ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΛΜΕ Τρομοκρατία χωρίς τρόμο

4.7 Ένας κόσμος ηλεκτρισμένων σωματιδίων, ο Κόσμος μας!

"Κερδισμένοι βγήκαν οι μαθητές"

ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΜΕΣΤΟ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΗ 17Ν ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Μάθαμε ότι μπορούμε να ηλεκτρίσουμε ένα σώμα με διαφορετικούς τρόπους.

Ο Γρηγόρης Καλομοίρης, αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ, περίπου δυο εβδομάδες μετά και τις τελευταίες κινητοποιήσεις των μαθητών, μιλώντας στη "Μακεδονία", κάνει τον απολογισμό του αγώνα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ

Μάθαμε, επίσης, ότι άλλα υλικά ηλεκτρίζονται σε όλη την έκταση τους και άλλα τοπικά.

Μερικοί πιστεύουν ότι, μετά και τις τελευταίες κινητοποιήσεις, το ζήτημα της παιδείας έκλεισε, άλλοι ότι μόλις άρχισε. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Με το καθημερινό σχόλιο του Αντώνη Καρκαγιάννη μου συμβαίνει ό,τι περίπου και με τα αντίστοιχα άρθρα του "Εκόνομιστ": διαφωνώ συχνά, σχεδόν συστηματικά, με τις θέσεις, αλλά δεν παύω στιγμή να εκτιμώ την καλλιέργεια των ιδεών, τη διαύγεια του ύφους, τον σεβασμό προς τον αναγνώστη.

Στη Φυσική, όμως, δε μας ενδιαφέρει απλώς να περιγράψουμε τα φυσικά φαινόμενα, αλλά κυρίως να τα ερμηνεύσουμε.

"Νομίζω ότι η εξέγερση των μαθητών ανέδειξε το πρόβλημα της παιδείας σε όλες τις διαστάσεις του.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που η συμφιλίωση στα θέματα ουσίας έρχεται με το βιβλίο που ο σημαντικός Έλληνας δημοσιογράφος αφιέρωσε σε ένα τόσο κρίσιμο για τη συλλογική αυτογνωσία μας ζήτημα, όπως είναι ο βίος και ιδίως η "πολιτεία" της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Ερμηνεύουμε τα θερμικά φαινόμενα με τη βοήθεια της ύπαρξης των μορίων.

Τα προβλήματα παραμένουν και τώρα και μάλιστα απαιτούν επιτακτικά λύσεις, πρωτοβουλίες γενναίες, οι οποίες δεν έχουν παρθεί μέχρι αυτή τη στιγμή.

Σε δύο επίπεδα είναι κατά τη γνώμη μου πολύτιμο το μικρό αλλά μεστό και σφριγηλό κείμενο του Καρκαγιάννη.

Με την ύπαρξη των μορίων ερμηνεύουμε επίσης τα ηλεκτρικά φαινόμενα.

Αυτή η φάση των αγώνων για την παιδεία είχε αποτελέσματα, με την έννοια ότι όλη η ελληνική κοινωνία ενημερώθηκε για τα σοβαρά προβλήματα του δημόσιου σχολείου.

Πρώτα στην ανάδειξη μιας "αριστερής όχθης των πραγμάτων", όπως την ονομάζει ο ίδιος, που εκκινεί από αρχές, αντιμετωπίζει τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα από σταθερή και προσανατολισμένη σκοπιά, αλλά καταφέρνει να διατηρήσει και τη νηφαλιότητά της και την κριτική της ικανότητα και την ανεξαρτησία από οργανωμένες "αριστερές" (τα εισαγωγικά είναι δικά μου) εκφράσεις και κινήματα.

Πώς, όμως τα μόρια σχετίζονται με τις ηλεκτρικές ιδιότητες των σωμάτων;

Ακόμη, ένα μεγάλο τμήμα της πείστηκε ότι αυτές οι αλλαγές, που προωθεί ο υπουργός, χειροτερεύουν την κατάσταση, αλλά και ότι αυτή η 'μεταρρύθμιση' έχει χρεοκοπήσει".

