ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΟΤΑΡΑΧΗ ΑΛΕΚΟΣ ΦΑΣΙΑΝΟΣ

Η καταστροφή

Από θαύμα σώθηκαν οι ναυτικοί δύο πλοίων

"Το να μιμείσαι είναι αδυναμία"

Στη Σικελία η κατάσταση εξελίσσεται άσχημα για τους Αθηναίους.

Στο λιμάνι της Σκιάθου μεταφέρθηκε σώο, με αλιευτικά σκάφη, το πλήρωμα του μικρού φορτηγού σκάφους "ΒΕΡΑ", το οποίο, προχθές, ενώ έπλεε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Σκιάθου και των ακτών της Μαγνησίας, φορτωμένο με 1.200 τόνους σκουριά, προσάραξε στον ύφαλο ΛΕΥΤΕΡΗ.

Μάζεψε το απόσταγμα των εμπειριών μιας ζωής και με τον ιδιαίτερο λόγο του ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός το κατέθεσε στο χαρτί, αναπλάθοντας τον χαμένο "μύθο της γειτονιάς" του

Ο εμπνευστής της εκστρατείας είναι απών, ο Νικίας δεν πιστεύει στη χρησιμότητα της επιχείρησης και ο Λάμαχος φονεύτηκε σε μία σύγκρουση με τους Συρακούσιους.

Οι ναυτικοί εγκατέλειψαν, χωρίς να διατρέξουν κίνδυνο, το φορτηγό και επιβιβάστηκαν στα αλιευτικά, καθώς είχαν εισρεύσει νερά από το μεγάλο ρήγμα, που δημιουργήθηκε μετά την προσάραξη στον ύφαλο.

ΜΑΙΡΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν φθάνουν οι σπαρτιατικές ενισχύσεις υπό τον ικανότατο στρατηγό Γύλιππο, η κατάσταση χειροτερεύει για τους Αθηναίους και καταλήγει σε καταστροφή.

Πρόκειται για τους Παρασκευά Βελόνα, 53 ετών, πλοίαρχο, Σταύρο Μπουτάλη, 51 ετών, Α΄ μηχανικό, Παντελή Κουιμτσίδη, 38 ετών, Β΄ μηχανικό, Μιχάλη Βασιλείου, 48 ετών, λοστρόμο και τους ναύτες, Λάμπρο Ενιατλούδη, 42 ετών, Αλί Μαμούτ Πασά, 24 ετών και Ρομάν Γκουβά, 32 ετών.

"Η ζωγραφική μου βγήκε μέσα από την επαφή μου με τους ποιητές, την ανταλλαγή απόψεων με τους δασκάλους μου και την επαφή μου με την τέχνη, από την αρχαία ελληνική ζωγραφική έως και τη δυτικοευρωπαϊκή", λέει ο Αλέκος Φασιανός. "Δεν μιμήθηκα τίποτα, όμως. Διότι το να μιμείσαι είναι αδυναμία"

Για τον Θουκυδίδη η σικελική καταστροφή σηματοδοτεί και την οριστική πτώση του αθηναϊκού μεγαλείου.

Κινδύνεψε και ξένο πλοίο

Εικόνες και στιγμές από ένα παρελθόν που χάθηκε.

«Ουδέν εστίν ό,τι ουκ απώλετο

Σήμα κινδύνου έπεμψε χθες το υπό σημαία Καμπότζης Φ/Γ πλοίο "ALEXA VOM MERCURIUS" κοχ 1.850, λόγω μεγάλης κλίσης που παρουσιάστηκε από μετατόπιση φορτίου, ενώ έπλεε 20 ν.μ. βορειοδυτικά της Μυτιλήνης με 13μελές πλήρωμα, που αποτελούταν από δέκα Ουκρανούς, δύο Βούλγαρους και ένα Ρουμάνο.

Ικανές όμως να χαραχθούν στη μνήμη και την καρδιά και να διαμορφώσουν την πορεία ενός καλλιτέχνη, που κατάφερε με τον χρωστήρα του να κάνει το όνομά του γνωστό σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

- Όλα χάθηκαν».

Αμέσως από το ΕΚΣΕΔ του ΥΕΝ εστάλη στην περιοχή ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας και ναυαγοσωστικό του λιμενικού σώματος, ενώ παράλληλα ενημερώθηκαν τα παραπλέοντα πλοία, τα οποία και έσπευσαν σε βοήθεια.

Εκείνες τις εικόνες "ταξίδεψε" στο σήμερα ο Αλέκος Φασιανός.

Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ Όλους τους έπιασε μεγάλη επιθυμία να φύγουν στην εκστρατεία. Τους πιο ηλικιωμένους επειδή νόμιζαν ότι θα κατακτήσουν τη Σικελία ή ότι τουλάχιστον δεν διέτρεχαν κίνδυνο με τόσες μεγάλες δυνάμεις. Τους νεότερους επειδή είχαν την επιθυμία να δουν τον μακρινό αυτό τόπο και να τον γνωρίσουν, αλλά και επειδή ήταν βέβαιοι ότι θα γυρίσουν. Το πλήθος οι στρατιώτες επειδή θα έπαιρναν μισθούς αμέσως κι επειδή με την επέκταση της κυριαρχίας θα εξασφάλιζαν για πάντα τη μισθοφορία. Έτσι, εξαιτίας του γενικού ενθουσιασμού, ακόμη κι εκείνοι που διαφωνούσαν σώπαιναν, από φόβο μήπως, καταψηφίζοντας, θεωρηθούν κακοί πατριώτες. Θουκυδίδης, Ιστορία, Ζ, 24 (μετ. Άγγ. Βλάχου)

Έτσι, το υπό σημαία Παναμά Φ/Γ πλοίο "ΣΚΥΡΟΣ" και με σημαία Ουκρανίας "ΡΙΤΣΑ", παρέλαβαν σώο το πλήρωμα του παραπάνω πλοίου, που νωρίτερα το είχε εγκαταλείψει και επιβιβαστεί σε δύο σωσίβιες λέμβους.

Και με το βιβλίο "Ο μύθος της γειτονιάς μου (σαν αυτοβιογραφία)" (Εκδόσεις Καστανιώτη) "δίνει ζωή" και πάλι στα παιδικά του χρόνια, θυμάται τους ανθρώπους που άφησαν σημάδια στον δρόμο του και "ζωντανεύει" τη γειτονιά του, στη Νεοφύτου Μεταξά, που αποτέλεσε και μία από τις μεγάλες πηγές έμπνευσής του.

Το "ALEXA VOM MERCURIUS" είχε αποπλεύσει από το Μπουργκάς Βουλγαρίας, φορτωμένο με χαρτοπολτό και με προορισμό το λιμάνι Αυγούστα Ιταλίας.

"Θέλησα να αποδώσω απτά και ζωντανά τα γεγονότα που συνετέλεσαν στη ζωή και τη σταδιοδρομία μου", εξηγεί στα "ΝΕΑ" ο Αλέκος Φασιανός.

Από τη Διεύθυνση Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας του ΥΕΝ εστάλη σήμα ασφαλείας στα παραπλέοντα πλοία, ώστε να προσέχουν το παρασυρόμενο πλοίο, το οποίο αποτελεί ναυτιλιακό κίνδυνο.

"Είναι μικρές ιστορίες ζωής, που δεν μπορείς να τις γράψεις, αν δεν τις έχεις αισθανθεί.

Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι στην περιοχή έπνεαν χθες άνεμοι εντάσεως 8-9 Μποφόρ.

Αναπλάθοντάς τες δε με τον καιρό, σιγουρεύτηκα πως ήταν έτσι. Σαν να σούρωσα τις εμπειρίες μιας ζωής. Και το μήνυμα που θέλω να δώσω στον αναγνώστη, είναι ακριβώς αυτό. Να γυρίζει πίσω και να αναλύει το παρελθόν του. Για να κάνεις ένα βήμα μπρος, χρειάζεται να κάνεις δύο πίσω".

Η πρώτη ζωγραφιά, που απεικόνιζε πολεμικά καράβια, η πρώτη κακή πράξη, οι πρώτες εβδομάδες στη Σχολή Καλών Τεχνών, ο μουσικός πατέρας, η φιλόλογος μητέρα, οι αντιδράσεις της οικογένειάς του στην επιλογή του να γίνει ζωγράφος, οι ιδέες του για την τέχνη, τη ζωγραφική, την πολιτική, τον Θεό, καταγράφονται στις 140 σελίδες. Μαζί "περνούν" βιαστικά και ονόματα όπως της Ελένης Βακαλό, του Μίλτου Σαχτούρη, του Οδυσσέα Ελύτη, του Λουί Αραγκόν, του Κώστα Ταχτσή, του Γιάννη Τσαρούχη, του Δημήτρη Μυταρά, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Θόδωρου Αγγελόπουλου… "Δεν περιγράφω χαρακτήρες και γνωριμίες με κουτσομπολίστικο χαρακτήρα. Απλώς, θέλησα να αναφερθώ στην ουσία των ανθρώπων που με γαλούχησαν, χωρίς να σταθώ σε ανεκδοτολογικά στοιχεία".

