ΓΙΟΣΚΑ ΦΙΣΕΡ Ραπ(ίσματα) εναντίον ραπ

Τα οπτικά συστήματα

Μπορεί στη Γερμανία να διίστανται οι απόψεις για τις πολιτικές επιδόσεις της "κοκκινοπράσινης" κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών και οικολόγων του Γκέρχαρντ Σρέντερ, όμως πέραν πάσης αμφισβητήσεως είναι οι επιδόσεις της στον ερωτικό τομέα.

Τίποτα, μα τίποτα από μόνο του είναι εκείνο ή το άλλο. Η μεγαλύτερη σοφία και η προοδευτικότερη ιδεολογία μπορούν να μεταβληθούν σε φονικά εργαλεία

Ο φακός. Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν οι τέσσερις γάμοι και τα τρία διαζύγια που έχουν στο ενεργητικό τους, τόσο ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος, όσο και ο οικολόγος υπουργός Εξωτερικών.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Είναι ένα σύστημα φακών (σύνθετος φακός), η απόσταση του οποίου από το φιλμ μεταβάλλεται Έτσι είναι δυνατή η εστίαση των ειδώλων διάφορων αντικειμένων πάνω στο φιλμ.

Αν ο πολυτάραχος βίος του Σρέντερ ήταν γνωστός, αφού άλλωστε ουδέποτε τον απέκρυψε, λιγότερο γνωστή ήταν η ζωή του Γιόσκα Φίσερ. Το " 8 Mile", που έχει ως πρωταγωνιστή το πιο εμπορικό όνομα της (μαύρης) ραπ με το λευκό όνομα Eminem, αναδεικνύεται σε μία από τις πιο επιδέξιες μπλόφες και τις πιο αόρατες παγίδες που στήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Το όλο σύστημα συμπεριφέρεται ως ένας συγκλίνων φακός κι έτσι στο φιλμ σχηματίζεται είδωλο μικρότερο του αντικειμένου και αναποδογυρισμένο.

Όμως, ο γερμανικός Τύπος, με χθεσινά δημοσιεύματά του, σπεύδει να καλύψει και αυτό το κενό στην ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού. Το κόλπο είναι στημένο με τη μουσική - την πιο εκρηκτική και δημοφιλή των ημερών μας - και είναι τοποθετημένο στις λαϊκές γειτονιές του μαχητικού και βιομηχανικού προλεταριάτου του Ντιτρόιτ, της πρωτεύουσας της αυτοκινητοβιομηχανίας των ΗΠΑ. Στα παρακάτω σχήματα φαίνεται: Το περιοδικό "Φόκους" αποκαλύπτει στο χθεσινό τεύχος του ότι ο Φίσερ θα νυμφευθεί, στις αρχές του ερχομένου Απριλίου, τη νέα σύντροφό του Νίκολα Λέσκε, 29 ετών, φοιτήτρια σχολής δημοσιογραφίας, και αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Που σημαίνει το εξής εξωφρενικό: Νεαρός, πάμπτωχος εργάτης βαλλόμενος πανταχόθεν - από τους μαύρους συναδέλφους του και από τους επίσης μαύρους ράπερ της γειτονιάς του - σκαρφαλώνει ένα ένα τα σκαλιά της δόξας και ως άλλος Ρόκι αναδεικνύεται με τη φωνή, τον οίστρο και τις… γροθιές του πρωταθλητής του χιπ χοπ.

(α) η πορεία των ακτίνων από το αντικείμενο μέσα από ένα συγκλίνοντα φακό και η δημιουργία του ειδώλου πάνω σε ένα πέτασμα και (β) η πορεία των ακτίνων σε μια φωτογραφική μηχανή. Θα είναι ο τέταρτος γάμος του 50χρονου υπουργού, ο οποίος αυτές τις μέρες έλυσε το γάμο του με την τρίτη κατά σειρά σύζυγό του, την 33χρονη Κλαούντια.

Παιδιά, μας κάνουν χοντρή πλάκα.

