ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Αγωνίζομαι να γίνω θηρίο…

ΑΜΑΛΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ

Είναι πολλές μέρες που θέλω να σου πω κάτι. Θέλω να σου πω ότι άργησα, αλλά κατάλαβα. Κατάλαβα ότι εσύ έπραξες όπως έπραξες σε όλη σου τη ζωή, γιατί πάντα ήξερες - και ξέρεις - να ξεχωρίζεις τους ουσιώδεις συμβιβασμούς από τους μη ουσιώδεις και απολύτως αναγκαίους.

Κατάλαβα ότι καμία εξουσία δεν σε συγκινεί, ούτε σε επηρεάζει - μονάχα στον βαθμό που απειλεί να συντρίψει όσους αγαπάς. Τότε μπαίνεις εσύ, ανθρώπινη ασπίδα, και με ενέχυρο τη δική σου ζωή, σώζεις τους δικούς σου, διαφυλάττοντας ωστόσο τις βασικές αρχές σου.

Θέλω να σου πω ότι πολύ θα ήθελα να γίνω σαν και εσένα. Αλλά φοβάμαι. Την ηθική, βιολογική, κοινωνική συντριβή. Φοβάμαι ότι έξω από εσένα δεν υπάρχει τίποτε. Προσπάθησα, βλέπεις, να ξεφύγω, αλλά παντού στους δρόμους της πόλης συναντούσα τα ίδια πρόσωπα, διαφορετικά μονάχα στα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους, που μου εξουσίαζαν τη ζωή.

Πήρα ένα αεροπλάνο για τον πρώτο προορισμό που βρήκα, αλλά τα αεροδρόμια ήταν κλειστά. "Είμαστε υπό απειλή", μου είπαν. Πήρα άλλη πτήση. Και άλλη. Και άλλη. Παντού όμως βρήκα ανθρώπους σε κατάσταση πανικού να προετοιμάζονται για επίθεση. Τίνος; Πότε; Γιατί; Σε κάθε χώρα έδιναν διαφορετικές απαντήσεις. Πουθενά καταφύγιο.

Γι' αυτό σου λέω. Δεν είμαι σαν και σένα. Κατάλαβα τώρα ότι όλοι πια είμαστε μόνοι. Έστω κι αν περιτριγυριζόμαστε από κόσμο. Είχε δίκιο ο Αριστοτέλης όταν έλεγε ότι ο άνθρωπος που μπορεί να υπάρχει ολομόναχος είναι ή θεός ή θηρίο. Και εγώ δεν έχω τις δικές σου αντοχές. Δεν μπορώ να γίνω θεός, σαν κι εσένα. Αγωνίζομαι να γίνω θηρίο. Αυτό δεν κάνουμε σχεδόν όλοι;