Παράλληλη Αναζήτηση
Άνοιξε πανιά το Ράλι Αιγαίου
ΓΙΟΣΕΦ "ΤΟΜΜΥ" ΛΑΠΙΝΤ
Κείμενο 10 [Τι κρίμα!]
Φάληρο - Πάρος - Σάμος - Χίος - Βουλιαγμένη.
Πρόσωπα
* μειοδοτικός διαγωνισμός: ο διαγωνισμός που διεξάγει το κράτος και στον οποίο εξετάζονται οι προτάσεις των εργολάβων για την εκτέλεση ενός έργου με βασικό κριτήριο τη μικρότερη τιμή - χαμηλότερη σε κόστος προσφορά. Aυτή την πορεία ακολουθεί από τις 10 ως τις 20 Ιουλίου το Ράλι Αιγαίου, ένας από τους πιο δύσκολους και περιπετειώδεις αγώνες στη χώρα μας, που οργανώνεται πάλι φέτος για πέμπτη συνεχή χρονιά.
Νέος σταρ της ισραηλινής πολιτικής
Quino, Μαφάλντα, αρ. 5, μτφρ. Νίκη Τζούδα, εκδ. Πάρα Πέντε, 1991
Η ιστιοπλοΐα, το κατ' εξοχήν αυτό ελληνικό άθλημα βοηθά στην ανάπτυξη των νησιών μας, προβάλλοντας την ομορφιά και την απαράμιλλη γοητεία της αιγαιοπελαγίτικης γαλάζιας θάλασσας.
Με ειδικό σκάφος συμμετέχει και φέτος η Telestet και πλήρωμα από 12 γυναίκες, 22 έως 35 χρονών, που ασχολούνται αρκετά χρόνια με το άθλημα.
"Τόμμυ" Λάπιντ. "Μόνο τα βόδια δεν αλλάζουν…"
"Η οργάνωση, η σύμπνοια, η ικανότητα και το πείσμα είναι τα στοιχεία που διακρίνουν το πλήρωμα", τονίζει ο κυβερνήτης του σκάφους Παναγιώτης Στρούζας, που έφερε τη γυναικεία ομάδα τέσσερις φορές μέχρι σήμερα στο βάθρο του νικητή.
Στα 71 του, ο Γιόσεφ "Τόμμυ" Λάπιντ είναι σχεδόν αρχάριος στην πολιτική, ωστόσο το κόμμα του οποίου ηγείται, το Σινούι (Αλλαγή), απειλεί να στείλει στις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ στην τρίτη θέση του πολιτικού σκηνικού για πρώτη φορά στην ιστορία του.
"Η έντονη προπόνησή του όλο το χειμώνα, καθώς και η υποστήριξη της Telestet, που για πέμπτη συνεχή χρονιά είναι ένας από τους σημαντικότερους χορηγούς των αγώνων, μας κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξους για μια καλή θέση και στο φετινό Ράλι Αιγαίου".
Στο κοινοβούλιο εξελέγη για πρώτη φορά το 1999. Έκτοτε η αντίθεσή του προς τους Παλαιστίνιους έχει μαλακώσει, ενώ έχει σκληρύνει η κριτική του εναντίον των υπερορθόδοξων Εβραίων. Γιατί να απαλλάσσονται από τη στρατιωτική θητεία, η οποία είναι υποχρεωτική για όλους τους υπόλοιπους Ισραηλινούς, άνδρες και γυναίκες, ρωτάει. Και όταν γυρίζει στα παμπ του Τελ Αβίβ, οι νέοι τον χαιρετούν με ενθουσιασμό. "Τα αγόρια με χειροκροτούν", λέει, "επειδή θέλω να πάνε οι "χαρεντίμ" (ορθόδοξοι Εβραίοι) στον "Τσαχάλ" (ισραηλινός στρατός), και τα κορίτσια με φιλάνε επειδή είμαι ο πατέρας του Γιάιρ", ενός τηλεοπτικού παρουσιαστή που είχε παλιότερα χαρακτηριστεί "ο πιο σέξι άνδρας του Ισραήλ".
Ο Λάπιντ γεννήθηκε στο Νόβι Σαντ, στη βόρεια πρώην Γιουγκοσλαβία, και επέζησε του Ολοκαυτώματος. Ο πατέρας του, φημισμένος νομικός και δημοσιογράφος, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μαουτχάουζεν. Μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1948 (τότε λεγόταν Τόμισλαβ Λάμπελ), σπούδασε Νομικά και ξεκίνησε δημοσιογραφική καριέρα.
Έχει γράψει διάφορα βιβλία, κυρίως τουριστικούς οδηγούς και θεατρικά έργα, και διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας "Μααρίβ", μιας από τις δύο μεγαλύτερες της χώρας. Το 1979, ο ιστορικός ιδρυτής της ισραηλινής δεξιάς, ο Μεναχέμ Μπέγκιν, τον διόρισε πρόεδρο-γενικό διευθυντή της ισραηλινής ραδιοτηλεόρασης, όπου άφησε την ανάμνηση ενός ανθρώπου μάλλον αυταρχικού.
Ο Λάπιντ παραδέχεται χωρίς πρόβλημα πως εκείνη την εποχή ήταν υποστηρικτής του "Ερέτζ Ισραήλ" - της επέκτασης της χώρας ως τα βιβλικά της σύνορα. "Μόνο τα βόδια δεν αλλάζουν", λέει τώρα και χαράζει πορεία προς το πολιτικό κέντρο και τις μεσαίες τάξεις, οι οποίες αγανακτούν, τονίζει, "από τη στειρότητα και τον παρασιτισμό" των υπερορθόδοξων. Υποστηρικτής των σύγχρονων δυτικών αξιών, υποστηρίζει πως "η Μέση Ανατολή είναι ένα περιβάλλον διαφθοράς, νωθρότητας και καθυστέρησης".
Οι επικριτές του, τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερά, τον κατηγορούν ότι με τις αμετροεπείς δηλώσεις του έχει επανειλημμένα "σπείρει μίσος" - εναντίον των Αράβων, των ξένων, των θρησκευόμενων, των σεφαρδίμ (Εβραίοι της Ιβηρικής Χερσονήσου), των ομοφυλόφιλων, ακόμη και των γυναικών. "Ας πούμε πως είμαι στο μέσον ενός χαλιού. Είτε το σπρώχνουν προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά, παραμένω στο κέντρο", διαβεβαιώνει εκείνος. Δηλώνει "εχθρός κάθε εξτρεμισμού" και ζητεί τη δημιουργία μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή των λαϊκών κομμάτων.