Μεταξύ των στοιχείων του φακού υπάρχει πάντα ένα σύστημα αλληλοεπικαλυπτόμενων μεταλλικών ελασμάτων, που είναι διαταγμένα έτσι, ώστε να δημιουργούν μεταξύ τους ένα κυκλικό άνοιγμα (οπή) μεταβλητής διαμέτρου (σχήμα 4-28). Μάλιστα, η εφημερίδα "Μπιλντ" αποκαλύπτει ότι το διαζύγιο ήταν συναινετικό και φιλικό, αλλά και άκρως διακριτικό.

Όποιος τολμήσει να αρθρώσει τέτοια ύβρι σε οποιονδήποτε γνώστη της μουσικής, εκείνο που θα εισπράξει είναι τα ορθωμένα δάχτυλα της μίας παλάμης.

Το σύστημα αυτό ονομάζεται διάφραγμα ή κεντρικός φωτοφράχτης και ρυθμίζει τη φωτεινότητα του ειδώλου (όπως και η ίριδα του ματιού).

Σύμφωνα με την "Μπιλντ", οι γερμανικές δικαστικές αρχές επέτρεψαν μια ασυνήθιστη "παρατυπία", για να διασφαλιστεί η διακριτικότητα της δίκης για το διαζύγιο Φίσερ.

Και όποιος τολμήσει να πει πως το πρόβλημα - το κοινωνικό και ταξικό πρόβλημα του Ντιτρόιτ και οποιασδήποτε άλλης βιομηχανικής ζώνης - είναι η τριτεύουσα αντίθεση μεταξύ λευκών και μαύρων, το ίδιο εξαθλιωμένων εργατών, εκείνο που του αξίζει να εισπράξει είναι και τα δέκα δάκτυλα και των δύο παλαμών.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη σαφήνεια και την καθαρότητα του ειδώλου (και επομένως της φωτογραφίας) είναι η εστιακή απόσταση του φακού και το άνοιγμα του φακού, δηλαδή η διάμετρος της οπής του διαφράγματος. Η υπόθεση ενεγράφη, όχι στο πινάκιο του δικαστηρίου που εκδικάζει οικογενειακές διαφορές, αλλά εκείνου το οποίο εκδικάζει περιπτώσεις… πτώχευσης επιχειρήσεων.

Αγαπητέ μίστερ Κέρτις Χάνσον, σας πήραμε χαμπάρι.

Γενικά το είδωλο είναι ανάλογο του τετραγώνου της εστιακής απόστασης του φακού. Όπως μάλιστα αναφέρει η γερμανική εφημερίδα, στο πινάκιο η υπόθεση είχε καταγραφεί ως "πτώχευση Φίσερ".

Και επειδή ο άξονας και η παγίδα είναι στημένες γύρω από τη μουσική, την τόσο εξωτερικά αθώα και εκρηκτική, είναι καιρός να διευκρινιστούν μερικά απλά πράγματα.

Έτσι μια φωτογραφική μηχανή με "εκατοστάρη" φακό, δηλαδή φακό εστιακής απόστασης f=100mm, δημιουργεί είδωλο τέσσερις φορές μεγαλύτερο του ειδώλου που σχηματίζει φακός με f=50mm. Εύλογο, ως εκ τούτου, το ευφυολόγημα της "Μπιλντ", με το οποίο τιτλοφόρησε χθες την είδηση του διαζυγίου: "Ο τρίτος γάμος πτώχευσε!

Άγνωστα ίσως σε μας, αλλά εντελώς κυτταρικά κολλημένα στο πετσί και στην ψυχή κάθε μαύρου… σκουπιδιού.

Φωτογραφίζοντας το ίδιο αντικείμενο με έναν "πενηντάρη" και έναν "εκατοστάρη" φακό, τότε, αν με τον "πενηντάρη" αποτυπώνεται ολόκληρο το αντικείμενο στο φιλμ, με τον "εκατοστάρη" θα αποτυπωθεί το 1/4 του αντικειμένου. ".

Πρώτον, η ραπ είναι το αντίθετο κάθε άλλου μουσικού ιδιώματος της αφροαμερικανικής παράδοσης.

