των άλλων πολιτισμών / κρατών. Το μήνυμα της πρώτης παγκόσμιας κινητοποίησης ήταν ακριβώς το αντίστροφο. Η Δύση, ο δυτικός δημοκρατικός πολιτισμός, μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας συνοχής, εκδημοκρατισμού και ειρήνης στη διεθνή σκηνή, έλκοντας στην τροχιά του τους "Υπόλοιπους".

Ένας σύγχρονος δημοκρατικός διεθνισμός μοιάζει πλέον ρεαλιστικός. Γιατί αν όντως η παγκοσμιοποίηση πολιτικοποιήθηκε, τότε θα γίνει περισσότερο ανοιχτή σε διαφορετικές εκδοχές. Μία από αυτές είναι ο εκδημοκρατισμός της.