Ο Καρκαγιάννης πείθει ότι είναι αριστερός επειδή μέσα από τις αναλύσεις του εμφανίζονται όλα τα χαρακτηριστικά που ο ίδιος έχει θέσει ως προϋποθέσεις της πραγματικής αριστερής σκέψης: αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια, σχετικισμός για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς και των ανθρώπων της, ειρωνεία μέχρι χλευασμού απέναντι στις "μεγάλες" πράξεις που πηγάζουν από όλες τις ιδεολογίες και κυρίως από μια Αριστερά που έχει ταχθεί να προστατεύει και όχι να υπερβαίνει τον άνθρωπο.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι από αυτήν την υπόθεση;

Κι ύστερα οι αναλύσεις του συγγραφέα φέρνουν σε πέρας την ακόμα πιο λεπτή αποστολή να φωτίσουν τις βαθύτερες, συνειδητές ή ασυνείδητες, αιτίες που κατέστησαν δυνατή την τόση μακρόχρονη δράση μιας οργάνωσης σαν τη 17 Ν.

"Χαμένη είναι η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.

Οι στρεβλώσεις, τα πολιτικά και κοινωνικά κενά, οι δημοκρατικές και ψυχολογικές δυσλειτουργίες που τροφοδότησαν και τροφοδοτούν ένα τόσο ιδιότυπο φαινόμενο δεν χρησιμεύουν ως αποδεικτικό υλικό αλλά ως συμβολή στον απαραίτητο προβληματισμό.

Οι νόμοι 2525/97 και 2640/98 ουσιαστικά αποδείχτηκε ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν και είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να επανεξετάσει την πολιτική της και να αναγνωρίσει ότι τα αιτήματα, που πρόβαλλαν οι μαθητές και η εκπαιδευτική κοινότητα, ήταν και είναι δίκαια και ρεαλιστικά.

Δεν υπάρχει διδακτισμός, ούτε βεβαιότητες, μόνο επαγωγικές σκέψεις και άλματα όπου το επιτρέπουν οι περιστάσεις.

Πρέπει να απαντηθούν πριν δημιουργηθούν καταστάσεις, από τις οποίες δεν θα υπάρχει οδός επιστροφής για την δημόσια εκπαίδευση.

Η ταύτιση με τον σκεπτόμενο αναγνώστη επιτυγχάνεται κυρίως μέσα από ένα ξετύλιγμα του κουβαριού, με οδηγούς τη λογική και την (αριστερή όπως περιγράφηκε) ευαισθησία.

"Κερδισμένοι είναι οι μαθητές, οι οποίοι μέσα σε αυτήν την περίοδο, κατά την άποψη μου, ανέδειξαν στοιχεία συλλογικότητας, ωριμότητας, δυναμισμού, αντοχής απέναντι σε όλους τους μηχανισμούς, που αντιμετώπισαν.

Το βιβλίο του Α. Καρκαγιάννη φωτίζει τις στρεβλώσεις και τις δυσλειτουργίες που κατέστησαν δυνατό το ιδιότυπο φαινόμενο της οργάνωσης 17 Νοέμβρη

Ανέδειξαν στοιχεία δημοκρατικών διαδικασιών στις αποφάσεις τους και βγήκαν πιο ώριμοι, πιο μαχητικοί και πιο αποφασισμένοι να επιβάλλουν τα μαθητικά τους δικαιώματα.

Ο Καρκαγιάννης διαπιστώνει τον "αναμφισβήτητο δεσμό" της συγκεκριμένης οργάνωσης με συγκεκριμένες πράξεις και αποδίδει τις ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν.

"Το σίγουρο είναι ότι αυτοί οι μαθητές, που ξάφνιασαν πολλούς με τον αγώνα τους, δεν πρόκειται να κάνουν πίσω.