Επομένως με φακούς μεγάλης εστιακής απόστασης μπορούμε να φωτογραφίζουμε τμήματα του αντικειμένου.

Παρά το ότι το τρίτο διαζύγιο ήταν όσο πιο διακριτικό μπορούσε να γίνει, ο τέταρτος γάμος θα τύχει ευρείας δημοσιότητας, αφού όπως αποκαλύπτουν οι γερμανικές εφημερίδες, μεταξύ των πολυάριθμων προσκεκλημένων θα είναι ο καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και υπουργός Οικονομίας, Όσκαρ Λαφοντέν, και πολλές άλλες διασημότητες του γερμανικού πολιτικού κόσμου.

Το μπλουζ, λόγου χάρη, είναι κλαυθμός, η ραπ είναι οργή.

Για την αποτύπωση όλου του αντικειμένου στο φιλμ πρέπει:

Η τζαζ, το μπλουζ, η σόουλ και κάθε άλλη μορφή μαύρης μουσικής, προϋποθέτουν στοιχειώδη και έντεχνη γνώση της μουσικής.

(α) ή να μετακινηθεί ο φωτογράφος, αν η μηχανή διαθέτει ένα μόνο φακό,

Η ραπ προϋποθέτει απλώς και μόνο συναίσθημα.

(β) ή να αλλάξει φακό,

Προέκυψε αυθόρμητα από την εσωτερική ντουντούκα των γκέτο.

(γ) ή να αλλάξει την εστιακή απόσταση του φακού, εφόσον η μηχανή έχει τη δυνατότητα αυτή.

Είναι το τραγουδιστικό υποκατάστατο ενός παθιασμένου μονόλογου με το οποίο ο ράπερ, βρίζει, εξοργίζεται και τα… χώνει στο σύστημα.

Στο σχήμα 4-30 φαίνεται ο ρόλος της εστιακής απόστασης του φακού.

Γι' αυτό είναι αυτοσχεδιαστικό.

4-28 Το διάφραγμα και η ίριδα. Όταν έχουμε πολύ φωτισμό, το άνοιγμα είναι μικρό και, όταν έχουμε λίγο φωτισμό, το άνοιγμα είναι μεγάλο.

Γι' αυτό μουσικά είναι απλοϊκή, σχηματική και επαναλαμβανόμενη.

4-29 Το σύστημα "φακός" της φωτογραφικής μηχανής περιέχει το διάφραγμα στο εσωτερικό του.

Καθένας μπορεί να τραγουδήσει, αρκεί να έχει την ικανότητα να αυτοσχεδιάσει.

Φιλμ Διάφραγμα Φακός

Τηρουμένων των αναλογιών, η ραπ είναι θυμωμένα κρητικά ρηζίτικα του βιομηχανικού προλεταριάτου.

Φακός 38/40mm

"8 Mile". Το δευτερεύον γίνεται πρωτεύον και το μαύρο άσπρο

Φακός 50mm Φακός 60mm

Δεύτερον, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, το σύστημα - δηλαδή οι δισκογραφικές και το show business, δημιούργημα των οποίων είναι ο Έμινεμ, ενσωμάτωσε το ατίθασο αυτό ιδίωμα, το στράγγιξε, το αποπροσανατόλισε, το πλασάρισε και από τις πωλήσεις αποταμίευσε δισεκατομμύρια δολάρια.

Φακός 80mm

Με απλά λόγια οι επαναστάτες - δηλαδή αρκετοί εκπρόσωποι της ραπ- όχι μόνο συμφιλιώθηκαν με τον εχθρό τους, αλλά και τον υπηρέτησαν και τον υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο.

Φακός 120mm

Και τρίτον, το αποτέλεσμα αυτής της αφομοιωτικής και υποτελούς διαδικασίας αποτυπώνεται κραυγαλέα στην περίπτωση του Έμινεμ.

4-30 Το ίδιο θέμα έχει φωτογραφηθεί με πέντε διαφορετικούς φακούς από την ίδια απόσταση.

