Αριστερά η 20χρονη Μεχμέτ Νουράι και δεξιά ο 15χρονος Αχμέτ Τουσούρ.

ΔΙΚΤΥΟ

1.1 Οικονομική, κοινωνική και πολιτική οργάνωση των αποίκων

Μουσουλμάνοι έφηβοι, αφήνουν το σχολείο για να κάνουν οικογένεια!

Αδυναμίες…

Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη Μεγάλη Ελλάδα - όπως ονόμασαν την Κάτω Ιταλία - στη Σικελία, και σε άλλες περιοχές της δυτικής Μεσογείου ίδρυσαν πόλεις ανεξάρτητες από τις μητροπόλεις που οργανώθηκαν εξαρχής ως κράτη.

Γονείς ετών… 15

Μ.Μ.

Η ίδρυση των περισσότερων αποικιών οφειλόταν σε οικονομικούς λόγους.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αιώνιοι σούπερ σταρ, σε νέες περιπέτειες: Την ώρα που οι Rolling Stones κάνουν πρόβες να κατακτήσουν την Κίνα με τις προγραμματισμένες εκεί συναυλίες τους, οι (εναπομείναντες) Beatles ετοιμάζουν κινήσεις αιφνιδιασμού.

Οι άποικοι εγκατέλειψαν τις μητέρες-πόλεις αναζητώντας περιοχές προς εγκατάσταση που θα τους παρείχαν μέσα οικονομικής ανάπτυξης, όπως ήταν η ενασχόληση με τη γεωργία ή το εμπόριο.

Μεχμέτ Νουράι: 20 ετών.

Σε ένδειξη ανωτερότητας, ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ ανακοίνωσε ημερομηνίες συναυλιών στην πατρίδα του τη Βρετανία (αφού κατέκτησε την Αμερική με ρεκόρ εισιτηρίων στις εμφανίσεις του), ενώ η Γιόκο Όνο διασκευάζει σε χορευτική εκδοχή τραγούδια του Λένον.

Η αναζήτηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων ή επίκαιρων θέσεων, που διευκόλυναν το εμπόριο πρώτων υλών και κυρίως μετάλλων, αποτέλεσαν τους καθοριστικούς παράγοντες εξάπλωσης των Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία, στη Σικελία και ακόμα δυτικότερα στη νότια Γαλλία και την Ιβηρική χερσόνησο.

Έζησε το θαύμα της μητρότητας ενώ ήταν 15 χρονών!

Αυτά, καθώς αποκαλύπτονται νέες πολύτιμες και χαμένες ταινίες των "Σκαθαριών", κι ενώ νέα συγκροτήματα και καλλιτέχνες μοχθούν για μια θέση στον ήλιο.

Τα οικονομικά προβλήματα των αποίκων ήταν πολύ λιγότερα από εκείνα των πολιτών της μητροπολιτικής Ελλάδας.

Διαμένει σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Κομοτηνής, δηλώνοντας πως ποτέ δεν είναι αργά να μάθει γράμματα.

Η μουσική βιομηχανία της ποπ και του ροκ αδυνατεί να αποχωριστεί τα είδωλά της.

Η ίδρυση μιας νέας πόλης δεν μπορούσε να νοηθεί χωρίς την εξασφάλιση καλλιεργήσιμης γης για εκείνους που την είχαν στερηθεί στη μητέρα-πόλη.

«Παντρεύτηκα 15 ετών και ήταν δική μου επιλογή.

Και για να λέμε την αλήθεια, το ίδιο και εκείνα.

Δεν είναι τυχαίο ότι πρωταρχική μέριμνα του οικιστή, δηλαδή του αρχηγού της αποστολής, ήταν η διανομή των γαιών.

Τους τρεις πρώτους μήνες περνούσαμε καλά.

Αυτό βέβαια δεν απέκλειε την περίπτωση της ενασχόλησης των αποίκων με το εμπόριο, ιδιαίτερα όταν η θέση της πόλης τους το ευνοούσε.

Μετά όμως όλα άλλαξαν.

Και αυτό σημαίνει ότι στο χώρο των αποικιών διαμορφώθηκε «αστική» τάξη, δίπλα στους λίγους γόνους αριστοκρατικών οικογενειών που είχαν βρεθεί στις αποικίες κυρίως εξαιτίας πολιτικών διενέξεων.