Το ότι η 17 Ν αποδείχθηκε κατώτερη της φαντασίας, αφού ήταν ένα "μισο-οργανωμένο μπουλούκι μάλλον ασήμαντων προσώπων, χωρίς ιδιαίτερη πολιτική κουλτούρα, στρατολογημένων πρόχειρα σε οικογενειακό ή φιλικό κύκλο, με χαλαρούς μεταξύ τους δεσμούς, πλην του δεσμού της συνενοχής", δεν σημαίνει ότι δικαιολογούνται αυτόματα τα σενάρια είτε της μη εξάρθρωσης είτε της λειψής εξάρθρωσης είτε της "τηλεκατευθυνόμενης" εξάρθρωσης.

Πιστεύω ότι θα συνεχίσουν τους αγώνες τους με όλες τις μορφές και με όλα τα όπλα που έχουν".

Ιδιαίτερα πειστική είναι η αναφορά στις υποτιθέμενες σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες, όπου αναδεικνύεται η αταβιστική συνάφεια μεταξύ διώκτη και διωκόμενου και προβάλλει η ιδεολογική χρήση της συγκεκριμένης θεωρίας συνωμοσίας, που διαιωνίζει τελικά εξωτερικές παρεμβάσεις στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.

Οι καθηγητές κέρδισαν κάτι από αυτόν τον αγώνα;

Ο συγγραφέας διαχωρίζει επίσης την προερχόμενη από την Αριστερά ιδεολογική μήτρα του αντι-αμερικανισμού και της εναντίωσης στον τρόπο αποκατάστασης της δημοκρατίας υπό την κηδεμονία της Δεξιάς, από την πλήρη έλλειψη αναλυτικής σκέψης και πολιτικής, με την ουσιαστική έννοια, δράσης της 17 Ν.

"Το δικό μας κέρδος ήταν ότι η εκτίμηση, που είχαμε κάνει πριν ενάμισι χρόνο, ότι αυτή η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν πρέπει να προχωρήσει, έγινε ευρύτερα αποδεκτή.

Άλλο, μας λέει, ο ρόλος της βίας στην Ιστορία και άλλο η βία, ή μάλλον η "αναπαράσταση της βίας σε μορφή εγκληματικής φάρσας", ως πρακτική που μόνο στην παράδοση του "πολιτικού πρωτογονισμού" μπορεί να ενταχθεί.

Για μας είναι κέρδος ότι σήμερα έχουν συσπειρωθεί ευρύτερες δυνάμεις μέσα στην ελληνική κοινωνία, που είναι αποφασισμένες να αγωνιστούν για να στηριχθεί η δημόσια εκπαίδευση".

Ο Καρκαγιάννης αγγίζει, τέλος, λεπτά ζητήματα του Κράτους Δικαίου.

Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα γίνει ο διάλογος με ανοικτά σχολεία. Εσείς ως ΟΛΜΕ θα συμμετέχετε;

Μήπως στον βωμό της δημοκρατικά αναγκαίας, και κατά τον συγγραφέα, προσπάθειας εξάρθρωσης της οργάνωσης θυσιάστηκαν κρίσιμες αρχές του δικαιικού πολιτισμού μας, όπως το τεκμήριο αθωότητας, η ανθρώπινη μεταχείριση των κατηγορουμένων, η νόμιμη συλλογή του αποδεικτικού υλικού;

"Ο υπουργός παιδείας τον Φλεβάρη του '97 είχε δεσμευτεί ξανά ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας ότι πρέπει να σταματήσει η απεργία των καθηγητών, να ανοίξουν τα σχολεία για να συνεχιστεί ο διάλογος.

Νηφάλια αλλά και προσεκτικά, ο Καρκαγιάννης φθάνει στο συμπέρασμα στο οποίο έχει, θεωρώ, φθάσει και η πλειοψηφία των ειδικών: όλα δεν ήταν καθαρά και τέλεια (στο βιβλίο σωστά δίνεται έμφαση στην περίεργη "περίθαλψη" του πρώτου Ξηρού χωρίς ένταλμα σύλληψης, ενώ λιγότερο δικαιολογημένα, δεδομένης της άρνησης του ενδιαφερομένου, τίθεται και το θέμα της μη ύπαρξης εξαρχής δικηγόρου στο πλευρό του).

Από τότε πέρασαν περίπου δυο χρόνια χωρίς να γίνει καμιά διαδικασία διαλόγου και αναζήτησης κοινά αποδεκτών λύσεων.

