ΕΛΤΑ χωρίς ταχυδρόμους

Τζορτζ Όργουελ, 1984, εκδ. Κάκτος, μετ. Ν. Μπάρτη, Αθήνα 1978, σ. 26, 47, 264

Σε τροχιά κινητοποιήσεων οι διανομείς - Διαμαρτύρονται για την έλλειψη προσωπικού

… Είτε συνέχιζε είτε σταματούσε να γράφει το ημερολόγιο δεν είχε σημασία.

Σε κινητοποιήσεις προσανατολίζονται οι ταχυδρομικοί διανομείς της Θεσσαλονίκης εξαιτίας της σοβαρής έλλειψης προσωπικού που αντιμετωπίζει ο κλάδος τους.

Η Αστυνομία Σκέψης θα τον έπιανε έτσι κι αλλιώς.

"Στα ΕΛΤΑ δεν έγιναν προσλήψεις τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ το προσωπικό μειώνεται.

Είχε διαπράξει - θα το είχε διαπράξει ακόμα κι αν δεν είχε πιάσει την πένα στα χέρια του - το βασικό έγκλημα που περιείχε όλα τ' άλλα μέσα του.

Σήμερα στη Θεσσαλονίκη υπάρχει η ανάγκη πρόσληψης τουλάχιστον εξήντα διανομέων", αναφέρει στη "Μ" ο κ. Παναγιώτης Παπαδωρόθεος, πρόεδρος του σωματείου ταχυδρόμων περιφερειακής διεύθυνσης Θεσσαλονίκης.

Έγκλημα της Σκέψης το έλεγαν.

"Εξήντα χαρακτηρισμένοι τομείς δουλεύουν με έκτακτο προσωπικό, με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετείται ο πολίτης, να μη μοιράζεται η αλληλογραφία σωστά και να χάνουμε πελάτες.

Το Έγκλημα της Σκέψης δεν ήταν κάτι που μπορούσε να κρύψει κανείς για πάντα.

Η εταιρεία είναι βιώσιμη, αλλά με αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστική.

Μπορούσες να ξεγελάσεις με επιτυχία για λίγο ακόμα και για χρόνια, αλλά αργά ή γρήγορα, θα σ' έπιαναν […]

Οι πελάτες καταφεύγουν στους ιδιώτες", τονίζει ο ίδιος.

Το τι συνέβαινε στον αόρατο λαβύρινθο όπου οδηγούσαν οι αεροσωλήνες, δεν το ήξερε με λεπτομέρειες, αλλά το ήξερε σε γενικές γραμμές.

Σημαντική θα είναι η έλλειψη προσωπικού κατά την καλοκαιρινή περίοδο, καθώς από τα 480 άτομα που εργάζονται στην περιφερειακή διεύθυνση Θεσσαλονίκης, τα 60 θα απουσιάζουν σε άδεια.

Μόλις μαζεύονταν και γίνονταν η αντιπαραβολή όλων των διορθώσεων που ήταν απαραίτητες για κάθε αριθμό τεύχους των Τάιμς, αυτή η έκδοση ξανατυπωνόταν, η αρχική καταστρεφόταν και στη θέση της τοποθετούσαν στα αρχεία τη διορθωμένη.

Εκτός αυτών, οι 70 διανομείς έχουν συμβάσεις οκτώ μηνών και 40 διανομείς συμβάσεις τεσσάρων μηνών, που λήγουν στα μέσα της περιόδου.

Αυτή η διαδικασία των συνεχών διορθώσεων δεν αφορούσε μόνο τις εφημερίδες αλλά και τα βιβλία, τα περιοδικά, τα φυλλάδια, τις αφίσες, τα έντυπα, τις ταινίες, τις ηχητικές εγγραφές, τα κινούμενα σχέδια, τις φωτογραφίες.

"Τα μεγάλα κομβικά κέντρα διανομής, στον κεντρικό, ανατολικό και δυτικό τομέα, δεν μπορούν να λειτουργήσουν.

Αφορούσε κάθε είδος λογοτεχνίας ή εγγράφου που θα μπορούσε να έχει πολιτική ή ιδεολογική σημασία.

Φεύγουν οι έκτακτοι και περιμένουν δεκαπέντε μέρες για να έρθουν οι επόμενοι συμβασιούχοι.

Μέρα με τη μέρα και σχεδόν από λεπτό σε λεπτό το παρελθόν γινόταν παρόν.

Στο διάστημα αυτό δημιουργούνται καθυστερήσεις", περιγράφει ο κ. Παπαδωρόθεος.

Έτσι κάθε προφητεία του Κόμματος μπορούσε να παρουσιαστεί σωστή με χειροπιαστές αποδείξεις.

Το πρόβλημα έλλειψης διανομέων είναι πανελλαδικό καθώς οι οργανικές θέσεις ανέρχονται σε 11.500 ενώ το εργαζόμενο προσωπικό φθάνει τα 10.200 άτομα.

Δεν επιτρεπόταν να καταχωρηθεί καμιά πληροφορία, ή γνώμη που ερχόταν σε αντίθεση με τις ανάγκες της στιγμής.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΤΣΑΜΠΑΡΗΣ

Όλη η ιστορία ήταν από δεύτερο χέρι, σβησμένη και ξαναγραμμένη τόσες φορές, όσες κρινόταν απαραίτητο. Από τη στιγμή που γινόταν η αλλαγή, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσες ν' αποδείξεις ότι έγινε οποιαδήποτε παραποίηση. […] -"Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την προ-Επαναστατική εποχή. Σπάσαμε τα δεσμά που ένωναν τους γονείς με τα παιδιά, τους άνδρες με τους άνδρες και τον άνδρα με τη γυναίκα. Κανένας δεν τολμά πια να εμπιστευτεί τη γυναίκα του, το παιδί του ή το φίλο του. […] Τα παιδιά θα τα παίρνουνε απ' τη μητέρα τους μόλις γεννιώνται, όπως παίρνει κανείς τα αυγά από την κότα […] Οι νευρολόγοι εργάζονται πάνω σ' αυτό τώρα. Δεν θα υπάρχει πίστη παρά μόνο για το Κόμμα, δε θα υπάρχει αγάπη παρά μόνο για τον Μεγάλο Αδερφό. Δε θα υπάρχει γέλιο, παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό. Δε θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι, δε θα την έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη. […] Δε θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής. Δε θα υπάρχει άμιλλα. Πάντα όμως -αυτό μην το ξεχνάς Ουίνστον - πάντα θα υπάρχει η μέθη της δύναμης, που ολοένα θα μεγαλώνει διαρκώς και ολοένα θα οξύνεται περισσότερο. Πάντα, σε κάθε στιγμή, θα υπάρχει η αγαλλίαση της νίκης, η συγκίνηση να ποδοπατάς έναν ανήμπορο εχθρό. Αν θέλεις μιαν εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου - για πάντα….