Ήρθε φτώχεια και πολλά προβλήματα.

Οι γηγενείς πληθυσμοί παρείχαν φτηνά εργατικά χέρια που διευκόλυναν την ανάπτυξη της δουλείας και συνέβαλλαν παράλληλα στην εξέλιξη της βιοτεχνίας.

Ήμουν έγκυος όταν χωρίσαμε.

Οι σχέσεις με τους γηγενείς και οι συγκρούσεις με τους Καρχηδόνιους ήταν ένας από τους παράγοντες που προσδιόρισαν την πολιτική οργάνωση των αποικιών της Σικελίας από τον 5ο αι. π.Χ. μέχρι και την επικράτηση των Ρωμαίων.

Γέννησα το παιδί στη μάνα μου και τώρα το μεγαλώνω εγώ», αναφέρει στη «Μ» η Μεχμέτ Νουράι.

Με την υποταγή των μικρότερων πόλεων στις μεγαλύτερες, τη μετακίνηση πληθυσμών και την πολιτογράφηση μισθοφόρων δημιουργήθηκαν μεγαλύτεροι κρατικοί σχηματισμοί από εκείνον της πόλης-κράτους οι οποίοι περιελάμβαναν πολλές πόλεις.

Συγκεκριμένα ποιο ήταν το πρόβλημα που οδήγησε στο διαζύγιο;

Το πολίτευμα διακυβέρνησης αυτών των μεγάλων σε έκταση κρατών ήταν κυρίως η τυραννίδα.

Δεν με ήθελε η πεθερά μου.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του κράτους των Συρακουσών.

Ο άνδρας μου ήταν μικρό παιδί, 14 χρονών, το ίδιο κι εγώ.

Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες στις αποικίες ήταν εκείνες που συνετέλεσαν ώστε να επικρατήσουν εκεί αριστοκρατικά και τυραννικά καθεστώτα.

Όταν αποφασίσατε να παντρευτείτε, πώς αντέδρασαν οι δικοί σας;

1. Η ίδρυση και η οργάνωση μιας ιδιότυπης αποικίας στις Λιπαρές νήσους Διάλεξαν ως αρχηγούς τους τους συγγενείς του Πεντάθλου Γόργο, Θέστορα και Επιθερσίδη και έπλεαν πίσω μέσω του Τυρρηνικού πελάγους. Όταν όμως έπιασαν στη Λιπάρα και βρήκαν εκεί φιλική υποδοχή, πείσθηκαν να εγκατασταθούν στη Λιπάρα μαζί με τους εγχώριους, καθώς όσοι είχαν απομείνει από την αποικία που είχε ιδρύσει ο Αίολος δεν ήταν πάνω από πεντακόσιοι. Αργότερα, επειδή καταπονούνταν από τους Ετρούσκους πειρατές, κατασκεύασαν στόλο και χωρίστηκαν σε δύο μέρη: οι μισοί καλλιεργούσαν τα νησιά τα οποία είχαν κάνει κοινή ιδιοκτησία όλων, ενώ οι άλλοι μισοί πολεμούσαν εναντίον των πειρατών και αφού έκαναν τις περιουσίες τους κοινή ιδιοκτησία, εφάρμοσαν το σύστημα των συσσιτίων και έζησαν κάμποσο καιρό με αυτόν τον κοινοτικό τρόπο. Αργότερα μοίρασαν μεταξύ τους τη νήσο Λιπάρα, όπου ήταν και η πόλη τους, αλλά τα άλλα νησιά τα καλλιεργούσαν από κοινού. Τέλος μοίρασαν μεταξύ τους όλα τα νησιά για μια περίοδο είκοσι ετών και τα ξαναμοιράζουν με κλήρο, όταν περάσει αυτό το χρονικό διάστημα. Ύστερα απ' αυτά ενίκησαν τους Ετρούσκους σε πολλές ναυμαχίες και από τα λάφυρα πολλές φορές έκαναν αξιόλογες αφιερώσεις της «δεκάτης» στους Δελφούς. Διόδωρος Σικελιώτης, V, 9 μετ. Τ. Κουκουλιού, Austin M.M., Vidal-Naquet P., Οικονομία και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα, εκδ. Δαίδαλος.

