Παράλληλη Αναζήτηση
ΣΤΗΛΗ: ΛΟΓΟΠΑΙΓΝΙΑ
Σάτιρα, Arthur Pollard, Η γλώσσα της κριτικής, Ερμής, Αθήνα 1972, σ. 16
Αυτός μας έλειπε…
Η σάτιρα από τη μια μεριά ξεσκεπάζει την ανοησία και από την άλλη καυτηριάζει το κακό.
Κυμαίνεται ανάμεσα στο ελαφρό και το σοβαρό, το εντελώς ασήμαντο και το πιο βαριά δασκαλίστικο.
Εκτείνεται από την ακαριαία χοντροκοπιά και τη βαρβαρότητα μέχρι την τέλεια εκλέπτυνση και κομψότητα.
Έχει παρατραβήξει το αστείο με τον Καρατζαφέρη.
Χρησιμοποιεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμό μονόλογο, διάλογο, ποίηση, δημηγορία, αφήγηση, ηθογραφία, χαρακτήρων, αλληγορία, φαντασίωση, διακωμώδηση, και οποιοδήποτε άλλο μέσο διαλέγει.
Λογικά δεν δικαιολογείται τόσος ντόρος για ένα πρόσωπο που αντλεί την όποια ισχύ του από τις δημοσκοπήσεις.
Και χρησιμοποιώντας τους τόνους του σατιρικού φάσματος, γελοιοποίηση, σαρκασμό, κυνισμό, σαρδόνιο γέλιο και λοιδορία, θυμίζει χαμαιλέοντα.
Μόνο τεχνητός μπορεί να χαρακτηριστεί και εκπορεύεται από όλους εκείνους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα γκάλοπ για να γράφουν και κυρίως για να μιλούν ασύστολα.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε σκηνή από την ταινία "Ο μεγάλος δικτάτωρ"
Τους κατευθυνόμενους στωμύλους της τηλεοπτικής πραγματικότητας, οι οποίοι θυμούνται τη Θεσσαλονίκη πάντοτε όψιμα.
Δεν φτάνει που η Θεσσαλονίκη είναι παρατημένη εδώ και δεκαετίες, από τότε δηλαδή που ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής πέρασε από την πρωθυπουργία στην προεδρία της Δημοκρατίας, δεν φτάνει που η κεντρική εξουσία εμπαίζει την πόλη με τα παρωχημένα μεγάλα έργα, τα οποία υποτίθεται ότι προωθεί, εσχάτως βάλλεται από πολλές πλευρές, με τρόπο ώστε να δημιουργείται κλίμα για την απαξίωσή της και να καλλιεργείται έδαφος για τη συνακόλουθη έλευση καρατζαφέρηδων (είναι πολύ νωπό το "αφιέρωμα" μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας που γέμισε τους Θεσσαλονικείς αναγνώστες με ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα και τους στόχους του).
Ιδιαίτερα ενοχλητική είναι η διαπίστωση ότι το σκηνικό Καρατζαφέρη το στήνουν (ή το συντηρούν) αθηναϊκά κανάλια, που ώρες ώρες μοιάζουν να παίζουν με την έμφυτη σαλονικιώτικη συστολή μας. Είναι τα ίδια που πριν από λίγο καιρό ταύτιζαν τη Θεσσαλονίκη με τον Χρηστίδη και τα τσοντοκάναλα, ήταν τα ίδια που την παρουσιάζουν στρεβλώς ως έδρα του καψίματος βιβλίων. Είναι τα ίδια που, όταν μιλούν για τον καιρό, εννοούν την Πάρνηθα. Τώρα μάλιστα τα ίδια κανάλια θα έχουν το δικό τους υποψήφιο, τον "υποψήφιο των Αθηνών", όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε ο δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος.
Η στοχευμένη προπαγάνδα πέρασε ουσιαστικά στα ψιλά τον φασιστικό χαιρετισμό, εμβληματικό τυχοδιωκτισμού. Είναι παραπάνω από φανερό ότι ο μόνος στόχος της καθόδου του Καρατζαφέρη στις τοπικές εκλογές είναι να χρησιμοποιήσει αριβιστικά την πόλη και τους πολίτες της. Εξ ου και η καθολική αντίδραση του πολιτικού κόσμου της Θεσσαλονίκης. Αντί λοιπόν να ψάχνει για χρυσάφι στο Θερμαϊκό, θα είναι χρησιμότερο για εκείνον -εάν θέλει να… προλάβει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές- να εντοπίσει και να αποβάλει όλους εκείνους τους απίθανους τύπους που εμφιλοχωρούν σε τέτοιες περιπτώσεις (ιδεολογικά ακραίους, φυγόποινους, payrollίστες, τυχοδιώκτες, φαιδρούς κ.ά.) και έχουν περάσει πιο πριν από τη ΔΗΑΝΑ, την Πολιτική Άνοιξη, το ΔΗΚΚΙ, τους Ταύρους, το ΚΕΠ κτλ. Ειδάλλως αμφιβάλλω αν θα προλάβει και τις ερχόμενες τοπικές εκλογές…
Όσο για όλους εμάς, τους πολίτες αυτής της πόλης, καλό θα είναι να έχουμε υπόψη ότι ο αθηνοκεντρισμός είναι πρόβλημα όλης της εκτός Αθηνών Ελλάδας. Κι ας μη λησμονούμε ότι κρατάμε πάντοτε τη μοίρα μας στα χέρια μας.
