Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης και Γιώργος Ορφανός σηκώνουν… βάρη.

«Έχει οικογένεια αυτός που σκότωσε την κόρη μου και την εγκατέλειψε στον δρόμο; Μπορεί να παίζει με τα παιδιά του; Κοιμάται ήσυχα τα βράδια; Συνεχίζει τη ζωή του;»

4. Πώς χρησιμοποιούμε την Κ. Διαθήκη στην Εκκλησία;

Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΕΔΩΣΕ ΧΡΩΜΑ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΡΙΟΥ

«Ας ζητούσε μια συγγνώμη…»

Σε κάθε Μυστήριο και Ακολουθία της Εκκλησίας διαβάζονται κομμάτια της Κ. Διαθήκης, που λέγονται περικοπές ή αναγνώσματα.

Ψαλμοί, βάρη και "αδελφάτο"

Τρία χρόνια μετά, η μητέρα της 17χρονης βασανίζεται

Όταν είναι από τα 4 Ευαγγέλια λέγονται ευαγγελικές περικοπές ή ευαγγελικά αναγνώσματα· όταν είναι από τις επιστολές των Αποστόλων λέγονται αποστολικές περικοπές ή αποστολικά αναγνώσματα.

Στη Θέρμη εγκαινιάστηκε το δημοτικό προπονητήριο άρσης βαρών, το οποίο πήρε το όνομα της 23χρονης πρωταθλήτριας Βασιλικής Κασάπη, αλλά άλλος ήταν ο… πρωταγωνιστής

ΑΡΕΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Στην εκκλησία υπάρχει ένα βιβλίο που περιέχει όλες τις περικοπές από τα 4 Ευαγγέλια, που διαβάζονται στη θεία Λειτουργία και στις λατρευτικές Ακολουθίες.

Του ΗΛΙΑ ΤΑΤΑΛΑ

Η εικόνα του διαθλάται και φθάνει σ' εκείνη μέσα από το οπτικό πρίσμα όσων υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες. Άνδρας περίπου 40 χρόνων, τότε. Σγουρομάλλης. Καλοντυμένος. Οδηγός ενός αστραφτερού ασημί Nissan.

Αυτό λέγεται Το Ευαγγέλιο, είναι τοποθετημένο στο κέντρο πάνω στην αγία Τράπεζα και έχει καλλιτεχνικό κάλυμμα.

Το λογικό θα ήταν κατά τη διάρκεια της τελετής πρωταγωνίστρια να ήταν η αθλήτρια (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν κλήθηκε στο βήμα), αλλά την παράσταση έκλεψε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Νατάσα Μυταρά: «Το ατύχημα είναι ατύχημα, αμέλεια. Η εγκατάλειψη θύματος είναι έγκλημα που δεν συγχωρείται…»

Κοντά του και πιο πέρα πάνω στην αγία Τράπεζα μέσα στο Αρτοφόριο φυλάγεται από τη Μ. Πέμπτη η θεία κοινωνία για έκτακτες περιπτώσεις (π.χ για βαριά αρρώστους).

Αφού έψαλλε αποσπάσματα του Ευαγγελίου μαζί με τους ιερείς, στη συνέχεια συμμετείχε σε μια "αντιπαράθεση" με τον νομάρχη Αθηνών Γιάννη Σγουρό, σχετικά με το ποιος έπαιζε καλύτερη μπάλα στα νεανικά τους χρόνια.

Δεν έχει άλλα στοιχεία να συνθέσει στο μυαλό της ολόκληρο το παζλ της εικόνας του οδηγού που ευθύνεται για τον θάνατο της κόρης της, της 17χρονης Εύης, η Νατάσα Μυταρά.

Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η Εκκλησία στηρίζει τη ζωή της στον λόγο του Θεού, στο Ευαγγέλιο, και στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, στη θεία Κοινωνία.

Ο κ. Ψωμιάδης τόνισε ότι "μία ομάδα υπήρχε τότε και αυτή ήταν ο ΠΑΟΔ".

Είναι φορές που προσπαθεί να βρει τα κομμάτια που της λείπουν, αλλά δεν το κατορθώνει.

Υπάρχει και ένα άλλο βιβλίο με περικοπές από τις επιστολές των Αποστόλων και λέγεται Ο Απόστολος.

Επίσης δεν παρέλειψε να σημειώσει πως όσοι κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή του Διοικητηρίου ήταν… αρσενικοί, ενώ από του Φλόκα και κάτω οι υπόλοιποι ανήκαν στο "αδελφάτο".

Και κάθε τόσο αναρωτιέται:

Τα ευαγγελικά αναγνώσματα διαβάζονται πάντα από τους ιερείς ή τους διακόνους, ενώ τα αποστολικά αναγνώσματα διαβάζονται από τους ψάλτες.

Το σόου ολοκληρώθηκε με μια επίδειξη άρσης βαρών, παρέα με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Ορφανό, υπό το βλέμμα του Χρήστου Ιακώβου.

Έχει άραγε οικογένεια αυτός ο άνθρωπος; Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ ακούμε τα δώδεκα Ευαγγέλια.

Μόνο που μπερδεύτηκαν και ενώ ο υφυπουργός έκανε κίνηση ζετέ, ο νομάρχης επιχείρησε να κάνει αρασέ και να σηκώσει απευθείας τα εβδομήντα κιλά της μπάρας.

Έχει παιδιά; Δηλαδή διαβάζονται 12 ευαγγελικές περικοπές που αναφέρονται στα γεγονότα των Παθών του Χριστού.