Και ταλαντούχος ράπερ (αναμφισβήτητα) και λευκός και με ακροδεξιές πεποιθήσεις (λάτρης των όπλων και φανατικός οπαδός μιας θεωρίας που λέει πως ο ρατσισμός είναι γένους… αφροαμερικανικού).

4-31 Φακοί διάφορων εστιακών αποστάσεων σε αντιστοιχία με το οπτικό πεδίο που καλύπτουν.

Ό,τι καλύτερο για εσωτερική υπονόμευση και για μαζικό αποπροσανατολισμό.

Η διάμετρος της οπής του διαφράγματος ονομάζεται ενεργό διάφραγμα d και ο λόγος της εστιακής απόστασης του φακού προς το ενεργό διάφραγμα ονομάζεται εστιακός λόγος Ε.

Γιατί, όπως έλεγαν και μερικοί αμετανόητοι και αδιόρθωτοι, αν με την τέχνη μπορούσε ν' αλλάξει ο κόσμος, τώρα η ανθρωπότητα θα έκοβε βόλτες στον παράδεισο.

Δηλαδή: εστιακός λόγος=εστιακή απόσταση φακού / ενεργό διάφραγμα ή E=f/d.

Γιατί, όπως έλεγα και στην αρχή, τίποτα από μόνο του, καμία μουσική και καμία ιδεολογία, δεν είναι a priori και αφ' εαυτής καλή - κακή και προοδευτική - αντιδραστική.

Πάνω στους φακούς είναι χαραγμένη μια κλίμακα με αριθμούς, όπως π.χ. 19 - 11 - 8 - 5,6 - 4 - 2,8 - 2 - 1,4.

Η περίπτωση του "8 mile" είναι η πιο χαρακτηριστική.

Αυτές είναι οι τιμές του εστιακού λόγου του φακού.

Το δευτερεύον έγινε πρωτεύον και το μαύρο άσπρο.

Η μετάβαση από μία τιμή του εστιακού λόγου στην αμέσως μικρότερη συνεπάγεται και διπλασιασμό του φωτισμού του φιλμ.

Διότι, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Κέρτις Χάνσον, το πρόβλημα ενός προικισμένου - καλλιτεχνικώς - εργάτη δεν είναι οι σφαλιάρες και οι μπουνιές που τρώει από τα αφεντικά του, αλλά το φυλετικό μίσος που κυριαρχεί στη γειτονιά του.

Πάνω σε κάθε φακό αναγράφονται η εστιακή του απόσταση (π.χ. 50mm), καθώς και η μέγιστη διάμετρός του (π.χ. f/2,8), που αποτελούν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του.

Και παρά τα μύρια όσα και παρά τις ταπεινώσεις που υφίσταται, εκείνος, ο έσχατος, καταλήγει πρώτος.

Στις φωτογραφικές μηχανές στις οποίες υπάρχει δυνατότητα αλλαγής των φακών αυτοί χαρακτηρίζονται ως:

Δηλαδή, το american dream ζει και βασιλεύει και τα στίφη των θεατών κυριεύει.

Κανονικοί φακοί: Καλύπτουν οπτικό πεδίο 52ο περίπου.

Η (προσωρινή) πτώση του Ατόμ Εγκογιάν

Ευρυγώνιοι: Με εστιακή απόσταση μικρότερη των κανονικών, καλύπτουν οπτικό πεδίο μεγαλύτερο των 52ο.

Πανωλεθρία και στον στίβο της heavy culture (βαριάς κουλτούρας).

Τηλεφακοί: Με εστιακή απόσταση μεγαλύτερη των κανονικών, καλύπτουν οπτικό πεδίο μικρότερο των 52ο.

Και ο λόγος είναι απλός.

Zoom: Με μεταβλητή εστιακή απόσταση, χρησιμοποιούνται για φωτογράφιση αντικειμένων από μικρές αποστάσεις.

Ο Ατόμ Εγκογιάν, ο Καναδός και καλτ σκηνοθέτης του "Exotica" και του "Γλυκού πεπρωμένου" αγνόησε παντελώς μία τόσο διαδεδομένη νεοελληνική πραγματικότητα.

Macro: Για φωτογραφίσεις από πάρα πολύ μικρή απόσταση.