Από την περιπλάνησή του στη ζωή ξεχωρίζει κάποιες κορυφαίες στιγμές. "Τα παιδικά μου βιώματα, την αυλή του σπιτιού μου και τη σχέση μου με τον παππού μου που ήταν παπάς και κοντά του είδα τη λάμψη των εικόνων. Ήταν η πρώτη αρχή και έχει σημασία για τη διαμόρφωση ενός ανθρώπου", επισημαίνει. Ωστόσο, υπάρχουν και οι πράξεις για τις οποίες δεν διστάζει να ομολογήσει ότι μετανιώνει. "Το μεγαλύτερο λάθος ήταν που έφυγα από την Ελλάδα. Έχασα τόσα χρόνια την ομορφιά της, για να μπορέσω να δω αν η ζωγραφική μου έχει οντότητα και αν μπορώ να σταθώ δίπλα σε άλλους καλλιτέχνες".

Ποιος είναι, τελικά, όμως ο σκοπός της τέχνης για τον ζωγράφο που αγάπησε με εμμονή στις πληθωρικές μορφές και τους ποδηλάτες με τα μαλλιά που ανεμίζουν στον άνεμο; "Δεν είναι ανάγκη στην τέχνη, δεν έχεις υποχρέωση να εκφράζεις και να αντιγράφεις την πραγματικότητα, αλλά να την δημιουργείς και να την αναδημιουργείς και να την διορθώνεις πολλές φορές. Αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης", γράφει ο διεθνώς καταξιωμένος καλλιτέχνης.

Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε πριν από δύο χρόνια. Παρέα με τον παιδικό του φίλο, Θανάση Νιάρχο, άρχισε να εξομολογείται - "κι ας μην ήταν παραπτώματα", όπως λέει - τις αναμνήσεις του στο κασετοφωνάκι, για να έχει την "ελευθερία" του προφορικού λόγου. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ασχολείται με τη λογοτεχνία, καθώς είναι μια αγάπη που κρατάει χρόνια. Το πρώτο του ποίημα το έγραψε στα τέσσερά του ("Βρέχει, βρέχει και το λουλουδάκι το ποτίζει η βροχούλα και γίνεται σαν κουκλάκι") και στα εννιά του είχε γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα 30 σελίδων, με θέμα τις περιπέτειες ναυαγών.

Χωράει όμως μια ζωή σε ένα βιβλίο;

"Όχι. Γι' αυτό και το βιβλίο έχει υπότιτλο "σαν αυτοβιογραφία". Έχω σταθεί μόνο σε στιγμιότυπα της ζωής μου. Εξάλλου, δεν έχω βάλει τα τελευταία γεγονότα. Έχω σταματήσει 15 χρόνια πριν, γιατί τα πιο πρόσφατα δεν έχουν ακόμη κατασταλάξει. Εκείνο που με ενδιέφερε, ήταν να κάνω αυτοκριτική και διδακτική αναπόληση και, τελικά, να αναλύσω στον εαυτό μου το τι είμαι".

"Είμαστε όλοι Έλληνες"

"Μετά τους διωγμούς και τις αποτυχίες, εγώ κατάλαβα ότι δεν πρέπει να ανακατεύεσαι ενεργά με την πολιτική. Γιατί προσφέρεις περισσότερα στον κόσμο κάνοντας τη δική σου εργασία και δημιουργείς απόλυτα", γράφει ο Αλέκος Φασιανός. Και θυμάται τους συγγενείς του να περιμένουν να αλλάξει η κατάσταση. "Τελικά οι καταστάσεις άλλαζαν, αλλά τα πράγματα έμεναν ίδια. Έτσι, ποτέ δεν θέλησα βλέποντας από μικρός τους διωγμούς, τις εκτελέσεις, με τον Εμφύλιο πόλεμο, να κομματίζομαι γενικά, για να μην αντιμάχομαι στους άλλους. Είμαστε όλοι Έλληνες. Ήθελα να ανήκω σ' ένα κόμμα, αλλά να μη μισώ τους άλλους".

INFO

Το βιβλίο "Ο μύθος της γειτονιάς μου" (Εκδόσεις Καστανιώτη) παρουσιάζεται αύριο στις 8 μ.μ. στο Μουσείο Μπενάκη (Βασ. Σοφίας και Κουμπάρη 1, τηλ. 210-3671.000).