Είπαμε ότι αγαπιόμαστε.

Οι ελληνικές αποικίες της Σικελίας

Δεν είχαμε πρόβλημα από τους γονείς μας.

Εργαζόσουν;

Δεν ήξερα καμία δουλειά. Δεν είχα μυαλό. Αν δεν πάμε σχολείο, πώς να έχουμε μυαλό; Αν μας έστελναν σχολείο οι δικοί μας, δεν θα τα κάναμε αυτά τα πράγματα. Θα κοιτάζαμε τα γράμματα κι όχι έρωτες και παντρειά. Έτσι, παντρεύτηκα, χώρισα και τώρα ταλαιπωρώ τον εαυτό μου και το παιδί μου.

Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις τώρα;

Είμαι άνεργη, 21 ετών και μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου. Τα μόνα χρήματα που παίρνω είναι 80 ευρώ το δίμηνο. Ευτυχώς που έχω του γονείς μου και με στηρίζουν, αλλά τι να κάνουν και αυτοί, έχω άλλα τέσσερα αδέρφια. Δεν είμαι η μόνη, ξέρετε, που αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα. Αν κάνεις μια βόλτα στο μαχαλά μου, θα βρεις δεκάδες σαν εμένα. Κορίτσια που 10 και 11 χρονών παντρεύονται.

Τι ονειρεύεσαι;

Να έχω με την κόρη μου ένα κανονικό σπίτι και να βρω μια δουλειά. Δεν θέλω επιδόματα και τέτοια, μια δουλειά θέλω. Όλο δεν έχει και δεν έχει, μου λένε. Τώρα δουλεύω με τους γονείς μου στις λαϊκές. Πήρα το μεράκι μου. Παντρεύτηκα, χώρισα, κατάλαβα τι σημαίνει γάμος. Στο νοσοκομείο πηγαίνω μόνη μου, όταν αρρωσταίνει το παιδί δεν έχω κανέναν δίπλα μου. Θέλω να μάθω να διαβάζω να γράφω.

Δεκαπεντάχρονος αναζητά σύζυγο!

Αχμέτ Τουσούρ: 15 ετών. Αν και θα έπρεπε να είναι μαθητής με το όνειρο να μπει στο πανεπιστήμιο ή να μάθει μια τέχνη, δηλώνει άνεργος και παράλληλα έτοιμος να κάνει οικογένεια. Στην ερώτηση «με τι ασχολείσαι σήμερα», η απάντηση είναι αφοπλιστική: «Από τότε που άφησα το σχολείο ψάχνω να βρω μια γυναίκα για να παντρευτώ. Εμείς έτσι κάνουμε», συμπληρώνει. Ο Αχμέτ σήμερα εργάζεται σε βενζινάδικο.

Βγάζεις αρκετά χρήματα για να συντηρήσεις μια οικογένεια;

Θα φτάνουν τα χρήματα, θα δουλεύω κάθε μέρα.

Έχεις δικό σου σπίτι;

Όχι, χρειάζομαι ένα σπίτι. Ο μπαμπάς μου έχει πεθάνει. Μένω με τη μαμά και τον αδερφό μου, που είναι παντρεμένος. Αυτός είναι 16 και η γυναίκα του 13.

Η μητέρα σου εργάζεται;

Παίρνει μόνον ένα επίδομα 80 ευρώ το δίμηνο. Έχει και τέσσερα παιδιά. Αν είχαμε δουλειά μόνιμη, θα ήταν καλύτερα για όλους. Τώρα ζούμε ο ένας πάνω στον άλλον. Αλλά έτσι είναι η δική μας ζωή.

Έχεις σκεφτεί, αν θα παντρευτείς, πού θα μείνετε;

Στη μητέρα μου. Η ίδια, βέβαια μου λέει πως πρώτα πρέπει να βρω σπίτι και δουλειά και μετά γυναίκα, αλλά, είπαμε, όλα τα αγόρια στη γειτονιά αυτό κάνουν. «Αν πας να δουλέψεις κανένας δεν θα σε πάρει», μου λένε, αλλά τι να κάνω, όλα τα αγόρια στη γειτονιά αυτό κάνουν.