Που λέει πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρών' οι κότες!

Το "Ararat" που όλοι της Γης οι ταπεινωμένοι και εγκαταλελειμμένοι το ανέμεναν ως μάννα εξ ουρανού, αποδείχθηκε μια μεγάλη τρύπα. Από πάνω της χάσκουν οι προθέσεις. Οι καλύτερες και σοβαρότερες προθέσεις. Μέσα της όμως είναι τοποθετημένη σαν τυμπανιαίο πτώμα η Ιστορία. Διότι όσο πιο σοβαρό και τραγικό είναι κάθε κεφάλαιο της Ιστορίας, τόσο σοβαρή και άξια πρέπει να είναι η (καλλιτεχνική) διαχείριση που του γίνεται. Όμως ο Εγκογιάν, εξ αιτίας σύγχυσης ύφους, απειρίας και φτωχών "μέσων" παραγωγής, κατέβασε το όνομά του κάτω από τον πήχη της αξίας του.

"Αραράτ". Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρών' οι κότες

Ο πυρήνας του στόρι είναι κλασική περίπτωση ταινίας πλήθους. Αφού πρόκειται να εικονογραφήσεις τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους μυστακοφόρους του οθωμανικού σουλτανάτου, ε, τότε τι άλλο από μια τοιχογραφία - ελεγειακής μορφής - θα κάνεις. Απλό. Ο Εγκογιάν, όμως, έπεσε στην τρύπα που άνοιξε με τα δικά του χέρια. Ίσως και με τα χέρια της φτωχής και ανεπαρκούς παραγωγής.

Έτσι, αντί να αναπαραστήσει τα ίδια τα γεγονότα - με το δικό του ύφος - έκοψε την "ομάδα" στα δύο. Η μισή ταινία αποτελείται από ένα ασήμαντο και φλύαρο περιστατικό ανάκρισης. Όπου ένας τύπος που προσπαθεί να περάσει τα σύνορα με παράνομες κινηματογραφικές κόπιες συλλαμβάνεται και ανακρίνεται από τελωνειακό, που έχει έντονες κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες. Και η άλλη μισή από σκηνές γενοκτονίας. Αποτέλεσμα; Ούτε το ένα ούτε τ' άλλο. Ούτε άμυνα, ούτε επίθεση. Ούτε ελεγεία και ταινία ιστορικής αναπαράστασης, μα ούτε δράμα δωματίου. Ο Εγκογιάν χάνει και στα δύο μέτωπα. Ούτε πλήθη και μάχες, αλλά ούτε προσωπικές, διαπλεκόμενες σχέσεις που να έχουν σάρκα και οστά. Όλα τραβηγμένα από τα μαλλιά. Και όλοι - από τον αειθαλή Σαρλ Αζναβούρ και τον επίσης αναλλοίωτο Κρίστοφερ Πλάμερ μέχρι τον νεώτερο Ηλία Κωτέα - κατώτεροι των προσδοκιών μας.

Η φούσκα του Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Πτώση μετά διασυρμού. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο - ίσως το σπουδαιότερο ερμηνευτικό εργαλείο που παρήγαγε το αμερικανικό σινεμά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες - διαχειρίζεται το όνομά του με την ευκολία ενός Έντι Μέρφι. Φίλοι μου, χωρίς συζήτηση, χωρίς καν δεύτερη σκέψη και χωρίς ψιλή, ούτε καν χονδροειδή ανάλυση, το "Analyze that" του Χάρολντ Ράμις είναι μία από τις πιο ευάερες και ευήλιες φούσκες του Χόλιγουντ.

Επί δύο ώρες έξυνα και την τελευταία γωνία της φαιάς ουσίας που κατοικεί στον εγκέφαλό μου, προκειμένου να αντιληφθώ έστω κι έναν κρίκο, έστω μία αόρατη κόκκινη κλωστή που να συνδέει τη μία σκηνή με την άλλη. Αδίκως. Επί δύο ώρες προσπαθούσα να καταλάβω το στοιχειώδες και το αυτονόητο: Πού είναι το αστείο, πού είναι η πλάκα, πού στην ευχή κυκλοφορεί το χιούμορ. Εις μάτην. Και επί δύο ώρες ξεψείριζα κάθε γωνιά της οθόνης μήπως και ανακαλύψω έναν λόγο που να δικαιολογεί το σήκουελ του "Ανάλυσέ το". Ούτε μισό.

