Οι υποψήφιοι δημοτικοί μας άρχοντες θα 'πρεπε να προσέχουν κάθε λεπτομέρεια Συγκίνηση για τους 8 ήρωες

Ακούω και μιλώ

Κύριε διευθυντά, Σε μια λιτή και συναισθηματικά φορτισμένη τελετή, στη Λευκωσία, ο υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιαννάκης Κασουλίδης παρέδωσε χθες σε αντιπροσωπεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (φωτογραφία) τα λείψανα οκτώ Ελλαδιτών στρατιωτικών, οι οποίοι έπεσαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια μαχών με τους Τούρκους εισβολείς το καλοκαίρι του 1974 και εθεωρούντο μέχρι τώρα αγνοούμενοι. 1. Βλέποντας τις εικόνες και ακούγοντας την "ψηφιακή ξενάγηση" (κείμ. 2) στο ναό του Δία, πείτε πώς ξεκινάει την περιγραφή του ο "ηλεκτρονικός ξεναγός", πώς τη συνεχίζει και πώς την ολοκληρώνει.

Είμαι Θεσσαλονικιά και κατοικώ εδώ και λίγα χρόνια στην Αθήνα.

Τα λείψανα θα μεταφερθούν με τις αρμόζουσες τιμές στην Αθήνα και θα παραδοθούν στους οικείους τους, στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης στο ελληνικό Πεντάγωνο.

2. Παρατηρώντας τη φωτογραφία που είδατε στην έκθεση Έλληνα φωτογράφου, περιγράψτε το περιεχόμενό της, ξεκινώντας από το χώρο και καταλήγοντας στο πρόσωπο της φωτογραφίας.

Δεν ξέρετε τι χαρά ένοιωσα, όταν είδα αθηναϊκό κανάλι να παρουσιάζει ρεπορτάζ που αφορούσε τη Θεσσαλονίκη και τους υποψήφιους δημάρχους της πόλης.

Πρόκειται για τον λοχαγό Πεζικού Τσιώνο Σωτήριο, ο οποίος τραυματίστηκε στις 21 Ιουλίου 1974, στην περιοχή Κιόνελι και απεβίωσε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στις 29 του ίδιου μήνα, τον ανθυπασπιστή Πεζικού Μπινάκη Γεώργιο που σκοτώθηκε σε περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 22 Ιουλίου 1974, τον επιλοχία Ζάρκο Χρήστο, που σκοτώθηκε στο Κιόνελι στις 21 Ιουλίου 1974.

περ. Φωτογραφία, 2003

Ένιωσα χαρά, γιατί είδα το λιμάνι, το Λευκό Πύργο, το Θερμαϊκό, την αγορά Μοδιάνο, τους ανθρώπους της, ενώ παράλληλα άκουγα μουσική υπόκρουση με τραγούδια, που γράφηκαν για τη Θεσσαλονίκη.

Παραδόθηκαν επίσης τα λείψανα του επιλοχία Ζαχαράτου Εμμανουήλ και του δεκανέα Ηλιόπουλου Ιωάννη που έπεσαν πολεμώντας στην περιοχή στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974, του δεκανέα Ροδόπουλου Γεώργιου που σκοτώθηκε στο στρατόπεδο Καποτά, στη Λευκωσία, στις 22 Ιουλίου 1974, και των δεκανέων Χαλατσή Κωνσταντίνου και Λύγκου Θωμά, που σκοτώθηκαν σε περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974.

Κι ύστερα βλέπω τους υποψήφιους δημάρχους της Θεσσαλονίκης, να οδηγούν δίχως ζώνη ασφαλείας.

Δεν είμαι σχολαστική και μακάρι να ζούσαμε σ' εκείνες τις εποχές, όπου δεν κυριαρχούσε η ταχύτητα.

Όμως, ο 20ός αιώνας κατόρθωσε να σκοτώσει και το άλογο.

Δεν φορούσαν, λοιπόν, οι υποψήφιοι δήμαρχοι ζώνη ασφαλείας κι ας πορεύουμε προς τον 21ο αιώνα κι ας έπρεπε αυτοί πρώτα να δίνουν το καλό παράδειγμα.

Λεπτομέρεια, θα πείτε…

Και είναι επίσης λεπτομέρεια η παρατήρηση, όταν ένας υποψήφιος δήμαρχος αλλάζει γκαρνταρόμπα καταμεσής του δρόμου;

Τι σήμαινε αυτό, μήπως έλλειψη χρόνου;

Τέλος πάντων, ό,τι έγινε, έγινε κι ίσως να μη φταίνε και τόσο οι υποψήφιοι δήμαρχοι, αλλά οι συμβουλάτορές τους.

Έτσι η καλύτερη "αυλή" παραμένει πότε πότε ο λαός κι άλλοτε να είσαι ο εαυτός σου.

ΓΙΟΥΛΑ ΚΑΣΑΠΗ