Γ' ΕΘΝΙΚΗ Μυθιστόρημα από τον Φίλιππο Φιλίππου

1.3 Οι θρησκευτικές εξελίξεις

Χέρι-χέρι Ικαροι και Αίας

Ο Καβάφης πέθαινε διψώντας για δόξα

Η εμφάνιση τον Χριστιανισμού.

Ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις περιλάμβανε το πρόγραμμα της 11ης αγωνιστικής για τη Γ' εθνική.

ΤΟ 1929, Ο ΚΗΡΥΚΑΣ ΤΟΥ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟ ΜΑΡΙΝΕΤΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ. Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΣΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ

Η γέννηση του Χριστού την περίοδο της βασιλείας του Αυγούστου - τέσσερα χρόνια πριν από την έναρξη του χριστιανικού ημερολογίου, όπως έχουν αποδείξει οι έρευνες - σηματοδότησε μια νέα εποχή στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας.

Α΄ Όμιλος: Τιτάνες Παλαμά-Μαντουλίδης 73-69, Αρχέλαος-Απόλλων Καλαμαριάς 64-74, Αριστοτέλης Φλώρινας-Κεραυνός Ωραιοκάστρου 53-66, Αιγινιακός - Ε.Α. Λάρισας 87-70, Φίλιππος Βέροιας-Γουμένισσα 52-61, Α.Ε. Λάρισας - Γαλαξίας Άδενδρου 78-68, Μελίκη-Καστοριά (αναβλήθηκε).

ΜΙΚΕΛΑ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗ

Η ζωή του Χριστού και ο σταυρικός του θάνατος δημιούργησαν νέες προϋποθέσεις για τη ζωή, στην αρχή των λίγων οπαδών του και στη συνέχεια ολόκληρου του κόσμου.

Βαθμολογία: Γουμένισσα 21, Αιγινιακός 20, ΑΕΛ 19, Απόλλων Καλ. 19, Γαλαξίας Αδ. 17, Αρχέλαος 17, Τιτάνες Παλαμά 16, Καστοριά 15 (10 αγώνες), Φίλιππος Β.

Όταν ένας συγγραφέας αστυνομικών (κυρίως) μυθιστορημάτων, όπως ο Φ. Φιλίππου, καταπιάνεται με το μυστήριο των τελευταίων ημερών ενός μεγάλου ποιητή, υπάρχει λόγος σοβαρός. Η νέα θρησκεία προήλθε μέσα από τους κόλπους του ιουδαϊκού μονοθεϊσμού, το πνεύμα της διδασκαλίας της όμως ξεπερνούσε τα σύνορα του Ισραήλ και απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικουμένη.

15, ΕΑΛ 15, Μαντουλίδης 15, Κεραυνός Ωρ. 14, Μελίκη 13 (10 αγώνες), Αριστοτέλης Φλ. 12.

Πράγματι, όσα γνωρίζουμε για τον ιδιωτικό Καβάφη αφήνουν πολλά σκοτεινά σημεία. Κοινό σημείο των δύο θρησκειών ήταν η προσδοκία του επερχόμενου Μεσσία, που θα έσωζε τους ανθρώπους.

Β΄ Όμιλος: Αναγέννηση Φλόγας-Ίκαροι Σερρών 86-79, Μέγας Αλέξανδρος-Β.Α.Ο. 80-69, Αρίων Ξάνθης-Ορφέας Σουρωτής 59-72, Πανσερραϊκός-Αίας Ευόσμου 56-82, Ένωση Καβάλας -Στρατώνι 68-66, Μακαμπή-Αχιλλέας Τριανδρίας 70-55.

Τόσα που μόνον ένας επαναστάτης της Τέχνης, ένας υπονομευτής όλων των ιερών και των οσίων, ουσιαστικά άγνωστος στην Ελλάδα, όπως ο Μαρινέτι (και ας ήταν αντιφατικός, και ας αλληθώριζε προς τον Μουσολίνι), θα μπορούσε να τα φέρει στην επιφάνεια. Ο Ιουδαϊσμός όμως περιόρισε το κήρυγμα της σωτηρίας μόνο στους Εβραίους, τη μόνη εκλεκτή φυλή του Θεού.