"Ξανά ανάλυσέ το": Ρόμπερτ, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού

Φίλοι μου, αν το "8 mile" δικαιούται το Όσκαρ της μεγάλης μπλόφας αυτής της εβδομάδας, το "Ξανά ανάλυσέ το" κερδίζει με το σπαθί του τον τίτλο της μεγάλης αρπαχτής. Χωρίς καν ένα προσχηματικό σενάριο και χωρίς καν μισή σταλιά πειστικής ιστορίας, αμήχανο, αγέλαστο και τρύπιο, καταλαμβάνει μία από τις πρώτες θέσεις στον κύκλο των ανύπαρκτων ταινιών.

Και το πιο κωμικό είναι πως όχι ένας αλλά τρεις, παρακαλώ, σεναριογράφοι εξάντλησαν το ταλέντο και το χιούμορ τους, προκειμένου να επινοήσουν αστεία που δεν καταφέρνουν ούτε καν την παροιμιώδη αφέλεια των Αμερικανών θεατών να γαργαλήσουν. Απόδειξη; Τα εισιτήρια. Ο λόγος είναι τόσο αυτονόητος, όσο είναι και η ερώτηση τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Έτσι και ρωτήσεις τον οποιοδήποτε αφελή και καλοπροαίρετο θεατή τι είδε στην οθόνη, κόβω τον σβέρκο μου πως το πρώτο πράγμα που θα σου πει είναι για τις μούτες του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ένας "Ταξιτζής" σε ρόλο καραγκιόζη; Φοβάμαι ότι με τη φόρα που έχει πάρει θα τα γκρεμίσει όλα. Μακάρι να πέσω έξω. Μέχρι τότε, το μόνο που έχω να του διαμηνύσω είναι τέσσερις όλες κι όλες λέξεις: Κρίμα το μπόι σου!

Απλώς επίδειξη ύφους

Εβδομάδα αποτυχιών. Και από Χόλιγουντ και από τα ονόματα του εναλλακτικού κινηματογράφου. Τέταρτη αποτυχία το "Μάτι" - The Eye - των Κινέζων δίδυμων αδελφών Οξάιντ και Ντάνι Πανγκ. Αν ο Εγκογιάν χάνει χωρίς να το θέλει, αυτοί εδώ οι δύο Κινέζοι επιδίδονται αυτοβούλως και οικειοθελώς σε χαρακίρι. Διότι χωρίς στόρι και σασπένς, θρίλερ δεν γίνεται. Το ξέρει και το τελευταίο νήπιο της κινηματογραφικής υφηλίου. Και το στόρι των δύο Κινέζων αδελφών είναι τόσο ευάλωτο, όσο είναι το οποιοδήποτε σενάριο που υποβάλλεται στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

"Το μάτι". Η Κίνα δίνει εξετάσεις στο Χόλιγουντ

Δηλαδή κορίτσι που από δύο χρόνων πάσχει από καλπάζουσα μυωπία, ξαναβρίσκει την ελπίδα και το δικαίωμα στο φως ύστερα από μεταμόσχευση κερατοειδούς που της γίνεται. Όμως αντί να βλέπει… "βλέπει". Δηλαδή αντί να βλέπει αυτά που όλοι εμείς οι αρτιμελείς βλέπουμε γύρω μας, εκείνη "βλέπει" επερχόμενους θανάτους. Προκειμένου λοιπόν να βγει από τον εφιάλτη, ταξιδεύει μέχρι την Ταϊλάνδη με σκοπό να μάθει για τον δότη του… βλέμματός της. Για τον άνθρωπο που με τα μάτια του βλέπει τον θάνατο στους άλλους.