Η. ΤΑΤΑΛΑΣ

Μπορεί και παίζει αμέριμνα μαζί τους; Κοιμάται ήσυχα τα βράδια, δίχως εφιάλτες; Συνεχίζει τη ζωή του σαν να μη συνέβη τίποτα;

Ασέβεια χωρίς μετάνοια. Δεν πήρε καμιά απάντηση η Νατάσα στα τρία δύσκολα χρόνια που μεσολάβησαν: «Δεν μου χτύπησε ποτέ κανείς την πόρτα να μου πει, "ξέρετε, εγώ είμαι, εγώ χτύπησα το μηχανάκι με τα παιδιά". Ας μου 'λεγε ό,τι ήθελε. Ότι ήταν μια στιγμιαία απροσεξία ή ότι δεν έφταιγε αυτός, αλλά τα παιδιά που βγήκαν ξαφνικά μπροστά του! Ας έλεγε απλώς μια λέξη, συγγνώμη που εγκατέλειψε την κόρη μου αιμόφυρτη στην άσφαλτο, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε. Ας έλεγε κάτι τέλος πάντων, κάτι που να δικαιολογήσει όχι το ατύχημα - ατυχήματα συμβαίνουν κάθε μέρα -, αλλά τη στάση του μετά το ατύχημα, την εγκατάλειψη θύματος. Η στάση εκείνης της στιγμής και η κατοπινή του στάση ήταν ασέβεια προς το παιδί μου, ασέβεια απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, ασέβεια προς τον πόνο μας! Ήταν έγκλημα…». Το ατύχημα είναι αμέλεια. «Η εγκατάλειψη θύματος είναι επιλογή και αυτό είναι που δεν συγχωρείται», πιστεύει η Νατάσα.

Η Εύη. Ένα πλάσμα καμωμένο από όνειρα, φως και ομορφιά…

Κανένα ποσό… Ποτέ, λέει, δεν σκέφθηκε ούτε εκείνη ούτε ο άνδρας της, ο Παναγιώτης, να ζητήσουν την ποινική ευθύνη του οδηγού που προκάλεσε το ατύχημα: «Είναι δυνατόν να ζητήσεις χρήματα; Υπάρχει τιμή για τη ζωή του παιδιού σου; Καμιά τιμή, κανένα ποσό, καμιά ανταπόδοση - δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Μόνο ανθρώπινη συμπεριφορά, μια μικρή συμμετοχή στο δράμα μας, να σου πει κάποιος απλώς "λυπάμαι". Θα γλύκαινε ίσως τον πόνο που νιώσαμε για την περιφρόνηση που έδειξε στη ζωή και τον θάνατο του παιδιού μας…».

Παραβίαση στοπ. Μια μικρή βόλτα θέλησε να κάνει εκείνο το απόγευμα, από τη Νίκαια στον Πειραιά, η 17χρονη Εύη με τον παιδικό της φίλο, τον Παναγιώτη. Μια μικρή ανάσα πριν από το φροντιστήριο. Ήταν 4 η ώρα, στις 6 Δεκεμβρίου του '99, ανήμερα του Αϊ-Νικόλα: «Τα παιδιά κατέβαιναν τον κεντρικό δρόμο, την οδό 25ης Μαρτίου. Το Nissan βγήκε από την οδό Κορυτσάς στον κεντρικό δρόμο, παραβιάζοντας το στοπ. Τα χτύπησε από πίσω, η μηχανή άρχισε να κάνει ζιγκ-ζαγκ, βρέθηκε απέναντι και τα παιδιά στην άσφαλτο. Ο Παναγιώτης δεν έπαθε τίποτα, αλλά το κεφάλι της Εύης καρφώθηκε στον κοτσαδόρο ενός άσπρου φορτηγού που ήταν σταθμευμένο».

Άντεξα για την Κέλλυ…

Όταν τα μηχανήματα έδειξαν την παύλα, άνοιξε την πόρτα της Εντατικής και πήρε φόρα για την απέναντι τζαμαρία. Ήθελε να πεθάνει, να φύγει μαζί της. Ένα χέρι την κράτησε βίαια από το μπράτσο. Αλλά και μια λέξη, ένα όνομα, η Κέλλυ, το άλλο της 14χρονο τότε κορίτσι: «Αν εγώ, μια γυναίκα κοντά στα 40, δεν άντεχα τον χαμό του παιδιού μου, πώς ένα παιδί 14 χρόνων θα άντεχε τον χαμό της αδελφής και της μάνας; Μόνο για την Κέλλυ μου έζησα, για χάρη της άντεξα. Όλοι μού έλεγαν και λένε ότι ίσως είναι καλύτερα εκεί που πήγε η Εύη. Αλλά πώς να περιμένεις μια ζωή, να 'ρθει η ώρα σου να πεθάνεις και εσύ για να τη συναντήσεις;».

Το αστέρι που έσβησε

Το δικό της ταξίδι ματαιώθηκε. Η ζωή τράβηξε μπροστά περισσότερο ανηφορική από ποτέ. Ο πόνος δεν έχει πια τις ίδιες διακυμάνσεις: «Στην αρχή είναι πολύ συχνός. Μετά αραιώνει, αλλά κάθε φορά που έρχεται είναι και πιο έντονος, πιο σκληρός. Η έλλειψη δυναμώνει όσο περνούν οι μήνες - έχεις τόσο καιρό να δεις τη μορφή της, να ακούσεις τη φωνή της. Εξοικειώνεσαι όμως πάλι με τη ρουτίνα της ζωής σου, όπως και με την έλλειψη. Μπορεί να πας βόλτες, σε ταβερνάκια, ακόμα και να διασκεδάσεις. Κάθε στιγμή σου όμως τη συγκρίνεις με αυτό που έχασες. Και τότε τη ζητάς απεγνωσμένα.