Ρεπό: Νικήτη

Κάπως έτσι σκέφτηκε ο Φιλίππου και διάλεξε τον εν λόγω εκπρόσωπο των καινούργιων ρευμάτων, ποιητή, μυθιστοριογράφο, ηθοποιό και θιασάρχη, ως αφηγητή. Ο Χριστιανισμός τοποθέτησε τον ερχομό του Μεσσία στα χρόνια του Αυγούστου.

Βαθμολογία : Αίας Ευόσμου 21, Ικαροι Σερρών 20, Αναγέννηση-Φλόγα 20, Μακαμπή 19, Μ. Αλέξανδρος 18, Ηρακλής Καβάλας 18, Στρατώνι 17, ΒΑΟ 16, Νικήτη 16, Ορφέας Σουρ. 15, Αχιλλέας Τρ. 15, Αρίων Ξάνθης 14, Πανσερραϊκός 11.

Για να ανιχνεύσει τον χαρακτήρα του Αλεξανδρινού, περιγράφοντας κάποιες φανταστικές συναντήσεις τους, τον Απρίλιο του 1933. Κήρυξε την ισότητα και την αγάπη για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από φυλετική προέλευση, κοινωνική τάξη και φύλο. Τότε που ο Καβάφης, άφωνος μετά την τραχειοτομία που είχε υποστεί λόγω καρκίνου στον λάρυγγα, βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου. Από τα πρώτα βήματα της εξάπλωσης του χρησιμοποίησε την ελληνική γλώσσα για τη διάδοση της νέας διδασκαλίας. Αλλά και της αθανασίας. Υιοθέτησε επίσης φιλοσοφικές ιδέες του Ελληνισμού, όπως π.χ. τις απόψεις της στωικής φιλοσοφίας ότι η εγκράτεια και η αρετή μπορεί να φέρει την ευτυχία στον άνθρωπο.

Πήρε μεγάλο ρίσκο ο Κερκυραίος συγγραφέας με τούτο το βιβλίο.

Η νέα θρησκεία βρήκε απήχηση κυρίως στους φτωχούς και τους καταπιεσμένους υπηκόους της αυτοκρατορίας.

Και μόνο γι' αυτό του αξίζουν εύσημα.

Η ζωή των πρώτων χριστιανών, με την απλότητα και την υπομονή που διέκρινε τους πιστούς στα βασανιστήρια και τους διωγμούς, δημιούργησε πρότυπα για τις μελλοντικές γενιές των οπαδών της νέας θρησκείας.

Στην Ελλάδα, βλέπετε, μας αρέσει να συντηρούμε τους μύθους, εκτός αν πρόκειται να τους χλευάσουμε… και πάλι όμως με προχειρότητα και ευκολία.

Το ρωμαϊκό κράτος, αν και ανεκτικό στις ποικίλες λατρείες των υπηκόων του, εντούτοις φάνηκε ιδιαίτερα σκληρό προς τους χριστιανούς.

Ο 55χρονος Φιλίππου δεν θέλει να απομυθοποιήσει, ούτε όμως και να ηρωοποιήσει τον Καβάφη, ούτε φυσικά να τον γελοιοποιήσει.

Τους τρεις πρώτους αιώνες έγιναν επίσημα δέκα διωγμοί κατά των χριστιανών.

Στέκεται, λοιπόν, όχι τόσο στην ερωτική του ιδιαιτερότητα ή στις ιδεολογικές του θέσεις ή στη φιλαυτία του (παρ' ότι αναφέρεται και σε αυτά), αλλά στην αγωνία του για καθιέρωση.

Ο τελευταίος μεγάλος διωγμός έγινε από το Διοκλητιανό με την υποκίνηση του Γαλέριου.

Στις συστηματικές προσπάθειές του να πείσει για την αξία του έργου του και να το επιβάλει.