Μοναδική ιδιαιτερότητα των δύο Κινέζων σκηνοθετών είναι η επιδεξιότητα της μηχανής τους. Στο πρώτο μέρος παίζουν μινιμαλιστικά. Στο δεύτερο, μαξιμαλιστικά. Στο πρώτο, κυριαρχεί το μπάσο και το πιάνο. Στο δεύτερο, ο θόρυβος. Ωραία. Πέρασαν τις εξετάσεις τους και κάλλιστα μπορούν να οδηγήσουν το οποιοδήποτε σενάριο του Χόλιγουντ προς τα ταμεία. Αλλά το τίμημα είναι βαρύ. Κατάφεραν να αντιστρέψουν τον χρυσό κανόνα της τέχνης. Αντί από το χάος να προκύψει αρμονία, προκύπτει χάος χωρίς ίχνος αρμονίας. Εδώ που τα λέμε, τα 'θελε ο κ… τους.

Νύχτωσε…

Στον βυθό της λίστας μία ακόμα συμπαραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

"Η τρίτη νύχτα". Έτσι τιτλοφορεί την τελευταία του… δημιουργία ο Δημήτρης Παναγιωτάτος. Στη θέση του θα έβαζα τη ρήση "τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς". Αφού επί δύο ώρες επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή με την εξής διάταξη. Δύο πρόσωπα (σε κάθε σκηνή πάντα ανά δύο) ανταλλάσσουν βαρύγδουπες, δραματικοφανείς ατάκες του στυλ "το μόνο πράγμα που άφησε σ' αυτό το σπίτι ήταν το κορμί του"! Τι συμβαίνει; Περίπου τίποτα. Ένα αεροσκάφος "χάνεται" και μια ανδρική φωνή αρχίζει να εκβιάζει κάποιους που εμπλέκονται σε οικονομικό σκάνδαλο. Αποτέλεσμα; Η Χατούπη να περιφέρεται με κομπινεζόν, ο Χατζησάββας να μπαινοβγαίνει με απορία βλέμματος του τύπου "τι στο διάολο κάνω εγώ εδώ μέσα", η Χριστίνα Θεοδωροπούλου να περιστρέφεται γύρω από την πισίνα της και η Ελεάνα Ταχιάου να κόβει βόλτες γύρω από το σκάφος της. Παιδιά, η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος!

"Ο κόσμος της Σοφίας". Πρόκειται για προσπάθεια εικονογράφησης του ομότιτλου και ογκώδους βιβλίου του Jostein Gaader από τον Νορβηγό σκηνοθέτη Έρικ Γκούσταβσον. Το βιβλίο έκανε θραύση εξ αιτίας της ικανότητας του συγγραφέα να απλοποιεί με μυθιστορηματικό τρόπο μεγάλα φιλοσοφικά ρεύματα και να κάνει κατανοητές δυσκοίλιες ορολογίες. Έγινε πασίγνωστο στους γονείς και απολαυστικό σημείο επαφής των νέων με τη φιλοσοφία. Όμως μόνο ένας… τρελός θα επιχειρούσε να το κάνει ταινία. Με άλλα λόγια, καλές και τίμιες προθέσεις, αλλά συρρικνωμένο και ενίοτε ολίγον χαζοχαρούμενο αποτέλεσμα. Είναι με το μέρος της γνώσης, αλλά για παιδιά μιας άλλης εποχής.

Τα Oscar της εβδομάδας

Καλύτερης ταινίας: "Βροχή" της προηγούμενης εβδομάδας Σκηνοθεσίας: Το αυτό Ναυαγοσωστικού: Κέρτις Χάνσον (του "8 mile") Λευκής… ραπ: "8 mile" Ατάκας: "Είμαι λευκό ρεμάλι και το 'χω καμάρι" (Έμινεμ) Διασυρμού: Ρόμπερτ Ντε Νίρο Πανωλεθρίας: "Ξανά ανάλυσέ το" Καλών προθέσεων: "Ο κόσμος της Σοφίας" Αποτυχίας: "Αραράτ" Απογοήτευσης: Ατόμ Εγκογιάν (του Αραράτ) Ανυπαρξίας: "Η τρίτη νύχτα"