Τα προικιά της Ελλάδος Δρόμοι

Διαβάζω και γράφω

Αγαπητή "Μακεδονία",

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

1. Μελετήστε το απόσπασμα:

Τις παραμονές της εντάξεως της χώρας μας στην άλλοτε ΕΟΚ και ήδη Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μας τότε, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος, περιερχόταν τις πρωτεύουσες της Ευρώπης και σ' όλους τους τόνους έψαλλε και διατυμπάνιζε την αξία της Ελλάδος, που σε τίποτα δεν υστερούσε απέναντι των Ευρωπαίων και που τιμούσε ίσα ίσα την Ευρώπη με την ένταξή της σ' αυτήν.

Στα επτά…

"Βούλιαζαν οι βοϊδάμαξες κι έτρεχαν απ' τα χωράφια οι συγχωριανοί να βοηθήσουν" (κείμ. 2)

Και χαρακτηριστικά και εμφαντικά έλεγε πως δεν μπαίνει η Ελλάδα στην Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη επιστρέφει στην Ελλάδα. … θανάσιμα αμαρτήματα περιλαμβάνεται και αυτός.

- Ποιες προτάσεις του αποσπάσματος συνδέονται παρατακτικά και ποιες υποτακτικά;

Αναφερόταν συνεχώς στις υλικές και απτές δυνατότητες που είχαμε για συνεισφορά στο οικονομικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κυρίως όμως τόνιζε τα πνευματικά μας προικιά: τον ανθρωποκεντρικό μας πολιτισμό, τις ατίμητες αξίες της παράδοσής μας και της Ορθοδοξίας, τα ήθη μας, τις αντιλήψεις μας, τις θυσίες και την αδρή μορφή της ελληνικής λεβεντιάς.

Μας συνοδεύει στον ύπνο και στον ξύπνιο μας και είναι παλιός όσο και ο κόσμος.

2. "Πολλοί οικισμοί της Μάνης έχουν κηρυχθεί "διατηρητέοι" και δεν επιτρέπεται ν' αλλάζει η εξωτερική όψη των σπιτιών" (κείμ. 1):

Τότε ένας δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα (λυπάμαι που τώρα δεν θυμάμαι) έγραψε το ωραίο:

Ο φθόνος.

Σε ποιο σημείο του αποσπάσματος έχουμε παρατακτική σύνδεση και σε ποιο υποτακτική;

"Κύριε πρόεδρε, μέχρι τώρα ξέραμε πως είστε κοντός, από σήμερα μάθαμε πως είστε ο κοντός της Σημαίας μας".

Αν δεν υπήρχε ο φθόνος του Διαβόλου, δεν θα υπήρχε ο θάνατος.

3. "Ξεκινώντας από το ανατολικό σημείο… στην πανέμορφη Αγιάσο" (κείμ. 4):

Αν αυτό το κοντάρι μ' αυτή τη Σημαία ανέμιζαν στην Ευρώπη οι ταγοί του τόπου μας, αν αντί του ευρώ και των εκιού με τις ισοτιμίες, είχαν τα ενδιαφέροντά τους στο Χρηματιστήριο του ελληνικού τρόπου ζωής και των διαχρονικών αξιών του ελληνισμού, δεν θα αντιμετώπιζαν καν το πρόβλημα του δύσμοιρου Κούρδου ηγέτη.

Δεν είναι λίγα τα θύματά του.

Στο απόσπασμα κυριαρχεί η παρατακτική σύνδεση των προτάσεων.

Γιατί για την ελληνική αντίληψη και για την ψυχή των Ελλήνων που διαμόρφωσαν οι αιώνες ο άνθρωπος είναι αξία σεβαστή ανεξαρτήτως συνοδευτικών προσδιορισμών καταγωγής, χρώματος, περιουσίας και επιπέδου ή αξιώματος.

Εξαιτίας του, ο Κάιν έκανε τον πρώτο φόνο.

Ξαναγράψτε το ίδιο, προσπαθώντας να μετατρέψετε την παρατακτική σύνδεση σε υποτακτική.

Ο άνθρωπος είναι αξία μόνο και μόνο διότι είναι άνθρωπος, είτε είναι φίλος είτε όχι.

Εξαιτίας του, οι Εβραίοι παρέδωσαν τον Χριστό στον Πιλάτο.

- Σχολιάστε τις αλλαγές που κάνατε.

Και όταν αυτό το πλάσμα του Θεού γίνεται Ικέτης, τότε αποκτά και ιερότητα, μόνο και μόνο γιατί ακουμπά τις ανάγκες του και τη ζωή του στην προστασία των συνανθρώπων του.

Φθόνος θα πει να νιώθεις στενοχώρια ή δυστυχία μπροστά στην υπεροχή ή την ευτυχία του άλλου.

- Γιατί νομίζετε ότι ο συγγραφέας του άρθρου προτίμησε την παρατακτική σύνδεση;

Αυτή είναι η αίσθηση που έχει ο Έλληνας γι' αυτά τα πράγματα και αυτή η αίσθηση πληγώθηκε βαθιά από τους επιπόλαιους και άστοχους χειρισμούς των υπευθύνων και των τελικά ανευθύνων.

Ο φθόνος έχει σχέση με τη διαβολή (Διά-βολος) και την πλεονεξία.

Έχασε η Ελλάδα μια ωραιότατη ευκαιρία να δώσει ένα μάθημα στην Ευρώπη, μαζί και στην Τουρκία, για το ποια πράγματα μετρούν στην ελληνική σκέψη.

