Παράλληλη Αναζήτηση
Αυστριακοί ερευνητές υποστηρίζουν πως έχουν πλέον ισχυρές αποδείξεις
Είναι πολιτική και η κρίση του δικαστηρίου
γ. Προσπάθειες ανάσχεσης των Οθωμανών
Το DNA "έδειξε" το κρανίο του Μότσαρτ
Στις αρχές του 15ου αι. οι Μογγόλοι εισέβαλαν στη Μ. Ασία και κατανίκησαν το σουλτάνο Βαγιαζίτ στη μάχη της Άγκυρας (1402).
Οι σχετικές ανακοινώσεις θα γίνουν με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση 250 χρόνων από τη γέννηση του συνθέτη
Τα πράγματα στη δίκη αγριεύουν.
Η ήττα προκάλεσε βαθιά κρίση στο Οθωμανικό Κράτος και έδωσε παράταση ζωής στο ετοιμόρροπο Βυζάντιο.
Μετά τις πρώτες, υπερβολικές κατά τη γνώμη που εξέθεσα χθες, "εγκαρδιότητες", έφθασε, με την ανακοίνωση ήδη του κατηγορητηρίου, η ώρα της αμφισβήτησης και της αντεπίθεσης εκ μέρους των κατηγορουμένων.
Κατά τον τελευταίο αιώνα πριν την Άλωση οι βυζαντινοί αυτοκράτορες Ιωάννης Ε' (1369-71), Μανουήλ Β' (1399-1402) και Ιωάννης Η' ταξίδεψαν για βοήθεια στη Δύση.
Η εξέλιξη αυτή είναι απόλυτα αναμενόμενη και φυσιολογική.
Λαϊκό τραγούδι Όντες εδικονίζεντον ο Κωνσταντής στα ξένα, στσι ρούγες ρούγες περπατεί και στα στενά διαβαίνει· κ' είχε τα ράσα κούντουρα κ' εφάνη τα' άρματάν του κι εφάνη τ' αλαφρό σπαθί με τ' αργυρό θηκάρι […]. Β. Κρεμμυδάς-Φ. Πισπιρίγκου, Ο μεσαιωνικός κόσμος (Εγχειρίδια Γνώσης, 3), Αθήνα 1985,179. Λεξιλόγιο: δικονίζομαι: περιφέρομαι σαν ζητιάνος, κούντουρα: κοντά, ρούγα: γειτονιά, θηκάρι: θήκη.
Η ανακάλυψη του κρανίου του Μότσαρτ μέσω ταυτοποίησης του DNA είναι ένα θέμα που χρόνια τώρα συναρπάζει τους ειδικούς ερευνητές.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, είτε είμαστε εντός είτε εκτός διαδικασίας, να συγχέουμε την προσωπική μας άποψη για τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς με το ιερό δικαίωμα των κατηγορουμένων, καθώς και των συνηγόρων τους, να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους και την τιμή τους, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται.
Ο τελευταίος ανανέωσε στη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας την «ένωση», δηλ. την υποταγή της Ορθόδοξης στη Ρωμαϊκή Εκκλησία (1438-9), που είχε πρώτος αποδεχτεί ο Μιχαήλ Η' στη σύνοδο της Λυών (1274).
Επιστήμονες του Ινστιτούτου Ιατρικής του Ίνσμπρουκ, οι οποίοι ξεκίνησαν τις έρευνες από το 2004, ισχυρίζονται τώρα πως έχουν σίγουρα αποτελέσματα, τα οποία αναμένεται να ανακοινώσουν στο ντοκιμαντέρ «Μότσαρτ:
Χρέος, όμως, επίσης των δικαστών αλλά και των εγρήγορων πολιτών είναι να υποβάλλουν τη στάση και την επιχειρηματολογία όλων των παραγόντων της δίκης στη δοκιμασία της λογικής και της πειστικότητας. Η υποχώρηση αυτή, που δεν έγινε δεκτή από το λαό, αποδείχτηκε μάταιη, καθώς το Βυζάντιο έμεινε απροστάτευτο στα κατακτητικά σχέδια των Οθωμανών.
