Κ. Σημίτης: Μεταρρύθμιση στην παιδεία με κάθε κόστος ΜΑΤΙΕΣ

Εστία καμπύλων καθρεφτών.

Εμμένει στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, αγνοώντας τις αντιδράσεις και το πολιτικό κόστος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, αρνούμενος για μία ακόμη φορά την πρόταση της ΝΔ για εθνική συνεννόηση στην παιδεία και αδιαφορώντας για την προειδοποίηση Σιούφα, ότι κινδυνεύει να μεταβληθεί σε "πτωχό και αγράμματο συγγενή των Ευρωπαίων".

Οι "κλασικοί"…

Παρατηρώντας πώς ανακλώνται οι ακτίνες σε έναν κοίλο ή σε έναν κυρτό καθρέφτη είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο σχηματίζεται από αυτούς το είδωλο ενός φωτεινού αντικειμένου.

Απαντώντας στην "ώρα του πρωθυπουργού" στο βουλευτή της ΝΔ Δ. Σιούφα για την καταστροφική εμμονή του στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο κ. Σημίτης υπεραμύνθηκε των "τομών Αρσένη" και χαρακτήρισε τις αντιδράσεις μαθητών, φοιτητών και καθηγητών ως "βίαιη προσπάθεια παρεμπόδισης των αλλαγών" και υποστήριξε ότι η κυβέρνηση με τη στάση της, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και τις συντεχνιακές αντιδράσεις, επιχειρεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτεινές ακτίνες παράλληλες μεταξύ τους μετά την ανάκλαση τους επάνω σε κοίλο καθρέφτη, συγκλίνουν σε ένα σημείο (Εικ. 3.20).

"Όταν έγραφα την ερώτηση", είπε ο Δ. Σιούφας, "στεναχωριόμουν για τα χάλια της παιδείας και τώρα στεναχωριέμαι για τα χάλια της κυβέρνησης, ακούγοντας την απάντησή σας".

"Γίνεται ο Κλικλής Λευτέρης;". Αντιθέτως, φωτεινές ακτίνες παράλληλες μεταξύ τους μετά την ανάκλαση τους επάνω σε κυρτό καθρέφτη, αποκλίνουν.

Του καταλόγισε ότι έχει κλειστά τα μάτια και τα αυτιά του και ότι τρέμει μήπως χάσει η κυβέρνηση τις καρέκλες της, ενώ θύμισε την "πανωλεθρία Αρσένη" στη Βουλή, στη διάρκεια συζήτησης της επερώτησης για την παιδεία.

Δηλαδή, "είναι δυνατόν, ποτέ, ο Σοφοκλής Βενιζέλος να φτάσει το πολιτικό μπόι του πατέρα του - του Ελευθερίου Βενιζέλου;". Οι προεκτάσεις τους συγκλίνουν σε ένα σημείο πίσω από τον καθρέφτη. (Είκ. 3.21). Το έλεγε, συχνά, ο μέγας Τσιτσάνης, για να δείξει ότι ένας κοντορεβιθούλης, στην τέχνη, την πολιτική, τον αθλητισμό κ.λπ., δεν μπορεί, όσο και αν προσπαθήσει, να μεταβληθεί σε γίγαντα.

Εικόνα 3.19 Τα δύο είδη καμπυλών καθρεπτών

Ωστόσο, σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή, άκουσα έναν τραγουδιστή που γνωρίζει, τελευταία, επιτυχία, να λέει πως σε 20 χρόνια οι συνθέτες που του γράφουν τραγούδια θα είναι σαν τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι κ.λπ., … "κλασικοί"!

Εικόνα 3.20 Οι ανακυκλωμένες ακτίνες μιας παράλληλης προσπίπτουσας δέσμης σε ένα κοίλο καθρέπτη συγκλίνουν

Πήγα σε αρκετά νυχτερινά κέντρα τις ημέρες των εορτών.

Το σημείο στο οποίο συγκλίνουν οι ανακλώμενες ακτίνες ή οι προεκτάσεις τους το ονομάζουμε εστία.

Ήθελα να δω, από κοντά, "τι τρέχει".

Πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά των καμπύλων καθρεφτών;

Ή, όπως το λέει ο Ελύτης, "βγήκα μια βόλτα για να δω τι γίνεται…".

Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αποτελούνται από μικροσκοπικούς επίπεδους καθρέφτες.

Πρώτη διαπίστωση: ο κόσμος - ιδίως η νεολαία - γλεντούσε.

Σε καθένα από αυτούς το φως ανακλάται κανονικά.

Και γλεντούσε με μεγάλο κέφι, έως τις πρωινές ώρες, αποθεώνοντας τραγουδιστές και τραγουδίστριες!

Ωστόσο, επειδή οι μικροσκοπικοί καθρέφτες είναι κατάλληλα διατεταγμένοι επάνω στην καμπύλη επιφάνεια, οι ανακλώμενες ακτίνες μιας παράλληλης προσπίπτουσας δέσμης-ή οι προεκτάσεις τους- περνούν από το ίδιο σημείο.

Δεύτερη διαπίστωση: όλα τα τραγούδια - σε ποσοστό 90% - ήταν ίδια!

Σύμφωνα με την αρχή της αντίστροφης πορείας του φωτός, όταν φωτεινές ακτίνες διέρχονται από την εστία ενός κοίλου καθρέφτη, μετά την ανάκλαση τους διαδίδονται παράλληλα μεταξύ τους (Εικ. 3.22).

Και σε μουσική και σε στίχο!

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε παράλληλη δέσμη φωτός στους προβολείς των αυτοκινήτων, θεάτρων, κέντρων διασκέδασης, γηπέδων κ.α.

"Τραγούδια για το τίποτα γραμμένα", καθώς λέει, πολύ εύστοχα, η Νικολακοπούλου.

Στους κυρτούς καθρέφτες μια παράλληλη δέσμη, μετά την ανάκλαση της, αποκλίνει.

Και όμως, με αυτά τα τραγούδια "τη βρίσκανε", το ξαναλέω, οι πελάτες!

Επομένως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν τέτοιο καθρέφτη για να αυξήσουμε σημαντικά το πεδίο της ορατότητας μας (Εικ. 3.23).

Το πιο σημαντικό: γνωρίζουν όλους τους στίχους! Και μιλάω για διακόσια τραγούδια, περίπου, μπορεί και παραπάνω! "Τι συμβαίνει;", ρώτησα έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, που έχει και γνώση και κύρος. Μου απάντησε: "Φοβάμαι ότι το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά. Το τραγούδι καθοδηγείται από τις ισχυρές εταιρείες δίσκων, που είναι σε θέση να επιβάλλουν όποιο "σκουπίδι" επιθυμούν - "σκουπίδι", φυσικά, που θα γεμίσει τα ταμεία τους με ζεστό χρήμα…".

Σκέφτομαι, μερικές φορές: ανέβασαν στα ύψη το τραγούδι μας ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης, ο Ξαρχάκος, ο Γκάτσος, ο Λειβαδίτης. Μετά όμως; Μετά, τίποτα! Την παρτίδα την κέρδισαν οι δισκάδες, έχοντας συμμάχους τους τους χιλιάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς οι οποίοι ξεφύτρωναν, κάθε τόσο, σε όλη τη χώρα και διαφήμιζαν το "υλικό" που τους χάριζαν οι φωνογραφικές εταιρείες, τους τηλεοπτικούς σταθμούς με τα δωρεάν "βιντεοκλίπ" και, φυσικά, τους ίδιους τους τραγουδιστές, οι οποίοι, προκειμένου να βγουν "μπροστά", ξέχασαν και τους δημιουργούς και το έργο τους και άρχισαν "να τη βολεύουν" με ψευτοτράγουδα!

Σήμερα, πολλοί τραγουδιστές, βλέποντας ότι το πράγμα βουλιάζει, εκλιπαρούν για ένα καλό τραγούδι. Πού να το βρουν, όμως; Οι ίδιοι φρόντισαν να βγάλουν "εκτός παραγωγής" όλους ανεξαιρέτως τους "συνθέτες της μεγάλης του γένους σχολής": Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο, Κουγιουμτζή, Σπανό, Πλέσσα, Μούτση, Ανδριόπουλο, Χατζηνάσιο, Κραουνάκη. Και το ίδιο θα είχαν κάνει φυσικά και για τον Χατζιδάκι, και για τον Λοΐζο, που "πέθαναν νωρίς"…