Οι πατέρες της Εκκλησίας τον έβαζαν πρώτο ανάμεσα στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.

Έχασε μια ευκαιρία να δείξει πως το ίδιο θα έπραττε για οποιονδήποτε Ικέτη, ανεξαρτήτως υπολογισμών, κρατικών, κομματικών, εθνικών και λοιπών πεζοτήτων, και θα φώτιζε λιγάκι και το περιεχόμενο της ίδιας της Ευρώπης, που κι αυτή έχασε την ευκαιρία να δείξει στον κόσμο ότι είναι κάτι παραπάνω από συνεταιρισμός παντοπωλών.

Ο φθόνος…

Οι Έλληνες ηγέτες όλου δυστυχώς του πολιτικού φάσματος μας έδειξαν ότι κατέχονται από έναν πτωχοπροδρομισμό μπροστά στα ευρωπαϊκά μεγέθη, γιατί αγνοούν ή ξεχνούν πως οι δάσκαλοι όλων των εποχών και όλων των λαών ήταν πάντοτε φτωχοί, που όμως παρείχαν στους ανθρώπους πλούσια τα μαθήματα που εξανθρώπισαν τον κόσμο.

… ξεκινάει πρώτα από τα μάτια: βλέπεις κάτι με κακό μάτι - το "μάτι" που με το δίκιο της ξορκίζει η λαϊκή σοφία (ξέρει καλά τι κακό μπορεί να κάνει).

Πέρα από το ευρώ και την ΟΝΕ, που κατάντησε ο μόνος πολιτικός λόγος που αρθρώνεται στον τόπο μας, υπάρχει και ο πολιτικός λόγος της ψυχής ενός λαού που είναι καιρός να τον αφήσουν να νιώσει και λίγο περήφανος γι' αυτό που είναι.

Από όλα τα αμαρτήματα είναι το μοναδικό που φέρνει μονάχα δυστυχία και πόνο: στο καλό των άλλων, ο φθονερός βλέπει κακό για τον εαυτό του.

Γ. Α. ΖΑΝΝΗΣ

Ο Αριστοτέλης παρατηρεί πως ο φθόνος έχει σχέση με πρόσωπα κοντινά.

Φιλόλογος - συντ/χος λυκειάρχης

Γιατί μονάχα η σύγκριση μπορεί να σε κάνει να φθονήσεις κάποιον.

Η εφημερίδα "Μακεδονία" δημοσιεύει επιστολές με τον όρο ότι είναι ενυπόγραφες.

Δεν μπορείς να φθονήσεις έναν που δεν ξέρεις.

Οι επιστολογράφοι θα πρέπει να σημειώνουν και τον αριθμό τηλεφώνου τους.

Ο φθόνος έχει σχέση και με τον θαυμασμό: για να φθονήσεις την υπεροχή του άλλου, πρέπει πρώτα να την αναγνωρίσεις.

Η σύνταξη διατηρεί το δικαίωμα να συντομεύει τα κείμενα.

Στον Μάρκο Μπελπολίτι διαβάζουμε πως ο Μέγας Γρηγόριος ήταν εκείνος που έβαλε τον φθόνο πρώτο στον κατάλογο των παθών, όταν παρατήρησε πως αυτό το αρρωστημένο συναίσθημα απειλούσε ακόμη και την κοινότητα των μοναχών.

Η διεύθυνσή μας: Εφημερίδα "Μακεδονία", Μοναστηρίου 85, 54627 Θεσσαλονίκη.

Πολλούς αιώνες…

Τηλ. 031/521.621, Fax: 534.854.

… αργότερα, το 1905, ήρθε ο Φρόυντ και μίλησε για τον "φθόνο του πέους" που δεν έχουν τα κοριτσάκια. Τι γίνεται όμως με τον φθόνο που νιώθουν εκείνοι που έχουν; Τους τρώει άραγε η αγωνία μήπως ο άλλος "το έχει πιο μεγάλο"; Κατόπιν ήρθε η Μέλανι Κλάιν και συνέδεσε τον φθόνο με τον θάνατο. Ο φθόνος είναι μια εσωτερική δύναμη καταστρεπτική, από την οποία δεν υπάρχει σωτηρία. Ο φθονερός τίποτα δεν μπορεί να αγαπήσει - και φυσικά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Αν αφαιρέσεις λοιπόν τον έρωτα, μένει ο θάνατος.

"Αυτό…

… το κάστρο που έκτισε για να 'χει η Φύση, Απέναντι στο μίασμα και στο χέρι του πολέμου, Αυτή η ευτυχισμένη φύτρα ανθρώπων, αυτός ο κόσμος ο μικρός, Αυτό το πολύτιμο πετράδι στην ασημένια θάλασσα, Που όμοια με τοίχο το φυλάει ή με τάφρο γύρω από ένα σπίτι, Απέναντι στον φθόνο χωρών λιγότερο ευτυχισμένων". (Σαίξπηρ, "Ριχάρδος Β΄"). Ευφρανθείτε, λοιπόν, σαν ένα τέτοιο απόρθητο κάστρο που πάνω του σπάει και μαλακώνει ακόμη και το πιο άγριο κύμα, θωπεύστε με όλες τις χαρές σας την ψυχή σας και αφήστε στους άλλους τον φθόνο, αυτό το έλκος της ψυχής (Σωκράτης), να κατατρώγει τη δική τους.