Η τακτική, ωστόσο, των διώξεων δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, γι' αυτό και ο ίδιος ο Γαλέριος εξέδωσε στη Σαρδική (σημ. Σόφια) το πρώτο διάταγμα με το οποίο επέτρεπε στους χριστιανούς υπηκόους του να ασκούν ελεύθερα τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις (311 μ.Χ.).

Προσκαλώντας π.χ. ανθρώπους που θα του ήταν χρήσιμοι, υπαγορεύοντας στον κατοπινό κληρονόμο του, τον Αλέκο Σεγκόπουλο, πώς να τον προβάλει σε μια διάλεξη, σχολιάζοντας με ψευδώνυμο το ίδιο του το έργο, αγωνιώντας ­ εικάζει ο Φιλίππου ­ για το Νόμπελ, παρ' ότι ήξερε πως πεθαίνει κ.ο.κ.

Αυτό το διάταγμα αποτέλεσε το πρότυπο του Διατάγματος των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.)

Αποφεύγει, ωστόσο, ο συγγραφέας να απομακρυνθεί από τις λακωνικές μαρτυρίες που διαθέτουμε σχετικά. Σαν να φοβήθηκε μήπως κατηγορηθεί ότι κατασκεύασε μια πλαστή εικόνα του ποιητή.

Ίσως γι' αυτό ο Φιλίππου έχει παραφορτώσει το βιβλίο του με σημειώσεις γεμάτες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες. Είναι χρήσιμο, φυσικά, στον αναγνώστη που δεν γνωρίζει τα παρασκήνια του λογοτεχνικού γίγνεσθαι της εποχής, να μάθει ποιες γυναίκες βοήθησαν τον Τζόις να εκδώσει τον "Οδυσσέα", γιατί παραγνωρίστηκε ο "Οδυσσέας" του Καζαντζάκη, πότε ο Μαρινέτι φυλακίστηκε ως πορνογράφος κ.λπ., αλλά όλα αυτά αποπροσανατολίζουν κάποτε το ενδιαφέρον του. Αν και πάλι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στο βιβλίο μια αρετή: ότι δεν είναι ελληνοκεντρικό ­ κάτι που το καθιστά επίκαιρο. Πράγματι, ο Φιλίππου εντοπίζει τις εκλεκτικές συγγένειες του Καβάφη με διάσημους δημιουργούς ή καλλιτεχνικά ρεύματα και, όποτε χρειαστεί, βάζει στο… χαρτί του (αφού με σημειώματα μιλούσε τότε) απόψεις του, για τον Μαγιακόφσκι, τον Πιραντέλο κ.ά.

Το βιβλίο απογειώνεται μυθιστορηματικά μετά τη μέση του, όταν ο συγγραφέας "καλεί" γύρω από το κρεβάτι τού ετοιμοθάνατου ποιητή όσους τον θαύμαζαν: από τον Φόρστερ και τον Ουγκαρέττι έως τον Καζαντζάκη ή τον Τσίρκα, από τη Δέλτα έως την Κοτοπούλη ή την Κυβέλη. Και όλοι αυτοί κάνουν χάπενινγκ (η ειδικότητα του Μαρινέτι). Μέχρι και ορχήστρα για το "Happy Birthday" φέρνουν στο νοσοκομείο, την παραμονή του θανάτου του (29/4/1933). Και ο ποιητής απαντά σημειώνοντας μια τελεία που την κλείνει σε έναν κύκλο για να την υπογραμμίσει…

Ο Φίλιππος Φιλίππου δεν κρύβει ότι πρότυπά του ήταν τα έργα του Τόμας ντε Κουίνσι και του Ταμπούκι, για τις τελευταίες ημέρες του Καντ και του Πεσόα, αντίστοιχα. Αντίθετα ο "Αμαρτωλός" (Καβάφης) του Περάνθη, μάλλον παράδειγμα προς αποφυγήν ήταν. Η έκδοση με τα βιογραφικά και βιβλιογραφία, κοσμείται από σχέδια του Αλέξη Βερούκα. Έτσι κερδίζει επάξια και μια θέση ανάμεσα στα βιβλία που θα σημαδέψουν το 2003 ως Έτος Καβάφη.