Πριν καλά καλά να καταφέρει να δώσει τα περίφημα "δείγματα γραφής" του (τουλάχιστον ως πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, αφού βέβαια τυγχάνει έξοχος συγγραφέας), ο Θανάσης Βαλτινός δέχτηκε την προτροπή της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ) να παραιτηθεί.

ΔΙΚΤΥΟ

VII. Η ΥΣΤΕΡΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ (4ος-6ος αι. μ.Χ.)

Οι αιτίες σύμφωνα με την ΕΕΣ καταμετρώνται ως εξής:

Αντιαρχαιολογικό κλάμπινγκ

1. Η μετεξέλιξη του Ρωμαϊκού κράτους (4ος-5ος αι. μ.Χ.)

1. Ακύρωσε την παραγωγή δεκαπέντε ταινιών, την οποία είχε εγκρίνει το απελθόν δ.σ. του Κέντρου. Για νέο στέκι θα ψάχνουν σε λίγο καιρό οι θαμώνες του γνωστού κλαμπ "+Soda", στο τέρμα της οδού Ερμού, καθώς το λουκέτο είναι θέμα χρόνου.

Οι αιτίες που οδήγησαν στην παρακμή τον ρωμαϊκού κράτους αλλοίωσαν βαθμιαία αλλά σταθερά τα χαρακτηριστικά οργάνωσης και λειτουργίας ολόκληρου του αρχαίου κόσμου. 2. Θεωρείται ότι εισηγήθηκε στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τον ελληνικό κινηματογράφο την κατάργηση των αιρετών μελών του δ.σ. του Κέντρου, την οικονομική συρρίκνωση των πόρων του Κέντρου και την υποβάθμιση των αρμοδιοτήτων του.

Και τούτο για δύο κυρίως λόγους.

Συγχρόνως όμως δημιούργησαν νέα δεδομένα, τα οποία μετεξελίχθηκαν στη διάρκεια των επομένων αιώνων (4ο-6ο αι. μ.Χ.) σε γνωρίσματα ενός καινούργιου κόσμου, του «μεσαιωνικού».

3. Διατηρεί κακές σχέσεις με την κινηματογραφική κοινότητα.

Πρώτον, διότι το κλαμπ καταστρατήγησε την υποχρέωση που έθετε η άδειά του, να μην έχει κεντρική είσοδο επί της οδού Ερμού.

Η περίοδος αυτή της ύστερης αρχαιότητας αποτελεί ουσιαστικά ένα μεταβατικό στάδιο.

4. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου απουσίαζε επισήμως από κάθε εκδήλωση του Φεστιβάλ, όπως και από την τελετή απονομής των Κρατικών Βραβείων, ενώ συγχρόνως δίνοντας συνέντευξη στην εφημερίδα του Φεστιβάλ χαρακτήρισε υποπροϊόντα τις εγχώριες παραγωγές.

Και, δεύτερον, διότι δεν φτάνει που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το σημαντικότερο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας, εκείνο του Κεραμεικού, οι κεφάτοι θαμώνες έριχναν τα μπουκάλια που τους περίσσευαν στον αρχαιολογικό χώρο.

Στην αρχή αυτής της περιόδου ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός με τις μεταρρυθμίσεις του αναδιοργάνωσε το κράτος, δίνοντας απολυταρχικό χαρακτήρα στη διοίκηση του.

Στην ίδια συνέντευξη διέψευσε τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που είχε δεσμευτεί για το 1,5%, λέγοντας ότι αυτό "είναι ένας μύθος και ότι τα λεφτά δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ".

Αστυνομία και υπουργείο Πολιτισμού έκαναν υπομονή 11 χρόνια.

Στη συνέχεια, ο Μ. Κωνσταντίνος, με τη μεταφορά της πρωτεύουσας και την αποδοχή του Χριστιανισμού, δημιούργησε τις προϋποθέσεις μετεξέλιξης της αυτοκρατορίας.

5. Προχώρησε στην έκδοση ενός νέου Κανονισμού Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων του Κέντρου, δίχως να προηγηθεί συζήτηση με το δ.σ., όπου καταργεί τα προγράμματα χρηματοδότησης, τις περιόδους κατάθεσης προτάσεων, καθώς και το ανώτατο ποσόν χρηματοδότησης.

Και ύστερα από τη γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αναμένεται η ανάκληση της υπουργικής απόφασης, που έδινε άδεια λειτουργίας στο τότε "Atomo club".

Η ρωμαϊκή Ανατολή ισχυροποιήθηκε και διαμόρφωσε προοδευτικά τη βυζαντινή φυσιογνωμία της.

Συγχρόνως ο Θανάσης Βαλτινός σε διάφορες συνεντεύξεις του στον ημερήσιο Τύπο επιτίθεται συνεχώς σε σκηνοθέτες και προηγούμενες διοικήσεις του Κέντρου, φανερώνοντας τα πραγματικά αισθήματά του για το ελληνικό σινεμά, όπως υποστηρίζει η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών.

Γι' αυτό και η περίοδος αυτή (4ος-6ος αι. μ.Χ.) ονομάζεται πρωτοβυζαντινή. Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του 4ου αι. μ.Χ. η αυτοκρατορία ήταν διαιρεμένη σε Ανατολικό και Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος. Η διαίρεση αυτή οριστικοποιήθηκε το 395 μ.Χ. και υπήρξε καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις και των δύο τμημάτων της αυτοκρατορίας. Στο ανατολικό τμήμα, το ελληνικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο· είχε επηρεαστεί όμως από τη ρωμαϊκή κρατική παράδοση, που διατηρήθηκε έντονη, και το Χριστιανισμό, που αναγνωρίστηκε ως επίσημη θρησκεία. Η σύνθεση αυτών των γνωρισμάτων δημιούργησε ένα νέου τύπου πολίτη, το βυζαντινό, ο οποίος ανεξάρτητα από την εθνολογική του προέλευση, αγωνίστηκε για τη διατήρηση της αυτοκρατορίας. Η πορεία του δυτικού τμήματος ήταν όμως διαφορετική. Η οριστική διαίρεση ταυτίζεται εδώ με το τέλος του αρχαίου κόσμου. Το κράτος αποδυναμωμένο στη διάρκεια του 5ου αι. μ.Χ. κατακλύστηκε από ξένους λαούς. Οι Γότθοι και οι Ούνοι εισέβαλαν στα εδάφη του. Οι «βαρβαρικές» επιδρομές, που είναι γνωστές ως η μεγάλη μετανάστευση των λαών, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος. Αντίθετα, το Δυτικό κράτος καταλύθηκε (476 μ.Χ.) και γερμανικοί λαοί εγκαταστάθηκαν στα εδάφη του.