Η έρευνα για αποδείξεις», που θα προβληθεί την Κυριακή από την αυστριακή τηλεόραση.
Οι κατηγορούμενοι αντέταξαν χθες στο κατηγορητήριο που τους απαγέλθηκε ότι για τις πολιτικές, όπως τις εκτιμούν, πράξεις τους δεν δέχονται παρά μόνο πολιτική, και άρα όχι νομική-δικαστική, αντιμετώπιση.
Οθωμανικές κατακτήσεις (14ος και 15ος αι.)
Δεν είναι τυχαίο που η ανακοίνωση θα γίνει τη συγκεκριμένη στιγμή, καθώς η Αυστρία έχει σχεδιάσει μια λαμπρή χρονιά εκδηλώσεων στο Σάλτσμπουργκ, τη Βιέννη κ.α., ως φόρο τιμής για τη συμπλήρωση 250 χρόνων από τη γέννηση του περίφημου συνθέτη.
Απέναντι σε αυτόν τον τρόπο αντίδρασης θα ήθελα να υπενθυμίσω ένα απλό, όσο και άφαντο από τον δημόσιο διάλογο, δεδομένο: η κρίση του δικαστηρίου είναι και αυτή κρίση πολιτική, με την ευρεία, αλλά και μόνη ουσιαστική, έννοια της λέξης.
Ερωτήσεις
"Καθαρά αποτελέσματα"
Οι δικαστές είναι άνθρωποι εν κοινωνία, με γνώμη, πεποιθήσεις και, κατ' ελάχιστον, δυνατότητα κατανόησης κάθε πολιτικού ζητήματος ή επιχειρηματολογίας, από όπου και αν προέρχεται (γι' αυτό, εξάλλου, επιμένω ότι οι ίδιοι δεν θα πρέπει με τα λόγια και τις πράξεις τους να υποβαθμίζουν αυτή την αναγκαία για την απόδοση δικαιοσύνης διάσταση).
1. Για ποιους κυρίως λόγους οι πόλεις της Μ. Ασίας παραδόθηκαν στους Τούρκους, σύμφωνα με το παράθεμα;
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας δρ. Γουόλτερ Πάρσον, αυτή τη φορά «έχουμε καθαρά αποτελέσματα», τα οποία μάλιστα "είναι 100% επιβεβαιωμένα από αμερικανικό στρατιωτικό εργαστήριο".
Δεν ευσταθεί, συνεπώς, να αποδίδεται απαξία ή έστω εγγενής αναρμοδιότητα στην "επίσημη δικαιοσύνη του κράτους" (γνωρίζουν όμως άραγε οι κατηγορούμενοι καμία ανεπίσημη μορφή δικαιοσύνης;) με βάση το μόνο επιχείρημα ότι το δικαστήριο - το συγκεκριμένο, αλλά, κατά την επιχειρηματολογία αυτή, και κάθε άλλο - είναι "ξένο" προς ζητήματα και πράξεις με έντονη πολιτική χροιά.
2. Συνδυάζοντας τα στοιχεία του χάρτη και του πρώτου παραθέματος, να χρονολογήσεις το θεσμό του παιδομαζώματος.
Επί έναν και πλέον αιώνα το κρανίο βρισκόταν στην κατοχή του Διεθνούς Ιδρύματος για τον Μότσαρτ του Σάλτσμπουργκ, την πόλη όπου γεννήθηκε ο συνθέτης στις 27 Ιανουαρίου 1756.
Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει τα ακόλουθα στους βασικούς χθεσινούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων (περιμένοντας, συγχρόνως, λιγότερη αγκύλωση από τους συνηγόρους τους): πρώτον, ότι η όποια ανάληψη "πολιτικής ευθύνης", πέρα από το ότι έρχεται σε σύγκρουση με το ίδιο το περιεχόμενο του όρου (η ευθύνη προϋποθέτει λαϊκή εντολή), δεν έχει καμία επιρροή ούτε στην αρμοδιότητα του δικαστηρίου ούτε στην έκβαση της δίκης.
3. Στο παρατιθέμενο λαϊκό τραγούδι ο Κωνσταντής αντιπροσωπεύει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες.
Δεν ήταν σίγουρο, όμως, αν ανήκε στον Μότσαρτ.
Δεύτερον, ότι τους δικαστές δεν μπορούν να τους "ακυρώσουν" όσοι αμφισβητούν την πολιτική τους, με την παραπάνω έννοια, νομιμοποίηση, αλλά μόνον η ενδεχόμενα κακή άσκηση του λειτουργήματός τους.
Ποια η στάση του ποιητή απέναντί τους;
Σύμφωνα με τον Πάρσον, γενετικό υλικό από ξύσματα του κρανίου αναλύθηκε και συγκρίθηκε με δείγματα DNA που συγκεντρώθηκαν το 2004 από οστά της γιαγιάς και της ανιψιάς του Μότσαρτ, τα οποία ανακαλύφθηκαν όταν πρόπερσι άνοιξε ο οικογενειακός τάφος τους στο κοιμητήριο Σεμπάστιαν του Σάλτσμπουργκ.
Τρίτον, ότι ένα διακστήριο δεν μπορεί συγχρόνως να αποκαλείται απαξιωτικά "πολιτικό" (υπό την έννοια τής εκ μέρους του παραδοχής των κανόνων της λεγόμενης "αστικής δημοκρατίας") και συγχρόνως να περιφρονείται ως όχι αρκετά "πολιτικό" (δηλαδή μη ευάγωγο στις πεποιθήσεις των κατηγορουμένων).
4. Παράγοντες της οθωμανικής επέκτασης (εργασία).
Ιστορία, θρύλος και επιστήμη
Τέταρτον, ότι τι είναι "πολιτικό έγκλημα" και τι όχι είναι μια βασικώς, αν όχι αμιγώς, νομική υπόθεση.
Ο Μότσαρτ πέθανε το 1791 και θάφτηκε σε ένα φτωχικό τάφο στο κοιμητήριο του Αγίου Μάρκου της Βιέννης.
Αλλά περί αυτού, και μόνον αυτού, αναλυτικότερα αύριο.
Η τοποθεσία του τάφου ήταν αρχικά άγνωστη και ανακαλύφθηκε το 1855. Σύμφωνα με το θρύλο, ένας νεκροθάφτης, που γνώριζε ποιο ήταν το σώμα του Μότσαρτ, απέσπασε και έκρυψε το κρανίο του συνθέτη. Με διάφορους, άγνωστους τρόπους το κρανίο, από το οποίο λείπει η κάτω γνάθος, έφτασε στο Ίδρυμα Μότσαρτ στο Σάλτσμπουργκ το 1902, σύμφωνα με τον διευθυντή του ιδρύματος δρ. Στέφαν Πόλι.
Το ίδιο γοητευτική για τους ερευνητές είναι και η αιτία θανάτου του συνθέτη. Το 1991 το κρανίο εξέτασε ένας Γάλλος φοιτητής και συμπέρανε πως ο Μότσαρτ είχε πεθάνει πιθανώς από επιπλοκές κρανιακού τραύματος και όχι από ρευματικό πυρετό, όπως θεωρούσαν οι περισσότεροι ιστορικοί. Εξάλλου, στο δεξί μέρος του κρανίου του αναγνωρίζεται ένα κάταγμα. Πιθανολογείται, λοιπόν, πως ο Μότσαρτ είχε μια πτώση που του προκάλεσε και δυνατούς πονοκεφάλους, όπως ο ίδιος έλεγε, για έναν και πλέον χρόνο πριν από το θάνατό του.