Όμως δεν φαίνεται να έγιναν μείζονες δικονομικές ή ουσιαστικές παραβιάσεις δικαιωμάτων των κατηγορουμένων.

Ξαναθυμήθηκε τον διάλογο τον Γενάρη του '99, εκτιμώντας ότι η επίκληση του διαλόγου θα τον έβγαζε από την δύσκολη θέση.

Και τούτο ανεξάρτητα της ενισχυμένης κοινωνικής απαξίας των πράξεών τους, που βέβαια δεν μπορούν να θεωρηθούν πολιτικές.

Οι συναντήσεις με την ΟΛΜΕ ή και με ορισμένους μαθητές από επιλεγμένα σχολεία δεν ήταν διαδικασίες ειλικρινούς, ουσιαστικού διαλόγου".

Ο Καρκαγιάννης υπενθυμίζει, τελικά, το τεράστιο καθήκον σοβαρότητας που απαιτεί η δημοκρατία από τους πολίτες της.

Δεν θεωρείτε ότι με τις τελευταίες ρήξεις, που δημιουργήθηκαν στους κόλπους της ΟΛΜΕ, έχει φθαρεί η εικόνα του συνδικαλιστικού κινήματος στον κόσμο;

Άλλος ένας λόγος που το βιβλίο του κινείται σε εντελώς διαφορετική σφαίρα από τα τρέχοντα δημοσιογραφικά πονήματα.

"Έχω τη γνώμη ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών εκτίμησε θετικά το γεγονός ότι οι καθηγητές και τα συνδικαλιστικά τους όργανα στάθηκαν στο πλευρό των μαθητών τους.

ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΛΗΘΕΙΑ" ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ

Αρνήθηκαν να 'εκμεταλλευτούν' αυτόν τον αγώνα για να προωθήσουν στενά τα δικά τους αιτήματα.

Ο Αντώνης Καρκαγιάννης

Η ΟΛΜΕ στη διάρκεια της τελευταίας διήμερης συνάντησης με τον υπουργό επέμενε έντονα να δεχτεί η κυβέρνηση την μόνη λύση, που θα μπορούσε να δώσει διέξοδο.

"Είναι αυτισμός να διακηρύσσει ένα κόμμα τις αρχές του εν ονόματι του "λαού" ή της "εργατικής τάξης", γιατί στο τέλος μιλάει μόνο του, χωρίς τον λαό και την εργατική τάξη.

"Επομένως, η ομόφωνη πρότασή της είχε υποβληθεί προς την κυβέρνηση ανεξάρτητα και πέρα από τα όποια προβλήματα του διοικητικού συμβουλίου εμφανίστηκαν τις επόμενες ημέρες".

Όταν όμως δρα εν ονόματι του "λαού" και της "εργατικής τάξης" και για τη σωτηρία τους, στο τέλος στρέφεται εναντίον και των δύο.

Πώς σχολιάζετε τις βολές κυβερνητικών στελεχών εναντίον σας;

Αν οι προκηρύξεις της 17 Ν έχουν κάποια αξία είναι γιατί κυνικά και χωρίς προσχήματα περιγράφουν το πέρασμα από την "αλήθεια" και την "οίηση της αλήθειας" στον φόνο".

"Η ΟΛΜΕ έχει ζητήσει συνάντηση με τον πρόεδρο της Βουλής για να διαμαρτυρηθούμε για τις ύβρεις, συκοφαντίες και ανυπόστατες εκτιμήσεις, που ακούστηκαν από βουλευτές και υπουργούς της κυβέρνησης, στην διάρκεια των συζητήσεων για την παιδεία, που έγιναν στη Βουλή. Πιστεύω ότι όλα αυτά έγιναν στην απέλπιδα προσπάθειά τους να επιρρίψουν οπουδήποτε αλλού τις ευθύνες για τα προβλήματα της αυταρχική τους αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, έτσι επιδόθηκαν, συναγωνιζόμενοι αλλήλους, σε μια αστήρικτη και ανυπόστατη συκοφαντική επίθεση εναντίον των εκπαιδευτικών".