Εργαζόμενοι στην καθαριότητα Σανίδα σωτηρίας;

Ερμηνεία της ηλέκτρισης με τριβή

Τα επιδόματα της Διεθνούς Έκθεσης και της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας του 1997 διεκδικούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα της Θεσσαλονίκης.

ΖΑΚ ΣΑΜΟΥΗΛ

Όταν τρίβουμε μια γυάλινη ράβδο με μάλλινο ύφασμα αρνητικά σωματίδια μετακινούνται από τη ράβδο στο ύφασμα (Εικ. 4.35). Λίγο μετά την εθιμοτυπική συνάντηση των εργαζομένων με το προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου, τα μέλη του συλλόγου Καθαριότητας ξεκαθάριζαν ότι θα διεκδικήσουν τα επιδόματα που τους οφείλονται από το παρελθόν.

Σε μια εποχή όπου η δυτική pop επιδίδεται στην ανακύκλωση ενός φθαρμένου υλικού, ακόμα και μέσω της νεκρανάστασης των μύθων του παρελθόντος, οι μουσικοί της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής λειτούργησαν πολλές φορές ως σανίδα σωτηρίας για τη δισκογραφική βιομηχανία.

Η ράβδος λοιπόν ηλεκτρίζεται θετικά και το ύφασμα αρνητικά.

Με επιστολή του προς το δήμαρχο Θεσσαλονίκης και τον αντιδήμαρχο Καθαριότητας, Ευάγγελο Δημητρίου, ο σύλλογος των εργαζομένων επαναφέρει το αίτημά του για την καταβολή των εκτάκτων επιδομάτων τους.

Έχουν περάσει κάπου είκοσι χρόνια από τότε που ο Paul Simon και ο Peter Gabriel άρχισαν να ηχογραφούν με παγκοσμίως άγνωστους, τότε, καλλιτέχνες, όπως το νοτιοαφρικανικό φωνητικό γκρουπ Ladysmith Black Mambazo και ο Πακιστανός τραγουδιστής Nusrat Fateh Aki Khan αντίστοιχα, και μόλις οκτώ χρόνια από τότε που για πρώτη φορά ένας Αφρικανός, ο Σενεγαλέζος σήμερα super star Youssou Ν' Dour, με το πιο "δυτικοπρεπές" και αδιάφορο τραγούδι της καριέρας του, το "Seven seconds", σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση των pop charts.

Γενικά, όταν τρίβουμε δύο μη ηλεκτρισμένα σώματα μεταξύ τους αρνητικά σωματίδια μετακινούνται από το ένα στο άλλο, και τα σώματα ηλεκτρίζονται αντίθετα.

Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα αναφέρονται σε υποσχέσεις και κούφια λόγια, δηλαδή, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν, σε ένα "μεγάλο τίποτα".

Η δισκογραφική βιομηχανία ωθεί τους "τριτοκοσμικούς" καλλιτέχνες να παράγουν μουσική όσο γίνεται πιο κοντά στα αισθητικά πρότυπα της δυτικής pop κουλτούρας, και επενδύει σε ό,τι πιο ανώδυνο κομίζουν ως "οι Άλλοι", απογυμνώνοντας τη μουσική τους από τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να ξενίσουν το αυτί του εφησυχασμένου καταναλωτή. Ακολουθώντας τη ρήση που μιλάει για των φρονίμων τα παιδιά, τα οποία "πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι επαναφέρουν το αίτημα τους οκτώ μήνες πριν από την Έκθεση για να μη βρεθούν μπροστά στις περυσινές τους οφειλές, αλλά και στο ίδιο αδιέξοδο.

Ο όρος World Music στεγάζει ένα τεράστιο μουσικό φάσμα που εκτείνεται από τις παραδοσιακές μουσικές του πλανήτη και τα πολύ ενδιαφέροντα υβρίδια που προκύπτουν από τη συνάντηση των πολιτισμών, μέχρι τα πιο αδιάφορα μουσικά συνονθυλεύματα που κατασκευάζονται για να κολακέψουν έναν ετοιματζήδικο κοσμοπολιτισμό. Από την πλευρά του, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, Ευάγγελος Δημητρίου, απαντά πως τα θέματα που προβάλουν από τους εργαζόμενους δεν αφορούν μόνο τους ίδιους και επομένως δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από την αντιδημαρχία Καθαριότητας. Όλα δείχνουν πώς μέσα απ' αυτό το φάσμα προκύπτει τόσο το σύγχρονο pop mainstream όσο και ο αντίποδάς του.

Επομένως, δεν έχει επομένως και την αποκλειστική ευθύνη για να τα διευθετήσει.

Το πού στρέφουμε το βλέμμα μας εξαρτάται, πάντα, από τα κριτήρια που επιστρατεύουμε για να αξιολογήσουμε τον ήχο που μας περιβάλλει.